Zelfgemaakt kerstcadeau

image image

Wat kan je nu nog cadeau geven aan iemand die alles al heeft? Het wordt moeilijker en moeilijker… Ik zag op pinterest allerlei porseleinen bordjes, tasjes… passeren die een beetje gepompt werden. Ik heb daar dan ook mijn inspiratie gehaald.

Wat heb ik dus gedaan? Ik heb zeven witte porseleinen onderzetbordjes en tasjes gekocht. Ik wou er sowieso de dagen van de week opzetten, wat ik dan ook gedaan heb. Daar heb ik dan nog een klein tekeningetje van een sjabloon bij opgezet.

Daarna werd alles in de overpen geschoven et voilà! Mijn zelfgemaakt kerstcadeautje is een feit. Hopelijk is de ontvanger er blij mee…

Liefs,

Me, Myself and We.

Vrije vrijdag

Gisteren is mijn vier maanden durend verlof begonnen. Wilde plannen dat ik heb!

Wat staat er vooral vandaag eigenlijk op de planning?het kan nooit kwaad dat eens voor zichzelf op te lijsten…

– strijken

– elf uur naar de kapper vetrekken

– kerstshoppen in de jbc

– om 15 uur kinesist

– zoon gaan oppikken

– dweilen

Haalbaar? We zullen zien. Ik vlieg er nu dus in, want anders lukt het nooit! Kerstlogje volgt na het dweilen. Blogs bijlezen is voor nog eens daarna.

Liefs,

Me, Myself and We.

Spijt

Ze heeft me tot nadenken gebracht, die lieve Carrie. Ik was een reactie aan het neerpennen en toen dacht ik: ik kan er maar beter een eigen blogberichtje over schrijven. (Zo lang was mijn reactie geworden).

Ze heeft het over bepaalde zaken waar mensen aan het eind van hun leven spijt van hebben.

Wel, ikzelf ben van het idee dat een mens nooit spijt kan hebben van de dingen die hij gedaan heeft, maar altijd spijt heeft van de dingen die hij niet gedaan heeft. Moeilijk? Het is nochtans simpel, hoor.

Volgens Carrie moeten we elke dag beleven alsof het onze laatste dag op deze aarde is. Ikzelf denk er ook zo over. Ik leef er ook naar, maar ik ben toch niet bang om toekomstplannen te maken en de touwtjes van mijn leven in eigen hand te nemen. (In de mate van het mogelijke. Soms is het lot ons gewoon voor…)

Ik ben me vooral gaan realiseren dat elke dag de laatste kan zijn sinds de dood van een klasgenootje uit het lager onderwijs. Het gebeurt regelmatig dat ik een klein flesje champagne (echte, geen cava of schuimwijn), kaas, salami, zwanworstjes, toastjes… ga halen in de winkel en we uitgebreid aperitieven, zelfs op een doordeweekse avond! Nu is het al lang geleden eigenlijk… Misschien omdat ik niet mag drinken? Enfin, ik deed dat wel regelmatig. Dan klonken we op het leven.

Om terug te komen op die spijtgevoelens. Ik heb nergens spijt van. Ik zou – op dit ogenblik in mijn leven althans – niet anders aanpakken dan ik tot nu toe al gedaan heb. Alhoewel… Ik zou misschien mijn been meer stijf gehouden hebben op vlak van de volgorde trouwen-kindjes. Dat eerste hebben we tot op vandaag nog altijd niet gedaan en dat vind ik wel jammer. Ach, er is maar één manspersoon die daarvoor op één knie moet gaan zitten. Dan komt dat snor. Ik wacht erop. Hopelijk niet te lang meer… Anders verlies ik de hoop…

Langs de andere kant maak ik mij soms dan weer de zeer opgewekte bedenking: als ik sebiet op slag dood ben door tegen een boom te knallen ofzo, dan ga ik het zelf nooit beseffen dat ik niet getrouwd ben en ik ga het zelf ook niet beseffen dat ik mijn kinderen niet zie opgroeien. Wat doet het er dan toe? Ik bedenk me dit niet constant, he, maar soms flitst dat door mijn hoofd. Omdat ons leven eindig is. Maar niemand weet wanneer… Heeft dit te maken met  spijt? Ik weet het niet goed.

Bijna kerst

mauro en kerstman

Bijna Kerst en wij hebben nog niets klaar… Toen de kerstmarkt in onze stad de deuren opende, was de kerstman ook van de partij. Die ging gewillig met alle kinderen op de foto. Alleen was onze zoon iets minder gewillig… Ach wat. Ik vind het een prachtige foto. Zoon staat er nog – ondanks de traantjes – goed op en de kerstman was subliem!

Morgen mijn eerste dagje verlof. Wat staat er op de planning? Ons huisje kerstproof maken! Kuisen waar de kerstboom moet komen. Die dan etaleren, dit jaar zonder slingers (om een beetje mee te gaan met de mode). Ergens tussendoor komt er een technieker bij ons langs om te kijken waarom we geen internet hebben tot boven. Ik moet in bad of op toilet gaan zitten om internet te hebben en dat zij nu niet bepaald de meest ideale plekken om te studeren. (Ja, ik studeer met internet naast me zodat ik op facebook hulp kan vragen of nog iets kan opzoeken of nog iets kan raadplegen op onze smartschool…) In afwachting van die technieker kan ik perfect aan de kerstversiering werken, he. Alle kasten waar iets op moet komen afstoffen, dan de dingen etaleren…
Als alles staat en uitgestald is, ga ik nog eens grondig kuisen. Want daar komt toch vuiligheid af, he.

Om twee uur heb ik afspraak bij de schoonheidsspecialiste om mijn wenkbrauwen en bovenlip weer acceptabel te maken. Die wenkbrauwen kan ik zelf wel nog redelijk goed bijhouden, maar op tijd en stond een professionele hand doet ook eens deugd. Op die manier ga ik weer min of meer stralend de feestdagen tegemoet. Zeker als ik mijn foundation opdoe! (Hierover later meer!). Enfin, op een hik en een snik sta ik daar terug buiten hoor. Zoveel overtollig haar valt er daar nu ook weer niet te verwijderen.

’s Avonds afspraak met onze buren om onze jaarlijkse traditie in ere te houden. Dus de rest van de dag heb ik alle tijd van de wereld om mij te amuseren met kerstdecoratie en de strijk. Op het gemak, met de gepaste muziek op de achtergrond. Ik kijk ernaar uit!

Blogjes zijn eindelijk bijgelezen geraakt. Dus tijd om te bloggen zal ik ook maken. Jullie moeten toch de vorderingen voor en na de kerstmakeover zien? 🙂 Hihi. Hou jullie al klaar voor een OMG momentje, want het verschil zal gigantisch zijn. (Vooral omdat het nu één groot stort is bij ons thuis…) Neen, ik ben niet van plan om een opgeruimde versie van de voor foto’s te maken. Jullie zullen de naakte en vieze waarheid mogen aanschouwen. Be prepared…

Liefs,
Me, Myself and We.

Run – Forest – Run !

Ken je dat? Het gevoel dat je jezelf continu aan het voorbij lopen bent? Ik kan niet meer volgen jongens! Ik weet niet waar mijn hoofd staat.

Vrijdag was dus een vrije, maar productieve, dag.

Zaterdagochtend zijn mijn ouders weer geweest. Ze hebben de zolder volledig afgewerkt qua schilderwerken. Ze hebben alles netjes gestofzuigd (en veel stof dat eraf kwam!). De ondervloer voor het laminaat werd gelegd en de eerste rij laminaat ligt ook.
Ik moest nog boodschappen doen voor het middageten, met een tegendraadse peuter/kleuter bij mij die niet wou stappen, die zich gewoon op de grond zette… En ik stond ernaast met twee loodzware zakken (ik had precies meer nodig dan gedacht) en een dikke buik. Schoon zicht!
’s Middags dan een boterhammetje gegeten en mij snel gedoucht terwijl Het Ventje mijn schoonmama ging halen. Toen zij terug kwamen, was ik bijna klaar. Dan ging Het Ventje zich douchen en om twee uur snelden we richting Bredene. Ondertussen mijn ouders vriendelijk buitengewerkt (maar ze wisten dat!).
Vanaf halfvier waren we bij mijn schoonfamilie. Er werd taart gegeten, speelgoed uitgedeeld… Er werd een save the date geregeld voor het doopsel van zoon 2. (Schoonbroer en neefje vertrekken op skireis op 3 april, doopsel is 5 april. En ja, dat ligt toch al van juni vast… Nu moet je weten dat ze ELK JAAR TWEE KEER gaan skiën. Ik heb hen van het moment dat we hebben meegedeeld dat we een tweede kindje verwachten al gezegd dat ze eind maart, begin april vrij moeten houden. ‘Den boom in!’ denken ze daar dan en ze doen hun eigen goesting. Enfin, dat zijn er twee minder aan de feesttafel en ik weert niet of ik ze ga missen… Ik werd er ambetant van.) Schoonbroer was net terug uit het ziekenhuis, ongeschoren en in training. Plots staat hij geschoren en fris gewassen in een gestreken hemdje terug beneden. Hij wachtte op zijn taxi om hem naar de voetbal te brengen… Ach. de nulmeridiaan loopt door zijn gat, denk ik…
Rond een uur of zes werd er avondeten op tafel getoverd. Er werden namen getrokken voor de kerstcadeaus. Er werden cadeau-ideeën uitgewisseld… Tegen tien uur lag zoon 1 in zijn bedje.

Zondagochtend rond elf uur ben ik begonnen aan het deeg van de wafels. Ik dacht dat de genodigden bij ons om 15uur verwacht werden. Maar de eersten stonden daar al om 14uur. Wij waren niet klaar als in opgefrist en deftig aangekleed. Ik was nog volop het afwasmachine aan het leegmaken. Eerste wafel was gebakken en een beetje mislukt… Sinterklaas moest nog langskomen, dus ging iedereen op de zolder kijken. Toen ze beneden kwamen was de Sint toch wel niet gepasseerd zeker? Tegen die tijd waren de andere gasten er ook. De wafels waren ondertussen allemaal gebakken en gingen heel eventjes in een warme oven om terug warm te hebben bij het opdienen. Ze waren lekker en werden gretig opgegeten.
Zo rond een uur of zes toverde ik avondeten op tafel. Vol au vent en/of balletjes in tomatensaus met frietjes. De zoon lag in bed rond halfnegen. Het bezoek was weg. De living lag overhoop…
Na de grofste opruimactie ben ik aan een taak voor school beginnen werken die tegen maandagavond klaar moest zijn. Tot twaalf uur heb ik gewerkt. Dan mijn bedje in om om halfzes opnieuw op te staan.

Maandagochtend zat ik om halfzeven achter het stuur van mijn auto om naar Berchem (Antwerpen) te rijden. Tegen twintig na acht was ik ter plekke. Om negen uur begon de opleiding die duurde tot 5 uur. Om halfzeven was ik terug thuis en moest ik nog eten maken. Het werd de overschot van de dag voordien. Om negen uur wilde ik verder werken aan mijn taak die die avond ingediend moest worden. Ik vond ze nergens meer! Blijkbaar heb ik op een download ofzo gewerkt… Ik kon dus opnieuw beginnen. Het is dan gelukt en werd een halfuur voor de deadline ingediend. Om kwart voor twaalf raakte mijn hoofd mijn hoofdkussen…

Dinsdagochtend zat ik weer om halfzeven achter het stuur van mijn auto om naar Limburg te rijden. Ik kwam aan op mijn bestemming om tien na negen, zonder tussenstop. Zoveel file dat er gisteren was! Om kwart na twee zat ik weer in de auto. Om halfvier was ik bij mijn schoonmama. Om kwart voor vier in de crèche waar we een brief meekregen dat die aanstaande maandag gaat sluiten door de staking. JEUJ! Om vier uur vertrok ik naar school waar ik om tien na vijf geparkeerd heb. Naar de bibliotheek. Taak afgeprint. Begrippenlijst gestudeerd. Om zes uur eerste les tot acht uur. Om acht uur tweede les tot tien uur. Om halftwaalf lag ik in mijn bedje…

Vanmorgen om kwart voor zes stond ik onder de douche. Om kwart voor zeven zat ik achter het stuur om naar mijn werk te gaan. Hier zit ik nog steeds…

Ondertussen probeer ik het snot uit mijn neus te krijgen en de droogte en pijn uit mijn keel, maar dat lukt niet al te best. Ik voel me belabberd… Ik ben doodmoe en heb nog massa’s werk voor school. Morgen dagje educatief verlof ingepland om taken af te werken en vooral niet weer keilang in de auto zitten.

De blogjes bijlezen. Ik moet er is dringend werk van maken, maar wanneer? Ik heb amper tijd om op adem te komen en met die verkoudheid gaat dat nog slechter. Nu weten jullie ineens ook waarom het weer even geduurd heeft eer ik iets geschreven had. Niet omdat ik niet wil, maar omdat het er simpelweg niet van gekomen is…

Liefs,
Me, Myself and We.

Dagplanning van deze vrijdag

Zoon is naar de crèche. Wasmachine draait. Nog een goed uurtje heeft het nodig.

De tijd tussen het afzetten van de zoon en nu heb ik ontbeten, blogjes gelezen, hier en daar geliket of commentaar gegeven. Nu schrijf ik er gauw zelf een, want er moet nog veel gebeuren!

Op het resterend uurtje van de wasmachine, zou ik de witte was moeten strijken en het afwasmachine leegmaken en terug vullen.

Daarna spring ik gauw onder de douche om fris gewassen aan mijn taak van didactiek verder te werken die blijkbaar vandaag ingeleverd moest worden.

Als die taak klaar is, zal het tijd zijn voor mijn bezoekje aan de kinesist.

Een klein uurtje later ben ik terug thuis en moet ik mijn taak van Nederlands maken.

Normaal zou het tegen dan een uur of vier moeten zijn. Tijd om de zoon te gaan halen. Wachten op de papa om om zes uur naar de opening van de kerstmarkt in onze stad te gaan. Hopelijk wordt het een gezellige afsluiter van deze drukke dag, want druk wordt het zeker. Dat noemen ze dan een dag verlof…

Liefs,

Me, Myself and We

Make-up leek

Heren, jullie gaan mij niet echt kunnen helpen, denk ik. Maar als jullie vrouwen hebben, zij misschien wel. Ik laat dus de keuze aan jullie om verder te lezen of niet. Ik zal het jullie niet kwalijk nemen als jullie hier stoppen.

Heden ten dage gebruik ik geen make-up behalve twee lagen mascara (per oog, welteverstaan). Als ik dat niet op heb, zie ik er maar pips en ziekjes uit. Of dat is althans het idee dat ik in mijn hoofd heb geprent en doodgewoon een kwestie van gewente.

Voor de rest heb ik nul komma nul ervaring met make-up! Hoewel ik mijzelf wel tracht te verzorgen. Zo smeer ik dagelijks een gezichtscrème van Vichy, smeer ik in de loop van de dag herhaaldelijk handcrème en lippenbalsem. Uiteraard douch ik ook dagelijks en was ik mijn haar om de twee dagen. Allez ja, de ‘gewone dagelijkse hygiëne’ schiet er zeker niet bij in!

Om nu terug to the point te komen… Met de winter in het land heb ik gemerkt dat mijn gezicht echt héél droog is waardoor mijn huid niet echt glad meer is. Daarom ben ik in de apotheek een scrub gaan halen. Ze hebben me een staaltje meegegeven, want ik heb een zeer gevoelige huid. Als ik de procuten van Nivea durf gebruiken, riskeer ik het om huiduitslag en nadien een vorm van eczeem op te lopen. In het gezicht is dat nu niet bepaald aantrekkelijk (op de rest van het lichaam ook niet natuurlijk) en als je weet waaraan dat ligt, dan vermijd je dat toch.

Nu heb ik gisterenochtend mijn gezicht gescrubd om nadien te hydrateren met mijn gezichtscrème. Ik moet wel toegeven dat mijn gezicht toch wel beduidend zachter aanvoelde. Maar na dat scrubben had ik zo’n vlekkerig gezicht! Ongelooflijk!

Afgelopen weekend ben ik naar de Libelle Winterfair geweest. Daar kwam plots een dame op me af met een gigantische kwast en een klein potje foundation. Ze zwierde nogal kwistig met die kwast over mijn gezicht en ik moet zeggen: het resultaat was niet lelijk. Er lag dus een fijn laagje foundation op mijn gezicht zonder dat ik dicht geplamuurd was en er fake bruin uitzag ofzo. Mijn huid was gewoon egaal gemaakt.

Nu komt natuurlijk de kat op de koord, dames (en die enkele heer die tot hier is geraakt).
Welke foundation gebruik ik het best? Ik zoek er één die zich aanpast aan mijn huid (dat ik geen halfuur moet zoeken naar de juiste kleur met het risico dat het dan nog fout is), niet te dik is, met een kwast aangebracht kan worden… Of zijn er andere opties? Rekening houdend met het feit dat ik al een crème gebruik (dus een BB crème ofzo, ik weet het niet zo goed…)

Liefs,
Me, Myself and We.

Eindelijk ! De music tag …

Pfieuw… Wat een tag kreeg ik een tijdje geleden doorgespeeld! Tita heeft het me aangedaan! Maar ik heb ze met plezier proberen behandelen. Ik zeg wel proberen, want potverdekke, het was een moeilijke! Ik dacht nochtans dat het nog wel zou meevallen omdat ik niet zonder muziek kan leven. Maar toch.

Wat is je favoriete artiest/band van dit moment?
Vroeger was ik megafan van de Backstreet Boys en Get Ready. Die laatste omdat die ‘bereikbaarder’ waren dan de BSB. Die andere boysbands van in die tijd konden mijn hart niet zo snel doen slaan dan deze twee.
Momenteel heb ik een boontje voor Milow. Ik vind dat een sympathieke kerel en heb hem al meermaals live aan het werk gezien en gehoord en elke keer vind ik hem steengoed. Maar om nu te zetten dat ik zo’n grote fan ben als vroeger van die boysbands, neen, dat nu niet bepaald.

Welke artiest/band zal je altijd goed blijven vinden?
Queen. En The King of Pop natuurlijk, mr Michael Jackson. Jammer maar helaas kunnen ze geen van beide nieuwe liedjes uitbrengen zoals ze vroeger deden. Maar ik zal ze altijd kunnen blijven meekwelen en met plezier aanhoren.

Wat is voor jou het beste nummer wat ooit gemaakt is?
Dit heb ik altijd gevonden en heeft niets te maken met de gebeurtenissen van afgelopen weekend, maar Mia van Gorki. Ik vind de tekst subliem en het muzikale aspect is ook prachtig! Ik hoopte altijd dat ze op nummer 1 zouden staan in van die milleniumtops op de radio. Maar ze strandden altijd op nummer 6 of 7 ofzo. Ik was altijd lichtjes teleurgesteld. Ook kan ik heel de tekst meezingen (oftewel kwelen dus) gewoon door er zo vaak naar geluisterd te hebben. Ik heb de tekst nooit vanbuiten geleerd.

Wat is het meest beschamende nummer dat je in je afspeellijsten hebt staan?
Het feit dat ik alle studio 100 hits kan meezingen, is dat al niet beschamend genoeg? Ik ken ze ALLEMAAL! Van K3 tot Maya de Bij tot Piet Piraat… Noem het op of begin het liedje te spelen en ik zing mee. Het feit dat ik al die teksten vanbuiten ken is al beschamend genoeg.

Wat is de top 5 van meest gespeelde nummers in je afspeellijsten?
Ik heb niet echt een afspeellijst. Ik ben daarvoor te weinig met iTunes bezig. Maar ik ga er mij wel eens mee beginnen bezig houden. Zo ben ik dan altijd mee met de tijd in plaats van in de tijd van nostalgie te blijven hangen.

Wat vind je het beste album ooit gemaakt?
Goh… Ik heb weinig albums gekocht in mijn leven. Ik zou het dus echt niet weten.

Wat vind je de mooiste album-cover ooit gemaakt?
jackson

Diegene die ik nooit zal vergeten en die ik in feite wel uitvergroot in mijn bureau wil hangen, is Dangerous van de eerder reeds vernoemde Michael Jackson. Donker, mysterieus, veel verschillende elementen.

Wat vind je het mooiste nummer voor een soundtrack dat ooit gemaakt is?
‘My heart will go on’ voor Titanic. Als ik die film geen duizend keer heb gezien en de soundtrack niet grijsgedraaid heb, dan weet ik het ook niet meer.

Wat is het eerste concert waar je ooit heen ging?
Zonder overdrijven, ik denk dat dat pas in 2007 was. Een concert in het sportpaleis van Clouseau. Een cadeautje van mijn toenmalig vriendje, maar niet officieel. (Hoe kan ik dat nu proper verwoorden: mijn friend-with-benefits… Iets gaan eten, concertje meepikken ,cinemaatje doen, maar ook seks hebben. No strings attached. Eigenlijk best een fijne periode, hoewel ik in mijn leven niks anders aangepakt zou hebben, hoor!)

Wat is het beste concert waar je ooit geweest bent?
Het beste concert zal Sweet Coffee geweest zijn. Samen met een goeie vriendin (die trouwens haar eerste kindje verwacht op 18 januari 2015. Doet die datum trouwens geen belletje rinkelen? J Het was een klein, intiem, cosy concertje. Echt leuk!

Wat vind je de mooiste quote uit een nummer?
Goh… Ik vind niet dat ik een quote uit een liedje kan halen zonder kwaad te doen aan de hele song. Er zijn zoveel goede nummers met een boodschap. Wat ik misschien de beste vind, is toch wel de volgende: “Maar liever dat nog dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt hij alleen maar slechter van.” Uit Jimmy van Boudewijn de Groot. Ik ben namelijk van mening dat mijn kinderen moeten worden en doen wat ze zelf willen. Of dat nu voetballen of zakenman is. Hoewel ik toch ook liever zou hebben dat geen van mijn zonen zich in het saaie en geldbeluste pak hijst van een hebzuchtige zakenman. Ik denk dat er dan eens een hartig woordje gesproken moet worden. (Niet dat ik iets heb tegen zakenmannen, maar soms kunnen die koelbloedig en kil zijn en dat wil ik van mijn kinderen niet maken…)

Bespeel je muziekinstrumenten?
Neen, wegens te weinig muzikaliteit in mijn lijf. Ik zou begot nog niet weten welk instrument ik zou moeten spelen. Ik had al moeite met blokfluit gedurende mijn schoolcarrière.

Heb jij een speciaal liedje met bepaalde mensen?
Ja… Use somebody van Kings of Leon.
Toen ik in de lagere school zat, zat er een meisje bij mij in de klas – Evelien – waarmee ik de ene dag de allerbeste vriendinnen was, de andere dag klinkende ruzie mee had. Hoe gaat dat met kinderen?
Toen ik in het middelbaar zat, ik denk het derde, kwam Evelien naar de school waar ik ook zat om een andere richting te volgen. We fietsten toen regelmatig samen naar huis, want ik reed in feite voorbij haar huis. Op een dag deed een jongen uit mijn klas een bekentenis, ook op de fiets, dat hij verliefd was op Evelien. Nu weet ik niet meer wat er daarmee gebeurd is… Maar dat doet ook niet ter zake. In die tijd heeft ze me ook willen leren roken. Ik deed maar mee om erbij te horen, maar ik inhaleerde nooit. Zij zei me dat ik aan de sigaret moest trekken en dan ineens denken ‘mama en papa zijn daar!’ en dat ik dan wel binnen zou trekken. Maar dat is mij nooit gelukt. Achteraf bekeken vond ik dat ook niet zo erg…
Ik heb haar jaren niet gezien. We zijn elk onze eigen weg gegaan. Maar op een dag kreeg ik een bericht te horen dat ze een hersentumor had en dat het niet goed met haar ging. Dat hoorde ik ergens in februari 2010. Ze had veel hoofdpijn, is naar de dokter gegaan en na veel onderzoek kreeg ze dit te horen.
In mei 2010 ben ik op de tonen van dit liedje van Kings of Leon naar haar witte kist gestapt… Ook al had ik ze jaren niet meer gezien, een jonge vrouw van 25 mocht toch niet doodgaan? Ze moest nog aan haar leven beginnen!
Vandaag de dag denk ik elke keer als ik dat liedje hoor aan haar en aan het leed dat haar is aangedaan. Elke keer als ik dit liedje hoor, dan kus ik mijn twee handjes want dan ben ik zo gelukkig met het feit dat ik gewoon leef.

Is je muzieksmaak over de jaren veranderd?
Neen, wel verrijkt. Ik sta meer open voor alle stijlen en ben niet meer zo bekrompen om maar in één stijl te gaan, zoals dat vroeger de gewoonte was voor skaters bijvoorbeeld. Ik hoor graag Vlaamse klassiekers (de kleinkunst, zeg maar) maar ik hoor even graag een beetje retro house muziek (vooral in de file) of wat er te horen is op de radio. Af en toe een liedje van de Red Hot Chilli Peppers kan ik ook wel smaken. Ach ja. Dat is zo met het ouder worden zeker? Meer afwisseling…

Ik ga deze tag ook proberen doorspelen, want ze is wel zeer leerrijk. En in de hoop dat ze die zelf nog niet hebben ingevuld natuurlijk.

Mr. Pannenkoek, hierbij zet ik mijn tegoedbon in. 🙂
Carrie, laat jij je ook eens gaan?
Flavie, dit wil ik nu ook wel eens weten van jou zie.
Marion, ik ben zeer nieuwsgierig!
Eva, tussen de soep en de patatten door. 😉

Veel succes met deze relatief ongewone tag.

Liefs,
Me, Myself and We.