De Liebster Award

Ik heb een Liebster Award gekregen van Annick van De Wereld van Arthur. Ik had deze award al eens zien passeren in blogland, al meerdere keren, maar elke keer zag ik hem aan mijn neus voorbij gaan. Ik voelde me altijd ‘vergeten’ en ‘niet de moeite waard’, maar dankzij Annick is dit veranderd!

Door middel van deze award leer je andere bloggers een beetje beter kennen. Het is de bedoeling dat ik hem doorgeef. Daar breek ik later mijn hoofd wel over. Annick heeft zich trouwens uitgeleefd wat vragen betreft, deugeniet! Ik beantwoord ze met plezier.

Waarom ben je begonnen met bloggen?
Mijn allereerste blog was op een forum. Een blog over het lange wachten om zwanger te worden van onze oudste zoon. Ik wilde de frustraties van me afschrijven die die lijdensweg met zich meebracht. Ik had het gevoel dat mijn verhaal begrepen werd en dat mijn berichtjes gelezen werden, dus ben ik een echte blog begonnen om over andere dingen te schrijven dan die kinderwens. Niemand had daar zaken mee, vond ik. Die blog is doodgebloeid en deze is geboren. Ik heb het idee dat het hier beter lukt. Is dit een antwoord op je vraag?

Vertel mij eens iets over je meest gênante momentje.  Eerlijk eh.
Awel, ik was twee weken samen met mijn huidig lief. We waren in Mechelen iets gaan drinken met vrienden. Na het cafébezoek wandelden we terug naar onze auto. We moesten daarvoor door de Bruul stappen. We passeerden de esprit winkel na  sluitingstijd, dus het beveiligingshek was naar beneden. Ik zag in de etalage een mooi truitje hangen (toen had ik nog maatje 38 ofzo…). Ik wou dat van dichterbij gaan bekijken dus deed ik dat ook, maar wat ik niet had gezien was dat dat beveiligingshek ACHTER het glas was en ik dus KEIHARD met mijn neus tegen de vitrine boenkte. Ik denk dat Het Ventje in zijn broek plaste van het lachen. Ik kon eerder door de grond zakken van schaamte. (Ik had echtig en techtig niks gedronken, hoor.)

Wat is je favoriete quote/gedicht/tekst aller tijden?
Favoriete quote: Le plus beau vêtement qui puisse habiller une femme, ce sont les bras de l’homme qu’elle aime van Yves-Saint Laurent.
Favoriete gedicht: voor een dag van morgen van Hans Andreus.
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Wat lust je helemaal niet?
Spruitjes!

Welk boek kan je blijven herlezen?
Ik ben nog nooit een boek tegengekomen dat ik graag zou herlezen. Ik ben dus nog altijd op zoek.

Met welke zanger/politicus/acteur/… zou je wel eens op café gaan?  Waarover zouden jullie het dan hebben?
Ik wil wel eens met actrice Camilia Blereau op café gaan. Ik kijk elke dag naar thuis en haar huidige rol is daarin zo goed! Ze is het meest gehate personage op dit ogenblik. Ik wil haar dan vooral complimenteren met haar acteerprestaties.

Wat mag de sint jou brengen?
Tijd. Hopen tijd om alles te kunnen doen wat ik wil. Vooral studeren. Geld mag ook. Dan hoef ik niet meer te werken. Of een verlovingsring…

Waar kan je onnoemelijk veel geld aan uitgeven?
Prullaria. Decoratiespulletjes van de hema, voor binnen en buiten. Schoolgerief, schriftjes, mappen, schrijfgerief… Ik denk dat ik voor twintig jaar verder kan en toch kan ik het niet laten om elk nieuw schooljaar iets nieuws te kopen.
Daarnaast geef ik natuurlijk te veel geld uit aan de kleren en schoenen voor de kindjes.

Wat is de laatste foto die je met je telefoon genomen hebt?
Mijn ontbijt van vanmorgen voor op mijn tweede account (ivm met afvallen) voor op Instagram. Ze staat daar trouwens te blinken.

Heb je een tip voor mij?  Zo ja, welke?  En waarom?  (Dit is één vraag, jahaaa.)
Misschien minder doelen nastreven en meer genieten van het leven? Hoewel je doelen ook wel ‘levensgenietende factoren’ bevatten. Maar ik zou eerder het gevoel hebben dat ik altijd onder druk en stress de dingen moet doen in plaats van impulsief en vanuit het gevoel.

Nu moet ik deze award doorgeven natuurlijk. Zelf krijg ik er altijd de kriebels van als er staat “wie wil, neem hem maar over”. Ik vind dat zo onpersoonlijk. Dus ik ga zelf vier namen uitkiezen. En dan zou ik vragen moeten verzinnen of meegeven… Ik ga een mengeling nemen van mijn vragen en de vragen van Annick.

* Welke huishoudelijke taak vind je absoluut niet leuk?
* Van welk seizoen hou je het meest?
* Als je, ongeacht de kostprijs, een vakantiebestemming mocht kiezen, waar ga je dan heen?
* Is er een verzorgingsproduct dat je absoluut niet kan missen?
* Heb je een bepaald lied dat je kan linken aan een bepaalde gebeurtenis uit je leven?  Welk lied is dat en aan welke gebeurtenis link je het?
* Vertel mij eens iets over je meest gênante momentje.
* Wat is je favoriete quote/gedicht/tekst aller tijden?
* Met welke zanger/politicus/acteur/… zou je wel eens op café gaan?  Waarover zouden jullie het dan hebben?
* Waar kan je onnoemelijk veel geld aan uitgeven?
* Wat is de laatste foto die je met je telefoon genomen hebt?

En nu de gelukkigen die deze vragenlijst mogen invullen. Carrie, Kliefje, Marion en Miss Ceasar.

Veel plezier met het invullen, dames!

Liefs,
Me, Myself and We.

Blogboost

Kathleen was weer zo lief om me iets door te sturen wat een ware boost geeft aan mijn blog. Zoals jullie een tijdje geleden konden lezen, ben ik aan de slag gegaan met haar Blogkalenders voor beginners. Ik vond dat al een supergeweldige tool en ben nog altijd aan het brainstormen over bepaalde ‘rubrieken’ die ik met jullie ga delen, maar zonder daar te veel tamtam rond te maken. Jullie zullen het gaandeweg wel ondervinden.

Om terug te komen op wat Kathleen me doorgemaild heeft: het betreft een document getiteld ‘130 ideeën voor jouw blog’. Kortweg samengevat zijn dit 130 vragen die je kan/mag/moet beantwoorden. Ik zal proberen om deze vragen dan ook op regelmatige basis te beantwoorden. Het is ook nog de bedoeling dat ik eens door het Blogboek van Lilith ga en daar ook nog inspiratie en boosts uithaal. Hoewel ik denk dat ik goed op weg ben. Aan het aantal volgers te zien en aan het feit dat er op regelmatige basis meer bijkomen zal dit ook zo wel zijn.

Ik ga nog zien wanneer ik aan de slag ga met die 130 ideeën. Ik wil me tot niets verplichten en dat vooral doen als ik daar zelf zin in heb.
Deze “vragenlijst” doet me trouwens denken aan een leuk boek. Ik zag het liggen in de AVA en heb het ineens meegebracht! Op de dag van de start van het nieuwe schooljaar 2015-2016 ben ik ermee gestart. Vanaf nu draag ik het ook alle dagen bij mij in de hoop er elke dag eventjes tijd voor te kunnen vrijmaken.

Zoveel wilde plannen!
Ik blog echt waar alleen voor mezelf, maar als het leuk bevonden wordt om te lezen en dat uit zich in likes (maar niet vijf seconden nadat een bericht gepubliceerd is), reacties en volgers, dan maakt me dat blij. Ik hoop ook gaandeweg beter te kunnen schrijven. Enfin. We zien wel.
Liefs,
Me, Myself and We.

Cultureel erfgoed deel 2

Wat heb ik de voorbije maand allemaal gedaan op ‘cultureel’ vlak? Ik ga proberen om geen spoilers te verklappen. Dat zou zonde zijn en dan hebben jullie helemaal geen zin meer om iets uit de onderstaande lijst te bekijken of lezen. Dat plezier wil ik jullie niet ontnemen.

Wat staat er de komende maand op de planning? Behalve boeken lezen ga ik de komende maand twee keer naar De Werf in Aalst. Een beetje cultuur snuiven met twee buurvrouwen. Ik moet hen nog voorstellen om naar de wijnbar Bar Teroir in Aalst te gaan. Ik ben die toevallig tegengekomen en het lijkt me wel leuk om na een toneelvoorstelling nog even na te praten bij een glaasje wijn.

Op vrijdag 25 september gaan we naar ‘Verdacht’ van Barre Weldaad kijken.
Op 9 november 1985 pleegde de Bende van Nijvel zijn laatste en bloedigste overval, op de Delhaize van Aalst. Vandaag, 30 jaar later, zijn de schuldigen nog steeds niet veroordeeld.
Vlaanderens topauteur Peter Terrin creëert een politiethriller en monoloog die graaft, schuurt, wrijft en ontroert. Een brok geschiedenis die ons land teisterde wordt samengevat in een ingrijpend relaas en gebracht door rasverteller Tom Van Bauwel.

Op zaterdag 10 oktober gaan we naar ‘Battle, the show’ van Sephira & Extreme Ruthm kijken.
Battle is een ware clash op het podium tussen twee zoetgevooisde schoonheden, hun violen en een broederschap van onverschrokken percussionisten in bloot bovenlijf. Het internationale muziekfenomeen Sephira en de drummers van Extreme Rhythm gaan de confrontatie aan in een adembenemend muzikaal duel. Dit levert vuurwerk op met unieke eigen composities en eigentijdse interpretaties van Kashmir (Led Zeppelin), Hallelujah (Leonard Cohen) en Earth Song (Michael Jackson).

Films

Hairspray – Regie: Adam Shankman

Hairpspray is een film die gemaakt is naar aanleiding van een Broadway-musical met dezelfde naam. De Broadway-musical is gemaakt na de Hairspray-film uit 1988, de film die in 2007 is uitgekomen is dus geen directe remake van de film uit 1988.

Het is pas bij het lezen van de filminhoud nu, tijdens het schrijven van dit blogje, dat ik zwart op wit zag staan dat de mama van tracy gespeeld werd door John Travolta. Tijdens het bekijken van de film vroeg ik me al af of het geen man was en dacht ik bij mezelf dat ik dat gezicht precies wel kende…

Waarom in godsnaam deze film?
Ik zag hem in de TV-gids staan en heb hem onmiddellijk geprogrammeerd. Ik had hem ooit al eens gezien, maar was precies het verhaal een beetje kwijt. Ik dacht bij het zien van de titel: ‘een feelgood movie voor als ik eens alleen thuis ben.’ Uiteindelijk heb ik hem gezien tijdens het geve van flesjes van Ilian. In brokken en stukken, van reclameblok tot reclameblok. Het Ventje lag toch te slapen in de zetel of was niet thuis, dus hij had er geen last van.

Wat vond ik ervan?
Een musical gaat er wel altijd in. Ik vond dat de liedjes nog wel mooi gezongen werden. Maar wat ik niet begrijp is dat er in 1962 echt zo neergekeken werd op ‘negers’? Ik wist echt niet dat het zo recent was, of is dat een leugen in deze film? In elk geval: ik vond het wel kleurrijke (Hello Flower Power!) film met leuke dansjes en mooi gezang. Een luchtige film ook, ondanks het ‘zware’ thema (racisme, of is dat een misinterpretatie van mij?)

Zou ik deze film aanraden?
Ja, maar alleen als je houdt van musical-achtige toestanden. Als dit je ding niet is, ga je je niet amuseren bij het bekijken van deze film.

Boeken

Water en vuur ~ Françoise Bourdin

Als Scott Gillespie na een lange reis terugkomt in zijn ouderlijk huis, ontdekt hij tot zijn grote verbazing dat zijn vader, Angus Gillepsie, is hertrouwd met Amélie, een Française. Na de bruiloft is Amélie met haar vier kinderen in zijn victoriaanse landhuis getrokken. Scott en de kinderen, drie drukke jongens en een meisje, proberen hun territorium af te bakenen. Persoonlijkheden botsen, jaloezie steekt de kop op en de spanning is om te snijden.
En dan is er nog de vraag die de hele familie bezighoudt: wie wordt de erfgenaam van Angus en zal zich in de toekomst mogen ontfermen over  de lucratieve distilleerderij en het landhuis, die samen het Gillepsie-imperium vormen? Terwijl beide families de wapens opnemen, lijkt er maar één sleutel tot verzoening te zijn: de onwaarschijnlijke liefde die te midden van alle ruzies ontluikt.

Ook dit boek zat tijdens de zomervakantie bij het tijdschrift TV familie. (Soms heb ik eens een zotte ingeving.) Anders zou ik hem niet gekocht hebben denk ik. Ik ben niet zo aan die ‘romans’. Van die stationsromannetjes lees ik wel graag, maar dit soort romans vind ik minder leuk.

Wat vond ik er nu van?
Dit verhaal was nogal langdradig met nogal veel voorspelbare twisten. Ook werd er in twee zinnen twee jaar vooruit gegaan in de tijd, wat ik niet aangenaam lezen vond. De onwaarschijnlijke liefde waarover sprake is op de rugzijde van het boek is héél voorspelbaar. Ik werd er niet warm van…

Zou ik dit boek aanraden?
Neen, niet echt. En daarmee is de kous af. tenzij jullie dit boek ook gelezen hebben en er een andere mening over hebben?

Liefs,
Me, Myself and We.

Mijn werkelijke verjaardag

Een paar dagen geleden vierde ik mijn eerste blogverjaardag. Gisteren was het dan mijn eigen verjaardag.

Ik had de eer en het genoegen om 30 kaarsjes te mogen uitblazen en we hebben dat in stijl gedaan! Als die tram 3 nog sneller rijdt dan tram 2, dan sta ik er goed op. Ik kan nu al niet goed volgen, laat staan dat ik mezelf dan nog meer ga voorbij lopen!

Hoe hebben we dat gisteren nu eigenlijk gevierd?
Ik had mijn ouders, mijn broer, mijn zus en haar lief en mijn schoonmama uitgenodigd bij ons thuis. Alles bij elkaar waren we met 9 eters die aan tafel moesten zitten. Een klein tafeltje werd dus aan onze eettafel toegevoegd. Anders hadden we niet genoeg plaats. (Foto’s zullen nog volgen! Ik ben mijn fototoestel vergeten…)

Eerst en vooral werd er een glaasje champagne gedronken. Daarbij serveerde ik wat hapjes, zoals kaas en salami in blokjes, TV worstjes, frituurhapjes (een mix), inktvisringen en lookbrood. In feite hadden we al bijna genoeg gegeten met de hapjes alleen al! Chips stond ook op tafel natuurlijk. Mauro heeft zich laten gaan, maar voor die ene keer mocht dat wel.

Natuurlijk werd ik ook verwend wat cadeautjes betreft. Van mijn ouders kreeg ik een dekbedovertrek (ik heb dat precies niet genoeg…) met de Eiffeltoren op. Schoon, zenne! Echt waar! Van mijn schoonmama kreeg ik twee armbanden van Victoria die ik zelf niet wou kopen omdat ik ze te duur vond, maar zij gaf me ze zomaar. Er komt nog een vervolgcadeau, zei ze. Ik ben eens benieuwd dan! Van mijn zus kreeg ik een superdeluxe bakje voor op mijn bureau te zetten en een kader met allerlei foto’s in. Foto’s van haar en haar lief… Ik denk dat ik in mijn broek plaste van het lachen. Van mijn zoontjes kreeg ik een nieuw boek van Deflo (mijn lievelingsthrillerauteur) en van Mijn Ventje kreeg ik een citytripboekje van Londen met daarin een papiertje wanneer we weg gaan. Het is een cadeautje van ons voor ons, want we worden allebei dertig, maar hij heeft het al geregeld. Trein en hotel zijn al geboekt. Nu nadenken over wat we willen gaan bezoeken. Super, toch? Binnen een tweetal maanden zijn we met ons tweetjes een weekendje weg! Ik kijk er al naar uit!

Om halfvier had ik mijn stoofvlees op het vuur gezet. Om 7 uur werd de saus ingedikt en de frietjes voor een tweede keer gebakken en al zeg ik het zelf: het was lekker! Iedereen heeft goed gegeten. Een lekkere rode wijn (een Médoc van 2010) vergezelde het eten.

Mauro werd in zijn bed gelegd om 8uur. Hij was nogal moe en moest vandaag naar school. Dus een beetje op tijd zijn bed in kon geen kwaad. Oma heeft haar laten vangen en een verhaaltje voorgelezen, dan nog zijn tandjes gepoetst, dan nog een beker water gebracht… Ze bleef verdacht lang boven en Mauro genoot ervan.

Toen hij in bed lag, heb ik koffie gezet, werd de taart aangesneden en de chocomousse geserveerd. Mijn mama gaf me zelfs een heel mooi compliment: dat haar chocomousse nog nooit zo lekker was als de mijne!

Om tien uur is mijn schoonmama als laatste naar huis gegaan. Ik ben moe maar voldaan mijn bedje ingedoken. Maar ik heb zeer slecht geslapen!

Vanavond als ik thuis kom, moet ik dan het afwasmachine leegmaken, opnieuw vullen, de champagne – en wijnglazen afwassen, ons avondeten klaarmaken, rap dweilen (want er is champagne gemorst). Nog veel te doen dus! Maar het moet, want morgen ben ik naar school. Dan zal er niet veel meer gebeuren ’s avonds…

Ik heb ervan genoten en vind het heerlijk om mensen uit te nodigen en in de watten te leggen.

Liefs,
Me, Myself and We.

Bijgerechten voor barbecue / gourmet

Ondertussen is hoogzomer alweer voorbij, hoewel we nog altijd kans maken op een aantal mooie dagen. Dus wie weet zit een barbecue er toch nog in! Om niet altijd in dezelfde koude schotel en klaargemaakte groenten te vervallen, ben ik bereid om een aantal bijgerechtjes die ik maak met jullie te delen. Om eens iets anders te hebben dan anders. Waar ik op probeer te letten is de verscheidenheid aan bijgerechtjes. Ik ga niet én rijst én paste én aardappeltjes klaarmaken. neen, het is eerder een kwestie van ‘of’. (Uiteraard gebruik ik in feite bijna dezelfde bijgerechtjes als bij gourmet in de winter…)

Worteltjes: in plaats van die rauwe, geraspte wortels maak ik er een gewoonte van om verse wortels te kopen, die niet julienne, maar toch iets dikker dan dat, te snijden en dan te koken. Ze vielen in de smaak! Zo zit je niet op keiharde rauwe wortels te knabbelen of heb je niet van gie geraspte bazaar die over heel je bord verspreid liggen. Ik ben daar persoonlijk geen fan van, he. Wat jullie doen, moeten jullie maar weten.

Rijst: je kookt je rijst volgens de aanwijzigingen op de verpakking, maar kies voor losse rijst. Drie minuutjes voor het einde van de kooktijd, kieper je er nog snel een heleboel diepvrieserwtjes achteraan. Die koken dan drie minuutjes mee en zijn dan ook perfect gaar. Alles samen afgieten en laten afkoelen. Doe er ook maar een beetje lightmayonaise onder, want dat begint toch flink te plakken.

Komkommer: die eeuwige schijfjes komkommer… Count me in: wederom ben ik daar geen fan van! Hoe heb ik het dan wel graag? De komkommer gewassen (uiteraard!), overlangs in twee gesneden en de pitjes verwijderd door een koffielepel. je snijdt dan nog een aantal keer overlangs tot je de gewenste dikte hebt. Dan snij je in de andere richting zodat je kleine blokjes krijgt. Je neemt er dan een appel bij die je ook in kleine blokjes snijdt. Dit alles giet je in een kom en meng je ook met een beetje (light)mayonaise. Anders wordt je appel bruin.

Witloof: wordt ook heel fijn gesneden en met mayonaise gemengd. Ofwel doe ik hieronder een appel, ofwel onder de komkommer, maar niet onder allebei. Je kan dan evengoed onmiddellijk aan je dessert beginnen ook!

Tomaten: deze snij ik gewoon in acht. Niets meer of minder. Je kan er altijd een ajuintje over versnipperen of een beetje balsamicoazijn. Maar ik vind een pure tomaat minstens even lekker!

Bloemkool: deze kook ik ook. Rauw met een dipsausje is ze ideaal als aperitiefhapje. Maar om dat nu rauw op mijn bord te leggen bij barbecue, neen dank je. Gewoon gekookte en afgekoelde bloemkool dus!

Snijboontjes: deze worden ook gekookt en dan met een beetje ajuin en mayonaise vermengd. Lekker!

Verse champignongroomsaus: beetje boter in een pan, daarin de kleingesneden champignons laten stoven. peper, zout en rundsbouillon toevoegen. Room toevoegen en een beetje laten inkoken. Niets zo lekker als in een pan kunnen werken waarin de steak gelegen heeft, maar bij barbecue is dat niet van toepassing.

Nu weten jullie het wel, he. Als ik langskom voor een barbecue, weet je al wat ik niet graag op mijn bord krijg en wat dan weer wel. *knipoog*

Bij gourmet kies ik dan eerder voor warm gestoofde worteltjes met ajuin, warme broccoli in béchamellesaus, warme bloemkool in witte saus… Ook durf ik dan frietjes of kroketjes bakken.

Ik wil niet dat er iemand met honger van tafel gaat. Ik wil dat iedereen genoeg gegeten en gedronken heeft. Ik zou het niet fijn vinden te weten dat ze v an bij ons direct naar het frietkot rijden.

En jullie? Hoe zit het bij jullie? Zowel bij barbecue als bij gourmet?

Liefs,
Me, Myself and We.

Gelukkige verjaardag !

Vandaag is het exact één jaar geleden dat ik een berichtje schreef op deze blog. Ondertussen heb ik er al 119 gepubliceerd (dit is nummer 120) en staan er nog drie ingepland.

Vandaag is het ook de werkelijke verjaardag van mijn lieve mama. Zij wordt 53. Goh… Waar gaat de tijd toch met ons naartoe? Ik moet nu wel eerlijk toegeven dat mijn mama er met de jaren beter en beter gaat uitzien. Vooral op vlak van kleding. Maar dat zal ook wel met de 80’s en 90’s te maken hebben zeker? Ze kleedt zich niet te jong, maar ook niet te oud. Ze kleedt zich juist goed en ze heeft prachtige benen (een beetje wit, dat wel) die ze mag laten zien. En dat doet ze ook.

Moest ik zo oud kunnen worden, zoals mijn mama, dan zou ik het graag doen. Niet dat ze al oud is, hoor. Maar ze wordt mooier met de jaren.

Om nu terug te komen op mijn blog. Ik denk dat ik wel mag stellen dat mijn blog veranderd is op dat jaar tijd. Ik ben volwassener geworden ofzo? Ik heb meer onderwerpen om over te schrijven. Ik ben opener geworden waardoor ik vrijer durf schrijven. Maar natuurlijk zijn er dingen die ik niet gauw zal publiceren. Je weet namelijk nooit wie dit ook leest.

Na een jaar bloggen heb ik toch ook een aantal volgers gekregen. 89 in totaal, via wordpress toch. Ik zou eens moeten opzoeken hoeveel dat er via Bloglovin’ zijn. Want ik kreeg onlangs een mailtje dat er iemand mij via daar was gaan volgen. Oeps. Ik moet dat dan eens grondig bestuderen, maar Het Blogboek zal me daar wel bij helpen. Enfin, met die 89 heb ik er al meer dan het dubbele van mijn vorige blog waar ik bijna vier jaar geblogd heb. Ik denk dus wel dat ik echt mag stellen dat ik erop vooruitgegaan ben!

Ondertussen ben ik al lang blij dat ik van facebook af ben. Al dat gezeur en gezaag en gelike op slecht-nieuws-berichten. Mijn maag keert er zich van om! Toch heb ik een nieuw account aangemaakt waar ik één keer in de maand een foto van de jongens plaats. (Als ik het al zo frequent ga doen…) Maar dat is niet de hoofdbedoeling. Hoofddoel van dat nieuwe account is om een pagina aan te maken die verwijst naar deze blog. Dat is ondertussen ook gelukt en kunnen jullie vinden onder het facebooklogo bij mijn social media icons, normaal gezien.

Edit: Blijkbaar klopt er iets niet met de link die ik kopieer als mijn pagina openstaat. Iemand enig idee wat er mis is? Mijn berichten die hier gepubliceerd worden, worden ook op facebook gedeeld. Maar ik kan hier geen link zetten naar mijn pagina… Iemand een idee?

Ik wil me vooral niet meer wegstoppen, of mijn blog toch niet. Ik begin echt oprecht fier te worden op mijn derde kindje en vind dat iedereen dit mag lezen. Wat denken jullie? Zo kom ik wel weer meer met mijn vrienden en familie in contact, ben ik op de hoogte van het leven van de mensen die me interesseren en kunnen zij door één simpele klik hier komen lezen.

Ik ben ook van plan dat als mijn mediaruimte bijna opgebruikt is, ik een deel op Google+ ga zetten. Vooral wat afbeeldingen betreft. Zo kunnen jullie via die link in mijn archief toch nog de afbeeldingen bekijken en heb ik hier weer nieuwe ruimte voor nieuwe afbeeldingen. Hopelijk gebeurt dit niet te snel. Ofwel moet ik nadenken om te investeren zodat ik onbeperkte ruimte heb? Ik ga nog zien. Het hangt er echt vanaf hoe mijn blog gaat evolueren. Misschien komt er een boost na mijn inschrijving aan #fota15? Enfin, we zien wel.

In elk geval. Bedankt om al een jaar lang op bezoek te komen, te lezen, te lachen, mee te huilen, te liken en te reageren.

Liefs,
Me, Myself and We.

PS: Ondertussen heb ik blijkbaar 96 volgers. Hallo! Welkom! Waar komen jullie ineens vandaan?

Een vraag per dag

Het is een leuk boek, dat boekje met elke dag één vraag. Het Ventje is wel benieuwd hoe lang ik het ga volhouden. Hij denkt namelijk drie maanden… Ik hoop dat ik het vijf jaar volhou! Zoals het boek het ook voorziet.

Op tijd en stond zal ik een vijftal vragen en dus ook antwoorden met jullie delen. En voor de echt geïnteresseerden: vraag me op 1 september 2020 om het boekje te mogen lezen. dan zou het normaal gezien moeten volledig ingevuld zijn.

Momenteel zit ik nog maar aan dag 9. Ik zal eind deze maand de vijf leukste vragen van de afgelopen maand met jullie delen. Nog even geduld dus! Maar het komt er wel van. Geen paniek!

Ik zal al één vraag met jullie delen vandaag, gewoon omdat dat leuk is. Zo hebben jullie al een beetje een idee van wat voor soort vragen jullie begin volgende maand mogen verwachten.

Op wie ben je jaloers?
Op Nathalie Meskens. Een knappe madam die alleskan. Alles wat zij aanraakt, verandert in goud…

Meer plaats om een antwoord te noteren is er niet, maar het is voldoende.

Liefs,
Me, Myself and We.

Trakteren, of toch niet?

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, jong! Zeg dat ik het je zeg! Een tijdje geleden heb ik nog stellig verkondigd dat ik ABSOLUUT NIETS ging trakteren voor mijn verjaardag dit jaar. Maar zondag kriebelde het toch weer te hard om het aan mij voorbij te laten gaan. Dus ben ik de keuken in gedoken.

Aankomende zondag, 13 september, heb ik de eer om 30 kaarsjes uit te blazen. Gisteren was het ook mijn laatste dag in Anderlecht, vanaf vandaag werk ik in Nazareth. Dus om zowel mijn verjaardag als mijn afscheid te vieren, heb ik dan toch zelfgemaakte dingetjes meegebracht.

Wat had ik allemaal mee?

Njam njam

Appelcake. Hoe maak ik dit? 250gr suiker, 250gr bloem, 250gr patisserieboter, 4 eieren en 3 appels. Ik meng de suiker met eieren en klop dit bijna wit. Daarna voeg ik de gesmolten boter toe. Als dit goed gemengd is, zeef ik de bloem boven dit mengsel en spatel dit eronder. Dan wordt het beslag dikker. De appels heb ik in kleine stukjes gesneden en onder dit beslag gemengd. De cupcakevormpjes werden gevuld en de cakejes werden in een voorverwarmde oven van 200° geschoven. Na een kwartiertje eens prikken. Hangt er geen nat deeg meer aan je fonduevorkje, dan is het klaar. Uithalen, laten afkoelen en mooi presenteren.

Gewone cake. Hetzelfde als hierboven, maar dan zonder de appels. Alleen stond deze keer mijn oven echt te warm waardoor de cake een beetje verbrand was. Ik heb er dan plakjes van gesneden en uit die plakjes vlinders gestoken. Die vlinders werden versierd met zelfgemaakte crème au beurre en smarties. Crème au beurre werd gemaakt met 175gr boter, 350gr bloemsuiker, 3 el kokend water en een paar druppels vanille-essence. De boter zacht kloppen met de handmixer, bloemsuiker toevoegen, water toevoegen en glad mengsel mixen. Nadien kan je er dan mee doen wat je wil.

Wafels. Het was de eerste keer dat ik wafels bakte en ik was er dan ook niet helemaal tevreden over. Ik heb dan maar beslist om ze toch te serveren (want het ging nog net), maar in kleine stukken (meer als hapje) en bestrooid met bloemsuiker.

Chocomousse. Mijn zus en broer zijn zondag komen eten. Ik had chocomousse gemaakt. Ik had zes mooie porties gemaakt en de overschot werd verdeeld over glaasjes. Als je die kleine portie naast al het andere snoep zet, moest dat niet te veel zijn, he. Wat heb ik hiervoor gebruikt? 6 eieren, 4 eetlepels bloemsuiker en 200gr pure chocolade. Eigeel werd opgeklopt met de suiker tot het wit zag. De gesmolten chocolade werd beetje bij beetje aan die eigeelmengsel toegevoegd. Het eiwit werd opgeklopt en dit werd lepel per lepel onder het eigeel-chocolade-mengsel gespateld. Er goed voor zorgen dat je de lucht er niet uit klopt! Om de chocomousse minder ‘zwaar’ te maken, moet je minder eigeel dan eiwit gebruiken. Ik doe altijd van allebei evenveel. Maar dat is naar eigen smaak natuurlijk.

Hopelijk werd alles lekker bevonden. Als het niet zo was, zal ik het niet gehoord hebben.

Liefs,
Me, Myself and We.

Opruimen II

Blijkbaar is het een microbe in Blogland, maar opruimen: iedereen heeft er precies zin in! Nochtans is de tijd van de grote lenteschoonmaak toch al lang voorbij? Miss Caesar heeft er zelfs ook al een bericht over geschreven. Het programma waar zij naar verwijst heb ik ook graag gezien. Is dat trouwens niet die half-zwarte vrouw met altijd zo’n grote bloem in haar haar? Ik zie die wel graag bezig en ik heb al leuke ideeën gehaald uit dat programma. (Of ik denk toch dat het uit dat programma was…)

Zo heb ik ooit eens gezien dat er iemand een handaftrekker had bewerkt, die had uit het rubber kleine stukjes geknipt. Die smeerde dan een dikke laag verf op de muur, ging daar met die aftrekker over en zo werd er reliëf gecreëerd in die verf en was dat een leuk effect. Ik weet alleen niet waar ik dit in ons huis ten uitvoer zou kunnen brengen…

Enfin. Om terug te komen op mijn eigen opruimgekte, diezelfde Miss Caesar vroeg al naar foto’s. Ik had daarop geantwoord dat er foto’s gingen volgen als er al vooruitgang werd geboekt, maar daar ga ik niet op wachten. Misschien is het juist beter om al foto’s te posten zodat ik verplicht word om niet te lang te wachten. Ofzoiets…

Eerst en vooral volgen de foto’s van mijn opruimronde van gisteren. Aangezien er een technieker van Telenet ging langskomen om alles eens in orde te zetten (na vier jaar, maar allez, het is nog maar recent dat we op zolder ook internet nodig hebben) was het nodig dat die ruimte had om te bewegen en de zaken te checken.

Ons bureau voor ik ben beginnen opruimen.

Ons bureau tijdens het opruimen.

Ons bureau na het opruimen.

Nog een beetje papierwerk te klasseren.

De rest van de zolder. Ook nog een beetje werk aan zo te zien…

Mijn volgend project waar ik dringend werk van moet maken is de berging. Dit zijn ongecensureerde foto’s van hoe het er de dag van vandaag voor staat. Redelijk schandalig, in feite, en door de berging gaan zonder je benen te breken is ook een hele opgave… Dringend werk van maken, en dan nadien zou ik graag een nieuw schoenenrek hebben… Zo wordt de ingenomen plaats van de schoenen een tikkeltje smaller waardoor de doorgang in de berging weer breder wordt. Nu is alles juist gepast zodat de deuren van de frigo, diepvries, wasmachine en droogkast net open kunnen, maar dan kan er niemand meer langs.

Ook zou mijn strijkgerief naar de zolder moeten. Daar staat de was altijd te drogen. Als die dan droog is, brengen we die twee verdiepingen naar beneden om te strijken. Als niet alles gedaan is, worden de manden ongestreken was weer naar boven gebracht. De eettafel ligt vol kleren die dan ook nog eens weggelegd moeten worden voor ik begin te koken… Ik haat het dat heel mijn living overhoop ligt als ik gestreken heb of nog aan het strijken ben! Ook wordt het dan zo warm in onze living… Niet te doen. Enfin. Op zolder maakt het dan niet zoveel uit dat we dan niet direct opruimen. En dan moeten we ook niet continu met de manden over en weer lopen.

De berging.

De berging.

De berging. En ons schoenenrek… Schandalig, he. Dat we die juweeltjes niet beter verzorgen, seg.

Dit zijn al een paar confronterende foto’s en nu zien jullie echt dat we nog veel werk hebben! Ik hoop binnenkort snel een update te posten zodat jullie vooruitgang zien, en ik ook! Hopelijk zijn jullie nu niet geschrokken door de wanorde in ons huis…

Liefs,
Me, Myself and We.

Opruimen

Wij wonen in een gezellig rijhuisje met voldoende ruimte, hoewel het er klein uitziet. We hebben de benedenverdieping die 6,5 meter op 12 meter groot is. Hierin zitten de keuken, de eetkamer, de salon, de berging, de traphal en een toilet. (De afmeting is geschat. Ik ben niet 100% zeker, maar wel zo goed als. Ik zal er alleszins niet veel naast zitten.)
Dan hebben we een bovenverdieping die 6,5 meter op 10 meter groot is. Hier zijn drie slaapkamers, een badkamer en een douchekamer. (Idem als hierboven wat de afmetingen betreft.)
Dan hebben we een zolderverdieping zo groot als de bovenverdieping zonder indeling.

We hebben de zolder vorig jaar eindelijk afgewerkt. Ze is geschilderd geraakt! Jeuj! Het logeerbed staat in elkaar, een nieuw bureau werd aangeschaft en staat ook in elkaar. Nieuwe boekenkasten werden gekocht en dienen als scheidingswand tussen het bureau en het logeerbed. Het bureau staat als vanzelfsprekend onder het dakvenster om daglicht te krijgen als we aan het werken zijn.
Aan de andere kant van de zolder staan al twee stevige rekken die vol staan met dozen. We zouden graag nog een derde rek zetten, maar daarvoor moeten we eerst opruimen. Weggooien wat we niet meer nodig hebben. Mooi wegsteken in dozen wat we niet onmiddellijk nodig hebben. Pff… Als ik erover nadenk heb ik wel nog wat werk.

Wat wil ik gedaan hebben op zolder? Zo snel mogelijk? Zodat het daar leefbaar is? Want met het nieuwe academiejaar in het verschiet en een bezoek van een technieker om overal internet te krijgen op maandag 7 september…
– Bureau opruimen
– Klassement in orde brengen
– Weggooien wat we niet meer nodig hebben
– Boekenkast ordenen (die met mijn studiemateriaal)
– Boekenkast ordenen (boeken wegdoen waar ik vanaf wil, of in dozen, of naar de Slegte of in een give away)
– Kartonnen dozen met deksel scoren (iemand een idee waar ik dat kan vinden? Liefst groot genoeg. Ik zal het rek daarvoor eens opmeten…)
– Alles herschikken in de nieuwe, nette dozen en labelen
– Kinderkleren in een derde rek zetten
– Dozen met niet meer geldige garanties weggooien
– Dozen met geldige garanties centraliseren
– Gerief weggooien dat we niet meer nodig hebben
– Knutseltafel in orde zetten en tafelblad bekleden met plakfolie (waar zou ik dat kunnen vinden?)
– Poef en kussens stofzuigen en mooi op zijn plaats zetten
– Kinderspeelgoed beschikbaar stellen voor de kindjes zodat ze eens boven kunnen spelen als ik daar ook iets aan het doen ben
– Mijn reserve aan wijnglazen een mooie plaats geven waar ze niet gemakkelijk kunnen sneuvelen (in de kast waar onze filterinstallatie staat)

Ook de rest van het huis kan eens opgefrist worden als in: weggooien wat we niet meer nodig hebben. Zo denk ik voor de bovenverdieping aan:
– De drie kleerkasten: wat te klein, kapot of niet meer gedragen wordt gaat naar de kledingcontainer
– De commodes: rommel eruit, plaats maken voor alleen maar nuttige dingen. Kapotte BH’s weg, riemen die ik niet meer draag weg, riemen die ik nog wel draag mooi opgerold in een doos met deksel. Parfumflesjes bij elkaar zetten, weggooien wat niet meer lekker ruikt, opgebruiken wat nog doenbaar is. (Jammer dat ik zo mijn lievelingsparfum dan niet gebruik…)
– De nachtkastjes een checken op hun inhoud en opruimen wat opgeruimd kan worden. Wat hoort er trouwens in een nachtkastje? Handcrème en zakdoeken. Dat is het zo’n beetje zeker?
– De kasten in de badkamers: het teveel aan handdoeken wegdoen, vervallen medicijnen wegdoen, alles van make-up verzamelen in een doos (heb ik nog op overschot liggen), plaats maken voor mijn nagellakjes (die al in een doos zitten), kindergerief een eigen plaatsje geven, de spulletjes voor mijn persoonlijke hygiëne mooi wegsteken (ook in een doos ofzo?), de voorraadspulletjes een mooie plek geven zodat we in één oogopslag een overzicht hebben.

Beneden hebben we ook nog heel wat werk. Zo moet ik:
– De keukenkasten nog eens checken. Die heb ik tijdens mijn bevallingsverlof al grondig onder handen genomen (zie Instagram) en dat is nog naar mijn zin, maar toch sluipt er hier en daar iets tussen dat daar in feite niet hoort en waar ik geen ander plaatsje voor weet.
– De buffetkast, en dan vooral de schuiven, met ons papierwerk in. Kleurboeken voor de kinderen, voorleesboek van Jip en Janneke, onze inkomende post, schoolbrieven, facturen, agenda’s, planningen, stiften, schrijfgerief, scharen, plakband… En dan heb ik het alleen nog maar over de schuiven! De rest van deze kast staat redelijk in orde met links van de schuiven ons goed servies en bestek (met toch ook een beetje rommel op dat ik moet opruimen) en rechts van de schuiven alles van kaarsgerief. Ik heb nogal wat kaarsen en lucifers om die aan te steken.
– De TV kast. De schuif ervan ligt overvol met dekentjes en een reeks kinder DVD’s. Misschien moeten we eens wat dekentjes wegdoen. We krijgen de schuif met moeite dicht.
– De barkast staat redelijk in orde. Veel snoep waar ik niet meer aankom, koeken voor Mauro, sterke drank, foto-albums, DVD’s en CD’s. We zullen eens kuis moeten houden in de CD hoop, want het zijn er zoveel en we luisteren daar toch niet naar.
– De glazenkast, die moet ik regelmatiger opblinken zodat we de lampen die erin voorzien zijn kunnen branden en we alles van de geboorte van onze jongens in de spotlights kunnen zetten.
– De berging: mijn schoenen, weggooien wat ik niet meer aandoe of wat kapot is. Ik denk dat dat het grootste werk zal worden. De rest poetsen, schoene van Mauro naar zolder verbannen (als ze nog mooi zijn) om aan Ilian te geven als hij ze nodig heeft.

Voor de rest zijn er nog algemeenheden die in huis in orde gebracht moeten worden zoals:
– Gaten in de muren boren om nog het één en ander op te hangen
– De traphal verven, en zeker mijn vlak magneetverf niet vergeten om mijn eigen instawall te maken
– De berging verven want jongens, die geeft stof af!
– Het traphokje ordenen en iets verzinnen om onze drank te stockeren.
– Traphekje omhoog hangen op zolder zodat de kinderen niet naar beneden kunnen vallen als we daar aan het spelen zijn.
– Zolderluik verwijderen (nu is er nog een luik voorzien, maar we doen die toch nooit dicht, dus dan kunnen we die beter wegdoen, nietwaar?)

Nog zoveel werk te doen! Een mens wil dan een nieuwbouw om op zijn gemak te zitten, maar niets is minder waar. Ik ga beginnen met het bureau, want als er aanstaande maandag iemand langskomt om alles in orde te brengen, dan heeft die maar beter plaats en ruimte om dat te kunnen doen.

Ik zal er proberen aan denken om foto’s te trekken van alles wat ik ga doen, voor en na. Misschien ook tijdens. Maandelijks zal ik proberen om jullie een update te bezorgen zodat jullie kunnen volgen of ik mijn doelstellingen haal.

Liefs,
Me, Myself and We.