Doelen voor 2019

Blijkbaar heb ik vorig jaar een doelenlijstje geschreven. Niet dat jij er benieuwd naar bent, maar voor mezelf is het wel eens leuk om te kijken hoe het met die doelen, oftewel voornemens, gegaan is.

In 2018 waren dit mijn doelen:

• een bachelorproef schrijven
• afstuderen
• een opkuis houden in mijn digitale foto’s en daar fotoboeken van maken

Die bachelorproef is gelukt. Alleen was ik een beetje teleurgesteld in de punten die ik daarvoor kreeg, namelijk een 13/20. Maar al bij al hangt dit toch wel samen met dat tweede doel.

Ik ben afgestudeerd geraakt! Ook fijn om te weten. En zelfs met onderscheiding. Hoe ik dat gedaan heb, is mij een raadsel, maar het is gelukt en ik ben er onnozel weg super fier op.

Die opkuis houden in mijn digitale foto’s en de fotoboeken maken is deels gelukt. Ik ben klaar tot en met 2016. Ik heb dus nog 2017 en 2018 te “behandelen”.

Voor 2019 zijn dit mijn doelen:

• digitale foto’s van 2017 en 2018 opkuisen en fotoboeken van maken
• een nieuwe eetplaats kopen
• ons huis rommelvrij, luchtig en leeg maken (KonMari-methode)

Ik heb met kerst een e-reader gekregen van Het Ventje, hoewel ik fan blijf van papieren boeken. Maar ik had het boek Opgeruimd! van Marie Kondo alleen als e-book gekocht. Op de iPad heb ik het nooit helemaal uitgelezen, maar nu op de e-reader heb ik het bijna in één keer verslonden. De zin om aan ons huis te beginnen is groot! Joy van dezelfde schrijfster ben ik ook aan het lezen.

Ik heb in een “colère”, hoewel er van kwaadheid ofzo geen sprake is, alle kleren uit mijn kleerkast gehaald en op mijn bed gelegd. Marie Kondo zegt wel om alles op de grond te leggen, maar ik leg dat liever op bed. Dat is dus het eerste wat ik doe: mijn kledingkast leeghalen, wegdoen waar ik niet blij van word, herschikken op haar manier in de schuiven die ik nu niet gebruik zoals het hoort. Ik ben nu al zeer benieuwd naar het eindresultaat.

Vermits er op mijn doelenlijstje ook een nieuwe eetkamer staat, moeten eerst alle kleren opgeruimd worden voor we aan de inhoud van de kasten van de eetplaats kunnen beginnen. Hoewel mijn boeken en paperassen normaal gezien eerst moeten gebeuren, maar dat zien we nog wel. Meteen de korte pijn zegt ze, maar ik heb ook nog schoolwerk te doen en dat gaat nu heel even toch nog voor. We zien wel…

Heb jij nieuwe doelen voor 2019? Of zijn het dezelfde als voor 2018? Hoe is het daarmee gegaan? Of zijn doelen voor jou niet hetzelfde als voornemens?

Liefs,
Me, Myself and We.

2016

Ik ben niet zo iemand die wacht op een nieuw jaar om goede voornemens te maken. Ik ben eerder iemand die er onmiddellijk mee begint als ik iets wil veranderen.

Nochtans heb ik voor dit nieuwe jaar waarin mijn agenda nog relatief blanco is, een paar zaken die ik wil veranderen en ook ga doen.

Zo ben ik van plan heel ons huis en de garage te ‘declutteren’ gelijk ze dat zo schoon kunnen zeggen. Daarom heb ik het e-book Opgruimd! van Marie Kondo besteld en ga ik dat eerstdaags betalen, samen met een ander boek voor de #verbeeldingbc2016. Uiteraard ben ik blogsgewijs ook van plan om hiermee aan de slag te gaan en hier dus regelmatig updates te posten.

Ook wil ik de inkomhal en de berging van hun eerste laagje verf voorzien zodat dat eindelijk ook eens in orde komt. Op wat trekt dat nu? Een onafgewerkte hal? Het is nochtans het eerste dat de mensen zien als ze binnenkomen, he! Ik wil een coole IG wall maken, met magneetverf, waaronder ik een supertoffe schoenenkast ga zetten zodat we eindelijk geen schoenen meer in de doorgang hebben staan.
Door die nieuwe schoenenkast gaat er dan weer ruimte vrij komen in de berging wat daar ook weer zijn voordeel zal uithalen. Ons traphokje waar we al onze drank in zetten moet ook nog onder handen genomen worden zodat we eindelijk eens een overzicht hebben. Momenteel is alles zo’n beetje een zootje.

Zelfs in een jong huis (we wonen er vier jaar en een half) is er al ruimte voor retouches. Zo ga ik de muren die een beetje schade hebben opgelopen door een omvallend park ofzo opnieuw voorzien van renovatieplaaster en dan een klein likje verf erover zodat alle kleine mankementjes verdwijnen. De deuren kunnen ook al een nieuw laagje verf gebruiken, want dat slijt nogal af jongens! Onze klinken, die vallen dan weer quasi van alle deuren af, dus misschien ineens nieuwe deuren steken?

De laatste dingen die nog tegen de muren moeten geraken ga ik ook zo snel mogelijk in orde brengen. Onze zolder is weer alleen zolder in plaats van combinatieruimte. Ook daar is er veel werk.

Oplijsten wat ik allemaal ga doen doe ik nu niet. Het is te veel. Deadlines erop plakken doe ik ook niet. Zolang alles dit jaar maar gelukt is, dan ben ik al lang tevreden. Hoewel, misschien is het niet slecht om alles eens in een lijstje te gieten… Eerst in het klad uiteraard!

Doorstrepen: I like it! Dus met ons huisproject moet dat wel lukken.

Voor de rest heb ik geen ‘voornemens’ voor dit nieuwe jaar. Ik neem me iets voor en doe dat dan ook dadelijk. Ik heb zin in het nieuwe jaar en heb energie voor tien en jeukende handen… Ik wil ons huis eindelijk eens opgeruimd hebben zonder ons druk te maken in de kleine dingen. We begrijpen soms niet hoe we het doen, maar heel af en toe is ons huis een weerspiegeling van een tijdschrift. Als we de kasten dicht laten…

Hoe zit het bij jou? Heb jij ook een project dat je dit jaar tot een (goed) einde wil brengen?

Liefs,
Me, Myself and We.

Halloween

Woensdag ben ik thuis en dan heb ik de gewoonte aangeleerd om op het gemak naar de winkel te gaan. Lidl voor het wekelijks menu. Dan rij ik door naar Colruyt voor ‘het grote gerief’. Qua klantenaantal valt het overal dan goed mee, maar in elke winkel is de doorgang wel moeilijk omdat ze alles aan het bijvullen zijn.

Nu was ik dus gisteren in deze laatste winkel en zag ik daar decoratie voor Halloween liggen. Ik heb me een beetje laten meeslepen, denk ik. Zo heb ik ballonnen gekocht, een vlaggenslinger, bloedhanden, een doodshoofd, twee theelichthouders in de vorm van een pompoen en nog wat raamdecoratie. Ik heb ineens ons keukenraam dan maar halloweenproof gemaakt.

Bij ons in de wijk begint het een gewoonte te worden om te komen zingen. Elke keer op 31 oktober laat ik me vangen en heb ik niets in huis om uit te delen. Nu ga ik het anders aanpakken. Ik ga nog plastieken handschoenen halen, doorzichtige, en die vullen met popcorn. Die dingen ga ik dan uitdelen. Lekker griezelig. Hopelijk zal het aanslaan. Maar met zo’n uitnodigend keukenraam zal dat geen probleem mogen vormen.

Enfin: hierbij even kort de geschiedenis van dit ‘feest’. Want dat kan ook handig zijn om te weten. (Bron: wikipedia.)

De naam “Halloween” is afgeleid van Hallow-e’en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november).

Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.

Op het eiland Groot-Brittannië werd Halloween vooral door de Kelten gevierd. De geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers. Toen de Romeinen Groot-Brittannië binnenvielen, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen tradities, die eind oktober natuurlijk de viering van de oogst betroffen en ook het eren van de doden.

In de negende eeuw van de huidige tijdrekening steekt een Europees christelijk gebruik de zee over en vermengt zich met het halloweenfeest. Op Allerzielen – 2 november – gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het “Trick or Treat” spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.

In de Verenigde Staten maakt het feest vooral opgang in de tweede helft van de 19e eeuw, toen grote groepen Ierse en Schotse immigranten het land binnenkwamen. In de VS duikt dan de bekende jack-o’-lantern-pompoen op, die in de hele wereld wellicht het bekendste gezicht van Halloween is.

Wel interessant om te weten dat het niet uitgevonden is in Amerika! Er wordt wel gezegd dat het van daar overwaait, maar in feite hebben wij het eerst naar ginder gebracht. Dat wist ik nog niet…

Doen jullie mee met deze hype? Want ik vermoed dat het binnen een paar jaar niet meer weg te denken is uit ons straatbeeld.

Liefs,
Me, Myself and We.

Opruimen II

Blijkbaar is het een microbe in Blogland, maar opruimen: iedereen heeft er precies zin in! Nochtans is de tijd van de grote lenteschoonmaak toch al lang voorbij? Miss Caesar heeft er zelfs ook al een bericht over geschreven. Het programma waar zij naar verwijst heb ik ook graag gezien. Is dat trouwens niet die half-zwarte vrouw met altijd zo’n grote bloem in haar haar? Ik zie die wel graag bezig en ik heb al leuke ideeën gehaald uit dat programma. (Of ik denk toch dat het uit dat programma was…)

Zo heb ik ooit eens gezien dat er iemand een handaftrekker had bewerkt, die had uit het rubber kleine stukjes geknipt. Die smeerde dan een dikke laag verf op de muur, ging daar met die aftrekker over en zo werd er reliëf gecreëerd in die verf en was dat een leuk effect. Ik weet alleen niet waar ik dit in ons huis ten uitvoer zou kunnen brengen…

Enfin. Om terug te komen op mijn eigen opruimgekte, diezelfde Miss Caesar vroeg al naar foto’s. Ik had daarop geantwoord dat er foto’s gingen volgen als er al vooruitgang werd geboekt, maar daar ga ik niet op wachten. Misschien is het juist beter om al foto’s te posten zodat ik verplicht word om niet te lang te wachten. Ofzoiets…

Eerst en vooral volgen de foto’s van mijn opruimronde van gisteren. Aangezien er een technieker van Telenet ging langskomen om alles eens in orde te zetten (na vier jaar, maar allez, het is nog maar recent dat we op zolder ook internet nodig hebben) was het nodig dat die ruimte had om te bewegen en de zaken te checken.

Ons bureau voor ik ben beginnen opruimen.

Ons bureau tijdens het opruimen.

Ons bureau na het opruimen.

Nog een beetje papierwerk te klasseren.

De rest van de zolder. Ook nog een beetje werk aan zo te zien…

Mijn volgend project waar ik dringend werk van moet maken is de berging. Dit zijn ongecensureerde foto’s van hoe het er de dag van vandaag voor staat. Redelijk schandalig, in feite, en door de berging gaan zonder je benen te breken is ook een hele opgave… Dringend werk van maken, en dan nadien zou ik graag een nieuw schoenenrek hebben… Zo wordt de ingenomen plaats van de schoenen een tikkeltje smaller waardoor de doorgang in de berging weer breder wordt. Nu is alles juist gepast zodat de deuren van de frigo, diepvries, wasmachine en droogkast net open kunnen, maar dan kan er niemand meer langs.

Ook zou mijn strijkgerief naar de zolder moeten. Daar staat de was altijd te drogen. Als die dan droog is, brengen we die twee verdiepingen naar beneden om te strijken. Als niet alles gedaan is, worden de manden ongestreken was weer naar boven gebracht. De eettafel ligt vol kleren die dan ook nog eens weggelegd moeten worden voor ik begin te koken… Ik haat het dat heel mijn living overhoop ligt als ik gestreken heb of nog aan het strijken ben! Ook wordt het dan zo warm in onze living… Niet te doen. Enfin. Op zolder maakt het dan niet zoveel uit dat we dan niet direct opruimen. En dan moeten we ook niet continu met de manden over en weer lopen.

De berging.

De berging.

De berging. En ons schoenenrek… Schandalig, he. Dat we die juweeltjes niet beter verzorgen, seg.

Dit zijn al een paar confronterende foto’s en nu zien jullie echt dat we nog veel werk hebben! Ik hoop binnenkort snel een update te posten zodat jullie vooruitgang zien, en ik ook! Hopelijk zijn jullie nu niet geschrokken door de wanorde in ons huis…

Liefs,
Me, Myself and We.

Opruimen

Wij wonen in een gezellig rijhuisje met voldoende ruimte, hoewel het er klein uitziet. We hebben de benedenverdieping die 6,5 meter op 12 meter groot is. Hierin zitten de keuken, de eetkamer, de salon, de berging, de traphal en een toilet. (De afmeting is geschat. Ik ben niet 100% zeker, maar wel zo goed als. Ik zal er alleszins niet veel naast zitten.)
Dan hebben we een bovenverdieping die 6,5 meter op 10 meter groot is. Hier zijn drie slaapkamers, een badkamer en een douchekamer. (Idem als hierboven wat de afmetingen betreft.)
Dan hebben we een zolderverdieping zo groot als de bovenverdieping zonder indeling.

We hebben de zolder vorig jaar eindelijk afgewerkt. Ze is geschilderd geraakt! Jeuj! Het logeerbed staat in elkaar, een nieuw bureau werd aangeschaft en staat ook in elkaar. Nieuwe boekenkasten werden gekocht en dienen als scheidingswand tussen het bureau en het logeerbed. Het bureau staat als vanzelfsprekend onder het dakvenster om daglicht te krijgen als we aan het werken zijn.
Aan de andere kant van de zolder staan al twee stevige rekken die vol staan met dozen. We zouden graag nog een derde rek zetten, maar daarvoor moeten we eerst opruimen. Weggooien wat we niet meer nodig hebben. Mooi wegsteken in dozen wat we niet onmiddellijk nodig hebben. Pff… Als ik erover nadenk heb ik wel nog wat werk.

Wat wil ik gedaan hebben op zolder? Zo snel mogelijk? Zodat het daar leefbaar is? Want met het nieuwe academiejaar in het verschiet en een bezoek van een technieker om overal internet te krijgen op maandag 7 september…
– Bureau opruimen
– Klassement in orde brengen
– Weggooien wat we niet meer nodig hebben
– Boekenkast ordenen (die met mijn studiemateriaal)
– Boekenkast ordenen (boeken wegdoen waar ik vanaf wil, of in dozen, of naar de Slegte of in een give away)
– Kartonnen dozen met deksel scoren (iemand een idee waar ik dat kan vinden? Liefst groot genoeg. Ik zal het rek daarvoor eens opmeten…)
– Alles herschikken in de nieuwe, nette dozen en labelen
– Kinderkleren in een derde rek zetten
– Dozen met niet meer geldige garanties weggooien
– Dozen met geldige garanties centraliseren
– Gerief weggooien dat we niet meer nodig hebben
– Knutseltafel in orde zetten en tafelblad bekleden met plakfolie (waar zou ik dat kunnen vinden?)
– Poef en kussens stofzuigen en mooi op zijn plaats zetten
– Kinderspeelgoed beschikbaar stellen voor de kindjes zodat ze eens boven kunnen spelen als ik daar ook iets aan het doen ben
– Mijn reserve aan wijnglazen een mooie plaats geven waar ze niet gemakkelijk kunnen sneuvelen (in de kast waar onze filterinstallatie staat)

Ook de rest van het huis kan eens opgefrist worden als in: weggooien wat we niet meer nodig hebben. Zo denk ik voor de bovenverdieping aan:
– De drie kleerkasten: wat te klein, kapot of niet meer gedragen wordt gaat naar de kledingcontainer
– De commodes: rommel eruit, plaats maken voor alleen maar nuttige dingen. Kapotte BH’s weg, riemen die ik niet meer draag weg, riemen die ik nog wel draag mooi opgerold in een doos met deksel. Parfumflesjes bij elkaar zetten, weggooien wat niet meer lekker ruikt, opgebruiken wat nog doenbaar is. (Jammer dat ik zo mijn lievelingsparfum dan niet gebruik…)
– De nachtkastjes een checken op hun inhoud en opruimen wat opgeruimd kan worden. Wat hoort er trouwens in een nachtkastje? Handcrème en zakdoeken. Dat is het zo’n beetje zeker?
– De kasten in de badkamers: het teveel aan handdoeken wegdoen, vervallen medicijnen wegdoen, alles van make-up verzamelen in een doos (heb ik nog op overschot liggen), plaats maken voor mijn nagellakjes (die al in een doos zitten), kindergerief een eigen plaatsje geven, de spulletjes voor mijn persoonlijke hygiëne mooi wegsteken (ook in een doos ofzo?), de voorraadspulletjes een mooie plek geven zodat we in één oogopslag een overzicht hebben.

Beneden hebben we ook nog heel wat werk. Zo moet ik:
– De keukenkasten nog eens checken. Die heb ik tijdens mijn bevallingsverlof al grondig onder handen genomen (zie Instagram) en dat is nog naar mijn zin, maar toch sluipt er hier en daar iets tussen dat daar in feite niet hoort en waar ik geen ander plaatsje voor weet.
– De buffetkast, en dan vooral de schuiven, met ons papierwerk in. Kleurboeken voor de kinderen, voorleesboek van Jip en Janneke, onze inkomende post, schoolbrieven, facturen, agenda’s, planningen, stiften, schrijfgerief, scharen, plakband… En dan heb ik het alleen nog maar over de schuiven! De rest van deze kast staat redelijk in orde met links van de schuiven ons goed servies en bestek (met toch ook een beetje rommel op dat ik moet opruimen) en rechts van de schuiven alles van kaarsgerief. Ik heb nogal wat kaarsen en lucifers om die aan te steken.
– De TV kast. De schuif ervan ligt overvol met dekentjes en een reeks kinder DVD’s. Misschien moeten we eens wat dekentjes wegdoen. We krijgen de schuif met moeite dicht.
– De barkast staat redelijk in orde. Veel snoep waar ik niet meer aankom, koeken voor Mauro, sterke drank, foto-albums, DVD’s en CD’s. We zullen eens kuis moeten houden in de CD hoop, want het zijn er zoveel en we luisteren daar toch niet naar.
– De glazenkast, die moet ik regelmatiger opblinken zodat we de lampen die erin voorzien zijn kunnen branden en we alles van de geboorte van onze jongens in de spotlights kunnen zetten.
– De berging: mijn schoenen, weggooien wat ik niet meer aandoe of wat kapot is. Ik denk dat dat het grootste werk zal worden. De rest poetsen, schoene van Mauro naar zolder verbannen (als ze nog mooi zijn) om aan Ilian te geven als hij ze nodig heeft.

Voor de rest zijn er nog algemeenheden die in huis in orde gebracht moeten worden zoals:
– Gaten in de muren boren om nog het één en ander op te hangen
– De traphal verven, en zeker mijn vlak magneetverf niet vergeten om mijn eigen instawall te maken
– De berging verven want jongens, die geeft stof af!
– Het traphokje ordenen en iets verzinnen om onze drank te stockeren.
– Traphekje omhoog hangen op zolder zodat de kinderen niet naar beneden kunnen vallen als we daar aan het spelen zijn.
– Zolderluik verwijderen (nu is er nog een luik voorzien, maar we doen die toch nooit dicht, dus dan kunnen we die beter wegdoen, nietwaar?)

Nog zoveel werk te doen! Een mens wil dan een nieuwbouw om op zijn gemak te zitten, maar niets is minder waar. Ik ga beginnen met het bureau, want als er aanstaande maandag iemand langskomt om alles in orde te brengen, dan heeft die maar beter plaats en ruimte om dat te kunnen doen.

Ik zal er proberen aan denken om foto’s te trekken van alles wat ik ga doen, voor en na. Misschien ook tijdens. Maandelijks zal ik proberen om jullie een update te bezorgen zodat jullie kunnen volgen of ik mijn doelstellingen haal.

Liefs,
Me, Myself and We.

Zelf instawall maken

Een instawall, ik vind het prachtig om te zien! Omdat we volgende week zondag een feestje hebben en onze gang lelijk blijft, heb ik besloten zelf een instawall te maken. Ik heb een selectie gemaakt van mijn instagramfoto’s. Ik heb die allemaal even groot gemaakt (16,5cm hoog), uitgeknipt en geplastificeerd. Dan heb ik dat ook nog uitgeknipt en met dubbelzijdige tape tegen de muur geplakt. Ik ontbreek nog een paar foto’s, maar die komen er woensdag bij.

Puzzelen op tafel

Tegen de muur ermee!

Het Ventje vindt het er goedkoop uitzien. Ik vind het voorlopig goed. Eens de gang geverfd is, ga ik ofwel allemaal kleine kaders halen en die ophangen zodat ik regelmatig kan wisselen. Ofwel één grote kader met een passe partout met kleinere vakken. Dan kan ik ook nog regelmatig wisselen en hoef ik maar één gat te boren.

Wat zouden jullie doen? 25 kleine kaders of 1 grote kader?

Liefs,

Me, Myself and We.

Lenteschoonmaak

Is het nu omdat het mooier weer begint te worden, of omdat we binnenkort met veel volk in huis zitten voor het doopsel van Ilian, of omdat ik rust in huis en dus ook in mijn hoofd wil…? Feit is dat ik last heb van opruimkriebels. Of nestdrang, maar dan postnataal.

Wie me volgt op Instagram heeft het al gezien: ik heb heel mijn keuken onder handen genomen met de hulp van ideeën op Pinterest. In feite zou de rest van het huis ook nog onder handen genomen moeten worden tegen vijf april, maar dat zal niet meer lukken.

Ik heb mij ingeprent dat wanneer alles opgeruimd is en alles zijn plaatsje heeft, dat het dan gemakkelijker is om zo te houden ook. Ik ben dus wel gemotiveerd, maar toch ontbreekt het me een beetje aan energie. Hoewel ik er net een voldaan gevoel van krijg, als ik iets succesvol heb opgeruimd enzo. Ach… Het komt wel in orde, daar ben ik van overtuigd.

Vanavond zou ik het liefst van al studeren. Ik ga dat dan ook doen, als ik terugkom van de zonnebank. Ach ach, zoveel wilde plannen. Ik maak er maar beter werk van! Maar ik ben zo moe… Moest ik weten waarvan, ik zou er iets aan doen. Maar ja…

Liefs,

Me, Myself and We.

Van 6 januari tot en met 14 januari

Een verslagje van bijna twee weken, maar waar niets wereldschokkends gebeurd is…

Elke ochtend om 20 na 7 liep de wekker af. Ik kleedde me aan, ik maakte zoon 1 wakker en kleedde hem aan. Dan gingen we naar de badkamer om onze gezichten te wassen en onze tanden te poetsen. Dan naar beneden om te ontbijten en een lunchpakketje te maken voor de zoon. Op het gemakje… Elke dag hetzelfde scenario. En elke dag aan de schoolpoort dezelfde opmerking ‘ah! Je loopt nog rond!’

Vrijdag 9 januari had ik een hele dag een lastig gevoel. Ik kon er geen vinger op leggen, maar ik voelde me gewoon lastig. Ik had een beetje last van pijn in de onderrug. Met Het Ventje werd er redelijk veel gesmst waarop hij besloot een beetje vroeger naar huis te komen dan gewoonlijk. Het avondeten werd nog door mij bereid en werd door ons allen opgegeten om zes uur. Na het eten hebben we de buren gecontacteerd om te vragen of onze zoon even bij hen opgevangen mocht worden, want dat we toch eens naar het ziekenhuis gingen om te checken. Rond halfnegen waren we terug thuis, allez, bij de buren. Het was vals alarm. Ik had twee centimeter ontsluiting en last van voorweeën. Die zijn bij een tweede naar het schijnt beter waarneembaar.

Ik wist mezelf geen houding te geven in bed van de rugpijn van dinsdag – op woensdagnacht. Om twee uur zijn we weer bij onze superlieve buren gaan aanbellen. Onze buurvrouw is naar ons toegekomen en heeft zich in de zetel gelegd, voor moest onze zoon wakker worden. Ook voor de ochtendrush en om hem naar school te brengen, moest het nodig zijn. Om vijf uur ’s morgens stonden we terug thuis. Weer vals alarm…

Op woensdag 14 januari kwamen mijn broer en zus langs. We hebben toen het logeerbed op zolder in elkaar gezet. Met ons drieën. Zonder ruzie te maken zoals vanouds! Zoon zat in de namiddag beneden naar Kabouter Plop te kijken. We hebben hem niet gehoord. Ook werd er een beetje aan de elektriciteit op zolder gewerkt. En de rekken om dozen in op te bergen werden ook in elkaar gezet zodat we de ruimte al een beetje konden beginnen opruimen. We moesten namelijk nog met een kleerkast passeren en met al die rommel in het midden van de ruimte konden we daar op geen enkele manier langs. Daarom moest ook het bed in elkaar gestoken worden. Een tweede reden voor dat bed was dat ik geen derde keer beroep durfde doen op onze buren en mijn zus net een paar dagen vrij had. Zo kon zij bij ons komen logeren, just in case. Van woensdag op donderdag is mijn zus dan blijven slapen, maar uiteindelijk was het voor niets nodig…

Liefs,

Me, Myself and We.

Het gaat vooruit…

Het Ventje heeft me deze week toch een kleine verrassing gegeven, maar geen romantische. Ach ja. Hij weet dat ik daarop zit te wachten, dus dat zal er dan nog wel eens van komen zeker?

Als ik bij ons in de wijk rij met de auto, dan heb ik zicht op ons dakvenster. Zo had ik onlangs gezien dat die zo vuil was! Ik kon me niet meer beheersen en heb een emmertje water genomen en ben die gaan kuisen. Ons dakvenster was groen! Na mijn poetsbeurt was ze weer stralend proper en blonk ze zoals een spiegel. Mijn water daarentegen was niet meer zo kraakhelder.., De dag nadien reed ik weer de wijk in en zag ik ons dakvenster als fonkelende ster naast die van de buren die nog altijd groen zijn…

Enfin. Zo reed ik gisteren onze wijk dus in na een werkdag, maar zoals jullie wellicht al gemerkt hebben, is het al vroeg donker. Ik kom dus in de donker thuis. Ik zie ons dakvenster niet meer fonkelen. Maar gisteren brandde er toch wel een lamp zeker!? Ik dacht bij mezelf ‘allez, hoe is dat nu mogelijk? Zou Het Ventje al thuis zijn?’

Ik draaide de hoek om en zag zijn auto geparkeerd staan. Ik was blij verrast!

Blijkbaar had hij drie uur verlof genomen om nog verder de grondlaag te schilderen. Zo zien we het tenminste vooruit gaan. Hij is bezig geweest tot een uur of tien ’s avonds. Hij heeft nu niets speciaals gedaan voor mij op romantisch vlak, maar hij heeft me toch laten voelen dat het (ons huis, de zolder dat mijn bureau zal worden, de kinderkamer…) voor hem ook belangrijk is. Over het algemeen moet hij wreed in gang gesjot worden, vandaar dat ik echt versteld stond dat hij er op eigen houtje aan begonnen was.

Ik ga jullie raad nog wel opvolgen. Met hem eens een hartig woordje spreken over het feit dat we meer us-time moeten inlassen. Onze zoon is op die twee jaar en een half misschien 3 x ergens gaan logeren. Ik moet wel toegeven dat dat ook een beetje mijn schuld is, want we werken allebei en zien dat kind in de week quasi niet. Vandaar dat wij onze ‘verloren’ tijd in het weekend willen inhalen… Misschien dat ik daar ooit eens een ander blogje aan wijd, maar nu wijk ik af.

Ziezo, ik vond dit het vermelden waard want ik ben toch minder teleurgesteld in hem door het gevoel dat hij me gaf. Raar? Onnozel? Goedgelovig? Naïef? Maakt mij niet uit wat jullie denken! Ik voel wat ik voel en daarmee basta. 🙂

Straks gaan we frietjes halen. Ik heb weer een migraineaanval en lag daarnet in de zetel al te slapen. Ik heb sowieso niet veel honger en het eten dat ik voorzien heb is veel te lekker om niet mee van te smikkelen, namelijk gratin patatjes met rundstong in madeirasaus. Dat is dan voor morgen!

Liefs,

Me, Myself and We

We zijn begonnen…

Dit weekend hebben we de eerste dozen van de zolder gehaald. De dozen met de babykleertjes. Ik geloof dat het met gemak een twintigtal pamperdozen zijn…

Ik heb ze allemaal opengedaan. Ik heb nieuwe hoopjes gemaakt per kledingmaat. Ik heb de kapotte en na herhaaldelijk wassen toch nog vuile kleertjes in een zak gestoken voor de kledingcontainer. De andere heb ik netjes terug in dozen gestoken. Daar heb ik dan een net papiertje opgeplakt met de kledingmaat. Zo kunnen we bij de nakende geboorte de nodige dozen nemen, beginnen wassen en drogen en zo blijven we bij.

De dozen staan nu verspreid op onze slaapkamer. Tussen de spleten van de muur en de kleerkast. (langs de zijkant, he, niet langs achter ofzo.) Op de eerste verdieping he. Aangezien de zolder helemaal leeg moet.

Nu zijn we van plan elke avond een halfuurtje aan de zolder te werken. We zullen er wel geraken! En of hij nu wil of niet, ik ga hem helpen! Ik wil ook mijn zegje doen  bij het kiezen van wat we weggooien en wat niet. Want Het Ventje houdt ALLES bij…

Het Ventje zei dat we dan nadien de kleertjes terug in die dozen kunnen steken. Hij, die absoluut geen derde kindje wilt, wilt toch nog geen afstand nemen van de babykleertjes. Wie weet komt het er nog van…

Foto’s van onze overvolle zolder volgen nog! Ze staan nog op het fototoestel, maar ik wil ze jullie zeker niet onthouden.

Liefs,

Me, Myself and We.