Aanslagen in Boston, aanslagen in Parijs… Het klonk allemaal zo ver weg, ondanks het feit dat ik al een paar keer in Parijs ben geweest. Nu klinkt het nog dichter: aanslagen in Brussel. Er is al veel over deze aanslagen geschreven en gezegd, maar toch heb ik er mijn eigen gevoel bij.
Dinsdagochtend, 8u36, sms’je van Het Ventje met de volgende tekst: “Luchthaven…holy shit”. Ik was al op kantoor dus heb onmiddellijk de krant opgedaan en zag de ene berichtgeving na de andere.
Mijn eerste gedacht was “Verdorie, werkt die nog op de luchthaven?” dus ik sms dat naar Het Ventje. “Neenee, zij werkt daar niet meer.” Oef.
Een beetje later zie ik op Twitter een aanslag in de metro van Brussel. Lap, daar werkt een oude vriend van Het Ventje. Ik heb die dan maar gesmst “Hey. Ook al zien we elkaar niet veel, elke keer als ik hoor dat er iets in de metro gebeurt denk ik aan je. Hopelijk ben je OK.” Hij stuurde me quasi direct terug “Jaja, ik ben in orde. De situatie is wel erg en we hebben veel werk.” Raar toch? Iemand die je al vier jaar niet meer gezien hebt, maar waar je toch aan denkt als er zoiets gebeurt? Ik was opgelucht dat hij ok was.
Neem het me niet kwalijk. Die 31 doden en meer dan 200 gewonden, elk getal daarvan is er één te veel. Laat me daar duidelijk over zijn. Behalve dan misschien de daders…
In de media wordt zo’n aanslag altijd als een zelfmoordaanslag bestempeld, maar daar ben ik het niet mee eens. De daders weten volgens mij goed genoeg wat ze doen, maar zelfmoord kun je dat niet noemen. Want zij zitten niet zo diep dat ze een einde aan hun leven willen maken. Zij willen iets anders. Maar wat: dat is me nog altijd niet duidelijk.
Ik ben iemand die durft veroordelen en veralgemenen. Ik kom daar voor uit. Ik ben er dan ook van overtuigd dat een homo altijd verwijfd is, maar ik ken dan ook weer exemplaren die niet zo stereotiep zijn en waar je het zelfs niet aan merkt dat ze homo zijn. Zo ook met de IS. Deze afkorting staat toch voor Islamitische Staat? Dus associeer ik de aanslagen dan ook met de islam. Is dat zo raar?
Maar vandaag ben ik via facebook op een blog terecht gekomen die me in feite nog meer geholpen heeft om mijn ogen te openen. Ik zag al berichtgeving voorbij komen van moslims die ook niet akkoord gaan met de aanslagen. Maar ik zag evenveel berichtgeving over moslims die dit toejuichten… Alleszins, na het lezen van dit blogje ben ik nog meer gaan beseffen dat we terreur moeten loskoppelen van godsdienst.
In de tweede wereldoorlog was Hitler een Christen, vermoed ik, die de Joden viseerde. Het is niet omdat hij als enige persoon een probleem had met een andere godsdienst, dat alle Christenen zo waren. Ik denk dat we dit wel kunnen vergelijken.
Ikzelf ben niet echt bang. Ik werk in Anderlecht, niet ver van Vorst. Daar gebeuren toch veel huiszoekingen enzo. Moet ik mij daarvoor opsluiten? Ik dacht het niet, he.
Ik probeer ook om er thuis niet over te praten als de kinderen erbij zijn. Mauro die hoort veel te veel. Ik wil hem daar niet in betrekken, in het verdriet dat heel ons land ervaart. Gisteren was ik zo blij toen Het Ventje durfde zeggen dat hij zich soms ook de vraag stelt “In wat voor wereld hebben wij die kinderen gezet?” Gelukkig sta ik niet alleen met dat gevoel. Ik heb daarop geantwoord dat zij in ons eigen coconnetje met zoveel liefde worden omringd dat ze het toch goed gaan hebben. Meer kunnen we toch niet doen…
Ik ga je niet vragen wat je van de aanslagen vond, of je nu bang bent. Ik kan het allemaal perfect lezen op je blog.
Soit, geef gerust je mening, maar hou het respectvol. Ik heb dat ook proberen doen in dit stukje. Dus als er foute informatie in staat ligt dat puur aan het feit dat ik geen journalist noch geschiedkundige ben.
Liefs,
Me, Myself and We.