Eigen briefroman – deel 8

Het vervolg op onze eigen briefroman.

Wordt nog verder vervolgd.

Liefs,
Me, Myself and We.

Vijftiende brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Leen Smit	Verzonden:	di   14/05/2013 11:20
Aan:	Sarah Edeling
CC:
Onderwerp:	Uitnodiging

Hallo Sarah

Het is nu twee weken geleden dat wij beiden het droeve nieuws van Patricia te lezen kregen. Ik ben er nog steeds niet goed van en had even tijd nodig om alles een plaats te kunnen geven. Stel je voor dat … Neen, we moeten ook positief blijven.  Sterk, net als zij. In je mailtje sprak je over onuitgesproken dingen tussen ons?  Ik weet niet meteen waar je het over hebt.  Ik weet wel dat ik de woorden van Patricia reeds enorm geanalyseerd heb.  Ze zou ons niet vragen om steun te zoeken bij elkaar indien er grote onenigheden tussen ons zouden (kunnen) staan. Laat ons dus inderdaad haar raad opvolgen en deze bange tijden samen proberen door te komen.

Kom anders bij mij thuis iets drinken en wat praten, want ik heb geen zin om op café te gaan. Niet zonder ons engeltje.

Laat me iets weten.

Groetjes Leen

Zestiende brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Sarah Edeling	Verzonden:	di   14/05/2013 13:10
Aan:	Leen Smit
CC:
Onderwerp:	Re: Uitnodiging

Hey Leen,

Die onuitgesproken dingen die er tussen ons staan verdwijnen in het niets bij het nieuws van Patricia. Die zullen wel aan bod komen als de tijd daar rijp voor is. Nu hebben we eerst andere zaken af te handelen.

Natuurlijk wil ik met plezier naar jou komen om te praten. Ik begrijp ook wel dat een café of terras ons niet meer aanspreekt, zo zonder Patricia. Ik heb het daar ook moeilijk mee.

Jij zorgt voor de locatie. Ik voor de wijn en nootjes.

Tot woensdag?

Liefs,

Sarah.

Eigen briefroman – deel 7

Het vervolg op onze eigen briefroman.

Wordt nog verder vervolgd.

Liefs,
Me, Myself and We.

Dertiende brief

                ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~  

Van:	Sarah Edeling	Verzonden:	ma   29/04/2013 08:15
Aan:	Leen Smit
CC:
Onderwerp:	FW: PARTY!

Hey Leentje,

Je zag er geweldig uit op onze dansavond!

En dansen kan je ook als de beste!

Spreken we binnenkort nog eens af? Zonder Patricia? Want ik heb het gevoel dat er veel onuitgesproken dingen tussen ons staan die ik wel wil benoemen om een hechte vriendschap uit te bouwen?

Liefs,

Sarah.

Veertiende brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Patricia Willems	Verzonden:	di   30/04/2013 07:04
Aan:	Leen Smit; Sarah Edeling
CC:
Onderwerp:	Niet Schrikken

Liefste vriendinnen

Zoals jullie weten heb ik een exact zeven jaar geleden de strijd met de dood overleefd. De tumor waarvan de dokters vertelden dat hij zeer agressief was, verschrompelde na één jaar hevige chemo. Maar natuurlijk vergde dit heel wat van mijn lichaam. Op de koop toe werd ik belogen en bedrogen door mijn “vriendje” nadat ik helemaal genezen verklaard was.

Geloof me, dit heeft me allemaal enorm getekend! Gelukkig heb ik jullie! Mijn twee allerbeste vriendinnen. Daarom heb ik een grote vraag of zelfs opdracht voor jullie…

Ik heb jullie zaterdag (op onze ladies-night) verteld dat ik nog maar eens naar het ziekenhuis was geweest voor onderzoeken. Toen de dokter me de avond zelf nog opbelde, wist ik al dat het er niet goed uitzag! De kanker is terug… deze keer in mijn lymfeklieren. Ik bespaar jullie alle medische termen maar weet wel dat deze kanker zeer moeilijk te bestrijden is.

Deze avond zal ik opgenomen worden voor een zware bestralingskuur. Ik kan jullie berichtjes dus niet meer zien en wil jullie ook vragen om mij eventjes de tijd te gunnen alles te kunnen verwerken. Ook al ben ik anti-god… branden jullie een kaarsje voor mij? Help elkaar door deze moeilijke periode.

Spreken we af zoals in “sex and the city” in de kantine van het ziekenhuis binnen 1 maand, dus op 30 mei om 19u?

Denk aan mij, ik denk steeds aan jullie

Jullie BFF

Patricia

Persoonlijke update

Het is weer effe geleden dat ik tijd heb genomen om te bloggen. Er is dan ook zoveel anders te doen naast dat bloggen!

Eerst en vooral heb ik genoten van mijn goeie punten en mijn jongens. Ongelooflijk hoeveel liefde die ons al kunnen geven. “Mama, jij bent mijn dikke vriend” is dan ook een vaak gehoorde zin thuis. Zalig!

Afgelopen zondag was het Valentijn en in feite is dat om één of andere reden een beetje aan me voorbij gegaan. Ik heb dat dan woensdag goedgemaakt door alsnog een cadeautje te kopen voor Het Ventje. Zelf werd ik verwend met een nieuw boek en een parfum. Ik moest dus iets terug doen. Ik heb hem dan een trui gekocht (die die hij met kerst gekregen had was kasjmier en is al gekrompen in de was!) en een nieuwe parfum die hij nog nooit gebruikt heeft.

Maandagavond was het de eerste schoolraad. Ik heb me kandidaat gesteld als voorzitter en ben eens benieuwd wie het uiteindelijk zal worden. Dinsdagavond werd ik dan in de hogeschool verwacht. Wat me opviel was dat er al een heel deel studenten zijn afgehaakt, ofwel is dat maar een idee.

Woensdag moest ik dan mijn observatielessen gaan bijwonen. Een leuke dame, mijn stagementor, en ik heb er zin in! Uiteraard was ik dan een beetje later dan van gewoonte bij Mauro en Ilian, maar ze hebben er niets van gemerkt. Zo rond halfvier zijn we naar het stad getrokken om een pannenkoek te gaan eten en de cadeautjes voor de papa te gaan halen. Ik heb ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de stripspeciaalzaak een bezoekje te brengen omdat ik voor school een historische strip moet lezen. Er bestaan toch mooie dingen, hoor!

Gisteren hebben we dan op een rappeke spaghetti klaargemaakt en gegeten. Ik denk dat we om kwart na zes al gedaan hadden met eten, wat een unicum is! Ik heb dan 18 eieren verwerkt in chocomousse voor het Smikkelfeest van Mauro in zijn school van straks. De papa ging de potjes chocomousse afzetten vanmorgen, maar blijkbaar is hij uitgegleden op de speelplaats en kon hij 95% van de potjes redden. Ocharme, het gezichtsverlies dat hij geleden heeft!

Vanavond ga ik dan genieten van de jongens en verder  voorbereiden voor mijn stage. Morgenmiddag komt mijn zus met haar lief. Ik moet dan nog eerst  boodschappen gaan doen zodat we samen een boterham kunnen eten. Om 13 uur worden Het Ventje en ik in een feestzaal verwacht. De eerste echte voorbereidingen voor onze trouw gaan van start! Mijn zus en haar lief blijven dan bij de kindjes. Voor de rest staat er nog niks op de planning.

Hopelijk gaat het rustig weekend me deugd doen, want ik ben een beetje moe. Ilian slaapt tegenwoordig slecht. Ik denk dat hij op iets aan het broeden is. Ook lig ik er te laat in en ging mijn wekker te vroeg af. Ach ja. Ik overleef het wel.

Wat zijn jouw plannen voor dit weekend?

Liefs,
Me, Myself and We.

 

Eigen briefroman – deel 6

Het vervolg op onze eigen briefroman.

Wordt nog verder vervolgd.

Liefs,
Me, Myself and We.

Elfde brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Leen Smit	Verzonden:	zo 28/04/2013 12:14
Aan:	Patricia Willems
CC:
Onderwerp:	RE: FW: PARTY!

Hey Patricia

Amai mijnen kop!! Dat laatste glaasje cava was er echt te veel aan.

Dat je voeten pijn doen, dat kan ik goed geloven! Woow, wat een fuifbeest ben jij nog altijd zeg. Het hoofdje zal ook wel ronddraaien bij u vandaag. En je haar: fantastisch! Je zag er echt super uit! Heb je gemerkt hoe de hoofden draaiden toen je binnenkwam. En je beweegt nog steeds even gracieus op en rond de dansvloer als vroeger. Ach Patricia, als je had gewild, tien aan elke vinger kon je er krijgen. Echt waar, je zelfvertrouwen, je stralende lach, je outfit … de mannen vielen in zwijm, elke vrouw was jaloers op jou! Zeg eens eerlijk, zat jouw gedacht er niet tussen???

Ik moet bekennen, in de wetenschap dat dit tussen ons blijft, dat ik heb getwijfeld om mee te gaan toen ik hoorde dat Sarah meeging. Maar ik gun het haar niet om eerst mijn man en daarna mijn vriendin volledig in te palmen. Na het vijfde glaasje kon ik het een beetje van mij afzetten. Als ik erop terugkijk ben ik er eigenlijk niet veel wijzer van geworden, integendeel zelfs. Zou de minnares van mijn man écht zo veel lef hebben om zich in mijn bijzijn zo te gedragen? En dan nog uitpakken met haar dansmoves, om mij maar eens goed te bewijzen waarom ze mijnen Ignace zo rond hare vinger kan draaien. Ze daagde mij dan ook nog uit, door altijd zo rond mij te komen dansen. Ik weet het allemaal niet meer. Ik weet dat ik het je eigenlijk niet mag vragen, maar de twijfel vreet me kapot. Weet jij iets meer?

Verwarde groetjes

Leen

Twaalfde brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Sarah Edeling	Verzonden:	zo 28/04/2013 15:16
Aan:	Patricia Willems
CC:
Onderwerp:	RE: FW: PARTY!

Helaba Patricia,

Je zag er stralend uit! Die kapper van je: zou die mij ook nog onder handen kunnen nemen? Kwestie van een goede indruk te maken als ik binnenkort eens alleen met Leen afspreek.

Want wat mij betreft ben ik volledig verkocht.

Verliefd.

Op Leen.

Nu weet ik niet of het wederzijds is en of er wel ooit iets wederzijds kan zijn. Want ze reageerde niet echt op mijn verleidingstrucjes. Integendeel. Ik had het idee dat ze de drank invloog om er niet op te moeten letten.

Jij hebt er anders ook niet naast gedronken. J Ik had na één glaasje al genoeg. Er moest toch iemand bob zijn. Mijn hoofdkoel houden was ook nodig, anders ging ik zeker zaken gedaan hebben waar ik nu spijt van zou hebben. Maar ik heb van niets spijt. Van absoluut niets. Behalve dan misschien van het feit dat ik Leen niet heb laten voelen wat ik voor haar voel.

Zou ik binnenkort eens met haar afspreken?

Liefs,

Je verliefde BFF.

Barbie III

Hola! Kom maar al van je paard af jij! Ik heb je gewaarschuwd dat ik misschien een “wetenschappelijk onderbouwd” blogbericht zou schrijven over dit onderwerp, want ik vond het een zeer interessant artikel!

Eerst en vooral: Barbie door de jaren heen.
1956: De Amerikaans Ruth Handles reist naar Europa en vindt in Duitsland de inspiratie voor wat later Barbie zal worden: Lilli, een pop gebaseerd op een callgirl, voorzien van de maten die bij zo’n beroep horen.
1959: De première van Barbie, op een speelgoedbeurs in New York. Het is de eerste vrouwelijke pop die bedoeld is voor kinderen. Om diezelfde reden wordt  de pop aanvankelijk weggehoond, maar hetzelfde jaar worden er maar liefst 300.000 stuks van verkocht.
1963: Controverse  wanneer een Barbie-pop op de markt komt met als accessoire een dieetboek met als titel: ‘Don’t eat’.
1973: Een dokter-Barbie komt op de markt als deel van en serie Barbie-poppen die verschillende beroepen uitbeelden. Duizenden kinderen spelen plots doktertje, en raken daar niet voor in de problemen.
1980: De eerste multiculturele Barbies, met andere huidskleuren dan sneeuwwit, zien het levensecht. Critici zijn echter niet overtuigd: de poppen hebben immers nog altijd dezelfde blanke gelaatstrekken als voorheen. Michael Jackson laat weten niets te snappen van de hele commotie.
1986: Een nieuwe lijn Barbies komt op de markt. Elke pop beeldt iemand uit de Amerikaanse geschiedenis uit. De lijn is een succes, ook al worden de poppen aan 68 dollar per stuk verkocht.
1987: Regisseur Todd Haynes, toen nog universiteitsstudent, maakt een kortfilm over muzikante Karen Carpenter, die overleed aan de gevolgen van anorexia nervosa. Haynes gebruikt in zijn film Barbie-poppen om Carpenter te vertolken , waarmee hij het marketingprincipe dat élke publiciteit sowieso goeie reclame is, in één moeite op de helling.
2000: Slecht nieuws voor Mattel wanneer een ex-werknemer de Bratz-poppen boven de doopvont houdt. De hippere poppen zijn binnen de vijf jaar 2 miljard dollar waard, en happen pijlsnel een aanzienlijk deel weg van het marktaandeel van Barbie.
2004: Barbie, sinds 1961 gehuwd met Ken, is voortaan een gescheiden vrouw. Barbie krijgt het huis, Ken de roze sportwagen. Zeven jaar later zullen de twee hun huwelijk alsnog redden.
2012: Het Oekraïnse model Valerie Lukyanova raakt bekend als ‘de menselijke Barbie’, en bijnaam die ze te danken heeft aan haar gelijkenis met de pop. Ze geeft toe dat ze wel degelijk borstimplantaten heeft, maar dat de rest van haar lichaam natuurlijk is. Ook Jeff  Hoeyberghs beweert van niets te weten.
2015: De doorbraak van het gewelfde lichaam in de populaire media. Modehuizen pakken uit met grotere maten, voormalige stijliconen als >Barbie worden op de korrel genomen in de popmuziek, en Kim Kardashian haalt wereldwijd de pers door op de cover van een Amerikaans tijdschrift te figureren naast haar omvangrijke en ontblote achtersteven, die de hoofdrol opeist en daarbij geen tegenspraak duldt.
2016: Mattel, dat steeds meer met dalende verkoopcijfers en veranderende schoonheidsidealen te kampen heeft, neemt een beslissing die ooit ondenkbaar geacht werd, en wijzigt het onaantastbare uiterlijk van de Barbie-pop. Voortaan zullen er drie nieuwe versies van Barbie op de markt komen, elk met een ander lichaam.

Ik wil in feite gewoon bewijzen dat Mattel al veel watertjes heeft doorzwommen en altijd het centrum van menig discussie geweest is. Er zijn altijd voor- en tegenstanders geweest. Zijn mijn ogen opengegaan na het lezen van dit interessant artikel. Zeer zeker!

“Hallo, ik ben een dikkerd. Dik, dik, dik.” Een 6-jarig meisje dat voor het eerst een ‘curvy’ Barbie in handen heeft gekregen in de testruimte van Mattel, verleent haar eigen  stem aan de pop. Haar speelkameraadjes lachen zich kapot.
Dit kan toch nooit de bedoeling zijn van een project als dit! Het kan toch niet de bedoeling zijn dat een kind haar eigen zelfbeeld ondermijnt en daarin gesteund wordt door een speelgoedreus als Mattel en haar eigen speelkameraadjes!

Een beetje verder in het artikel staat dan weer dat kinderen niet zomaar het woord ‘dik’ in de mond durven nemen. Het mag pleiten voor de campagnes tegen pesten op school dat geen enkel kind het  woord ‘dik’ zomaar in de mond neemt, maar toch: de nieuwe Barbie omarmen doen ze nog niet echt.

Als je het hele artikel graag eens wil lezen, den verwijs ik je graag naar de Humo van 9 februari 2016. Ik vond het zeer boeiend en ben het  standpunt van  de tegenstanders ook beginnen begrijpen. Waar een artikel dat gelezen wordt in het kleinste kamertje al niet goed voor is…

Heb jij het artikel gelezen? Of heb je dat stilletjes aan je voorbij laten gaan?

Liefs,
Me, Myself and We.

Wat is dat nu toch?

Ga ik nu weer zagen en klagen? De kans is groot…

Ik heb vannacht zeer bizar gedroomd over een personage uit een Vlaamse soap. Geen idee wat ik daarmee te maken heb, maar om één of andere reden bleef die droom heel de dag aan mij plakken… Ik weet niet wat dat is. Soms kan je dat zo hebben, he, dat een droom een hele dag aan je lijf blijft plakken.

Misschien daarmee dat ik het gevoel heb dat ik op iets aan het broeden ben? Ik ben zo moe, ik heb hoofdpijn, buikpijn, spierpijn… Het liefst van al zou ik onder een steen kruipen en er niet onderuit komen. Ilian heeft deze voormiddag niet geslapen. Deze namiddag op en al een uurtje. Mauro die rust niets meer overdag en die vraagt constant aandacht, vooral nu hij afgelopen woensdag zijn tutje in de tuttenboom heeft gehangen. Hij hoort het graag dat we zeggen dat we zo trots zijn op hem. Hij heeft nu al twee succesvolle nachten achter de rug zonder 1x naar zijn tut gevraagd te hebben. Wat wordt hij toch zo snel groot!

Vandaag is het ook de dag waarop mijn examenresultaten meegedeeld gaan worden. Ik zit hier maar te wachten en te wachten en te wachten… Ik krijg het zo stilaan op mijn heupen en heb geen zin meer om te wachten, maar langs de andere kant ben ik dodelijk nieuwsgierig!

Ohja, ik heb deze week ook de Humo gekocht. Er stond een zeer interessant artikel in over een bepaalde speelgoedketen, genaamd Mattel. Misschien ga ik nog eens een “wetenschappelijk onderbouwd” blogbericht schrijven onder de titel Barbie… Ik ben er nog niet helemaal uit.

Vandaag ben ik eindelijk ook eens helemaal aan de slag gegaan met een webquest te maken over soa’s en hiv. Diegene die me ook op Instagram volgen hebben al gezien dat ik daarmee bezig was, maar deze voormiddag heb ik het eindelijk eens uitgewerkt in plaats van alleen maar de antwoorden op de vragen te zoeken. Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat ik helemaal niet zeker was over het onderwerp in een vierde middelbaar, als stagiaire! Ik heb trouwens het geluk in een vrij nieuwe en jonge wijk te wonen waarvan veel bewoners op facebook zitten. Zo hebben wij een facebookgroepje opgericht en heb ik vandaag een oproep gelanceerd op zoek naar een vierdejaars leerling(e) die die webquest eens wou maken voor mij. Ik moet dat kunnen timen maar zelf ben ik daar niet objectief genoeg voor. Straks vraag ik het ook nog eens aan Het Ventje en dan heb ik toch twee metingen waar ik me op kan baseren om mijn lesvoorbereiding te maken.

Probleem is wel, voorlopig zit ik aan 45 minuten voor deze webquest. (De leerlinge die het voor mij gedaan heeft zit in een 4 ASO, de les waar ik het moet geven is in een 4 BSO. Dus ik denk dat die laatste groep iets meer tijd nodig kan hebben (hoewel ik ook niet te veel vooroordelen  wil hebben) of zie ik dat verkeerd?) Soit, er zijn ook maar een paar computers beschikbaar en niet voldoende voor elke leerling, maar daar heb ik iets op gevonden! Ik ga de klas in twee groepen verdelen: de ene helft doet de webquest terwijl de andere een kwartetspelletje over soa’s speelt. Zij moeten ook in kernwoorden de gevolgen, symptomen, oorzaak en bescherming van elke soa (6 in totaal) invullen in een tabel. Ik hoop van harte dat ze daar ook 45 minuten voor nodig gaan hebben! Heb jij misschien toevallig een idee van nog een ander spel dat ik kan maken, just in case, over aids, soa’s en anticonceptie? Misschien kan ik nog iets van en dominospel maken… Ik ga daar mijn hoofd eens over breken, zie!

Nu ben ik nog altijd in blijde verwachting van mijn punten en de thuiskomst  van Het Ventje. Binnen een klein halfuurtje begin ik aan het eten: bloemkoolsoep – cordon bleu met groentenmix (boontjes, maïs, wortels en erwten) met aardappelen – zelfgemaakte chocomousse. Hoewel ik me nog altijd niet goed voel en vrees dat ik iets ga kunnen binnen krijgen. Ik weet echt niet van waar dat komt! Punten? Stage? Moeheid?

Hoe zit het bij jou?
Zou jij aids als onderwerp geven aan een stagiaire?
Zou je als leerling graag een webquest maken denk je?
Vind je een kwartet over soa’s een leuk idee?

Edit: mijn resultaten zijn gekend. Voor vakstudie van PAV een 17/20, voor wiskunde van PAV een 16/20, voor taalcompetenties van het derde jaar een 17/20. Ik ben zot content!

Liefs,
Me, Myself and We.

Ik ben boos!

Sinds een tijdje werk ik binnen onze firma op de dienst marketing en bestaan mijn taken uit het databasebeheer en data-input. Ik moet met andere woorden productinformatie opzoeken op het wereldwijde web en opslaan. Nadien is het de bedoeling dat ik bepaalde technische gegevens invul in een softwareprogramma voor onze vernieuwde website die binnenkort live gaat.

Gisteren had ik mijn evaluatiegesprek en kwam er naar boven dat mijn productkennis niet echt ideaal is waardoor mijn werkritme laag ligt.

Nu moet je weten dat ik voor 1 leverancier een 400tal producten heb ingevuld. Als ik aan mijn rechtstreeks leidinggevende vraag of ik met de volgende leverancier moet beginnen, dan is dit geen goed idee want er moet nog veel afgewerkt worden. Met andere woorden: mijn initiatief wordt afgestompt (maar ik krijg dan wel tijdens mijn evaluatie te horen dat ik weinig initiatief neem).

Nu heb ik dat proberen doen en die 400 producten heb ik op eigen houtje nog eens gecontroleerd en feedback gevraagd aan mijn rechtstreeks leidinggevende zodat ik nog de laatste details kon aanvullen.

Zo gezegd zo gedaan: ik doe mijn best en stuur hem alles heel gedetailleerd op. Maar wat krijg ik terug? Een boze mail met de melding dat ik geen eenheden mocht aanpassen (als in de brochure staat dat een steel 120cm lang is, moet ik dat in mm invullen. Waar is de logica?) wat ik alleen maar gedaan heb om goed te doen.

Ook is het zo dat mijn “opleiding” voor dat softwareprogramma eerst op een maandag ging doorgaan. Ik keek ernaar uit en had echt zin om aan te beginnen. Wat zie ik maandagochtend? Een mail van mijn rechtstreeks leidinggevende dat de opleiding niet doorgaat (verzonden de vrijdagavond ervoor, om tien voor vier, toen ik ziek thuis was). Ik kreeg het al op mijn heupen! Ook en vooral omdat er geen nieuwe datum werd voorgesteld.

Plots staat die voor mijn neus de donderdag na de voorziene datum en werd er verwacht dat ik direct meeging voor de “opleiding”. Ik zei hem eerlijk dat ik van niks wist en hij gaf uiteindelijk toe dat hij mij vergeten uitnodigen was. Jaaahaa! Soit, de grote baas van onze dienst gaf me gelijk dat ik zo niet behandeld mocht worden.

Dus, die “opleiding” duurde twee uur en dan was hij weg. Dus vragen stellen was uit den boze. Hij was niet beschikbaar. Hoe wil je dan vermijden dat er fouten gemaakt worden als je niet ondersteund wordt!?

Soit, mijn rechtstreeks leidinggevende heeft me de gevraagde gegevens voor de producten bezorgd waar ik blij mee was, want dan kon ik dat gaan aanvullen in het softwareprogramma.

Wat ziet mijn oog na vijf producten opnieuw open gedaan te hebben? Dat hij dat zelf heeft ingevuld! Hoe kan ik nu iets leren als ik geen kansen krijg? Hoe kan ik mijn productkennis opvijzelen als ik er de mogelijkheid niet toe krijg!?

Ik heb die mail doorgestuurd naar de grote baas van onze dienst en hem verwezen naar mijn evaluatiegesprek van gisteren. Ik ben eens benieuwd wat hij daaraan gaat doen, want eerlijk? De motivatie zakt op die manier pijlsnel naar beneden!

Wat zou jij doen in mijn plaats? Ik vind het niet netjes zoals ze me hier behandelen.

Liefs,
Me, Myself and We.

Eigen briefroman – deel 5

Het vervolg op onze eigen briefroman.

Wordt nog verder vervolgd.

Liefs,
Me, Myself and We.

Negende brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Patricia Willems	Verzonden:	za 27/04/2013 08:19
Aan:	Sarah Edeling; Leen Smit
CC:
Onderwerp:	PARTY!

Dames

Afspraak straks in café De Prater om 19u. Doe jullie party-outfit aan want t wordt een FEESTJE.

Tot straks! Ik heb er al veel zin in…

Twijfelende Patricia (Zou ik nu nog naar de kapper gaan of niet?)

Tiende brief

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Van:	Patricia Willems	Verzonden:	zo 28/04/2013 04:16
Aan:	Sarah Edeling; Leen Smit
CC:
Onderwerp:	FW: PARTY!

Fuifbeestjes

Voor ik in mijn bed kruip nog vlug een berichtje om te zeggen dat t SUPER was.

Sarah, je zag er super uit en ik verschoot nogal van je verleidelijke dans-moves! Leen, leuk om eens al die zorgen van je af te dansen, vind je niet?

Dit moeten we zeker nog eens doen! Doodop maar met zeeeeeer pijnlijke voetjes kruip ik nu in mijn bed.

Jullie tipsy vriendin

Patricia

Onmogelijke droom

Binnen afzienbare tijd begint er weer een nieuw seizoen van Mijn Pop-Up Restaurant. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik dit leuke televisie vind.

Toen ik gisteren in de wagen zat en het nieuwste liedje van Hooverphonic hoorde (Alex Callier die vorig seizoen een jurylid was) dwaalden mijn gedachten af…

Ooit zei een goede vriendin van mij, die trouwens geweldig kan koken, om ons samen in te schrijven voor het programma. Vorig jaar was het bijna zover, maar dan zat ik met een klein baby’tje en dat zag ik niet zitten.

Maar gisteren, in de auto, dwaalden mijn gedachten af… De naam van ons studeerrestaurant zou ik dan KiSa of SaKi geven. Mijn vriendin in de keuken, ik in de zaal. Betaalbare en gezonde gerechten in combinatie met ruimte en gezelligheid om te studeren.

Ach, ik weet niet. Ik zie het wel voor mij, hoor. Ken je die containers van Mijn Pop-Up Restaurant? Ik zou die in het groen met oranje accenten willen aankleden. Lekker contrasterend, maar ik zou wel voor rustieke meubels gaan (tafels dan, ik zou oranje stoelen kiezen) en veel boekenkasten met boeken als scheidingswanden.

Mijn vriendin in de keuken, ik als gastvrouw. Ik heb al een beetje ervaring in de zaal en zou er dan ook op toezien dat iedereen van alles genoeg heeft en nooit droog komt te staan in een rustgevende outfit. (Geen rode bh-bandjes onder een zwart kleedje met crocs.) Maar ik vraag me dan weer puur zakelijk af: zouden zo’n ‘studenten’ wel genoeg kunnen opbrengen? Daar vrees ik dan weer voor…
Ach, een studeerrestaurant. Ik denk dat dat alleen zou draaien ‘in de blok’. En dan nog. Dromen mag toch?

Misschien moeten we het omtoveren tot een bibliotheekrestaurant. Plaats, tijd en ruimte om (kort)verhalen te lezen tijdens het eten. Zo hoef je je niet te schamen als je ergens alleen naartoe gaat. Met comfortabele oranje stoelen, tegen bleekhouten tafels en knalgroene muren. Ook in dit format zou ik boekenkasten als scheidingswanden gebruiken en deze vullen met allerlei (kort)verhalen, geschreven door mensen uit de buurt en gevonden op internet. Tijd voor een heel boek heb je niet, dan maar zo?
Ik zou er zelfs voor durven kiezen om een paar van mijn ‘opstellen’ van in mijn schooltijd van onder het stof te halen. Leuk om te herlezen en ook wel kortverhalen op zich. Of onze eigen geschreven briefroman.

Wie weet kunnen we dan zelfs op regelmatige tijdstippen een schrijver uitnodigen voor een voorleessessie ofzo. Of een student lerarenopleiding die moet oefenen met voorlezen. Of een student logopedie. Of een vrijwilliger die wilt komen voorlezen! Ikzelf ben een boekenwurm en ik denk niet dat dit concept al bestaat.

Ach, dromen mag toch?

Stel nu dat jij zou meedoen aan Mijn pop-Up Restaurant, wat zou jij dan willen doen qua concept? Want om eerlijk te zijn: dat bibliotheekrestaurant spreekt me wel aan. Dus Kimberly, als je dit leest… Misschien toch nog eens over nadenken? 🙂 😉

Liefs,
Me, Myself and We.

Boost your health Be

Je kent het misschien wel (of misschien niet, dan ben je een lucky bastard), zo’n moment waarop je je even niet goed in je vel voelt. Ik bedoel dan los van een eventuele zwangerschap voor vrouwen (aka walrusstyle) of een gebroken voet/been en daardoor beduidend minder beweging voor mannen (wat zich dan ook weer vertaalt in het uitzetten van bepaalde lichaamsomtrekken). Soit.

Ik zit al een tijdje in zo’n geval. Nochtans had ik niet te klagen bij mijn beide zwangerschappen. Ik ben bij allebei maar tien kilo bijgekomen wat in feite niet veel is. Maar na Ilian ben ik in feite niet meer dan drie kilo daarvan verloren. Veel te weinig. De rest bleef hardnekkig plakken. Ik deed er ook geen moeite voor. Cola drinken, tot anderhalve liter per dag, kilo’s popcorn eten (uit van die zakjes die zich in de microgolf opblazen en dan nog overgoten met suiker). Het ging er los over!

Tijdens onze zomervakantie heb ik de knoop doorgehakt. Ik moest en zou beginnen vermageren, vanaf 1 augustus 2015! Eerst en vooral stoppen met snoepen en cola drinken. Na een paar dagen intense hoofdpijn is het toch gelukt. Ik blijf nog altijd van de cola en het snoepgoed is ook al fel verminderd.

Na vijf kilo verloren te hebben bleef het zo’n beetje hangen. Ik ben dan naar een diëtiste gestapt die me een combinatiedieet “voorschreef”: proteïnedieet in combinatie met gezonde voeding (en vermijden van koolhydraten). Ondertussen ben ik bij haar gestopt en dat komt door een paar ‘lotgenootjes’.

Annick – een supertoffe madam die ik op de Boost Your Positivity Brunch te kort heb ontmoet en die je hier en hier kan vinden – en Sill – een leuke meid die ik via Instagram heb leren kennen maar jammer genoeg nog niet in real life en die je hier kan vinden – zijn mijn lotgenootjes. Samen zijn wij een clubje gestart. De Boost Your Health Be. Dus als je deze #boostyourhealthbe ergens ziet, dan is dat door ons drie bedacht. Waarom die Be op het einde? Omdat internet al bol staat van de Boost Your Healths! We wilden ons een beetje onderscheiden, vandaar.

Waarvoor staat dit nu? Momenteel zijn wij alledrie vooral bezig met gewicht verliezen (zoals veel vrouwen) en hebben we al versterking gekregen van nog drie andere fijne dames waarbij gewichtsverlies en een gezonde levensstijl belangrijk zijn. We zitten trouwens in een besloten facebookgroepje.

Wat is het doel van ons clubje? Elkaar motiveren in onze strijd tegen de kilo’s, maar ook om elkaar een hart onder de riem te steken als er iets niet zo vlot gaat als we zouden willen. We zijn eerlijk en durven ook een (lichte) gewichtstoename publiceren. We worden daar niet op afgerekend! Integendeel.
We proberen ook elkaar aan te sporen om te bewegen, maar dat is alweer stilgevallen.
Wat zou ik nog graag zien gebeuren? Dat we lekkere en gezonde recepten met elkaar gaan delen. Dit gebeurt op dit ogenblik nog niet.

Heb je interesse in ons clubje en vind je een gezonde levensstijl belangrijk, zowel lichamelijk als mentaal? Aarzel niet één van de oprichters (Annick, Sill of mij) te contacteren. Er is wel één voorwaarde: we verwachten een inbreng van jou! Het is niet de bedoeling dat je alleen maar komt kijken.
Uiteraard overleggen we eerst binnen onze huidige groep of je al dan niet toegelaten wordt, want er wordt daar niets verzwegen. We moeten toch enige vorm van vertrouwen hebben.

Heb ik ondertussen al meer bereikt? Zelfs na het stoppen bij de diëtiste? Ik denk van wel. Toen ik me gisteren woog (woensdag weegdag) zag ik dat er sinds 1 augustus min 10,1 kilo op de weegschaal stond. Dat is al veel, maar het gaat traag. Beter traag maar gestaag zeker? Zo blijft het eraf?

En jij? Hecht jij veel waarde aan een gezonde levensstijl? Of ben jij zo’n lucky bastard die alles mag eten zonder ook maar één gram bij te komen?

Liefs,
Me, Myself and We.