22 maart 2016

Aanslagen in Boston, aanslagen in Parijs… Het klonk allemaal zo ver weg, ondanks het feit dat ik al een paar keer in Parijs ben geweest. Nu klinkt het nog dichter: aanslagen in Brussel. Er is al veel over deze aanslagen geschreven en gezegd, maar toch heb ik er mijn eigen gevoel bij.

Dinsdagochtend, 8u36, sms’je van Het Ventje met de volgende tekst: “Luchthaven…holy shit”. Ik was al op kantoor dus heb onmiddellijk de krant opgedaan en zag de ene berichtgeving na de andere.

Mijn eerste gedacht was “Verdorie, werkt die nog op de luchthaven?” dus ik sms dat naar Het Ventje. “Neenee, zij werkt daar niet meer.” Oef.

Een beetje later zie ik op Twitter een aanslag in de metro van Brussel. Lap, daar werkt een oude vriend van Het Ventje. Ik heb die dan maar gesmst “Hey. Ook al zien we elkaar niet veel, elke keer als ik hoor dat er iets in de metro gebeurt denk ik aan je. Hopelijk ben je OK.” Hij stuurde me quasi direct terug “Jaja, ik ben in orde. De situatie is wel erg en we hebben veel werk.” Raar toch? Iemand die je al vier jaar niet meer gezien hebt, maar waar je toch aan denkt als er zoiets gebeurt? Ik was opgelucht dat hij ok was.

Neem het me niet kwalijk. Die 31 doden en meer dan 200 gewonden, elk getal daarvan is er één te veel. Laat me daar duidelijk over zijn. Behalve dan misschien de daders…

In de media wordt zo’n aanslag altijd als een zelfmoordaanslag bestempeld, maar daar ben ik het niet mee eens. De daders weten volgens mij goed genoeg wat ze doen, maar zelfmoord kun je dat niet noemen. Want zij zitten niet zo diep dat ze een einde aan hun leven willen maken. Zij willen iets anders. Maar wat: dat is me nog altijd niet duidelijk.

Ik ben iemand die durft veroordelen en veralgemenen. Ik kom daar voor uit. Ik ben er dan ook van overtuigd dat een homo altijd verwijfd is, maar ik ken dan ook weer exemplaren die niet zo stereotiep zijn en waar je het zelfs niet aan merkt dat ze homo zijn. Zo ook met de IS. Deze afkorting staat toch voor Islamitische Staat? Dus associeer ik de aanslagen dan ook met de islam. Is dat zo raar?

Maar vandaag ben ik via facebook op een blog terecht gekomen die me in feite nog meer geholpen heeft om mijn ogen te openen. Ik zag al berichtgeving voorbij komen van moslims die ook niet akkoord gaan met de aanslagen. Maar ik zag evenveel berichtgeving over moslims die dit toejuichten… Alleszins, na het lezen van dit blogje ben ik nog meer gaan beseffen dat we terreur moeten loskoppelen van godsdienst.

In de tweede wereldoorlog was Hitler een Christen, vermoed ik, die de Joden viseerde. Het is niet omdat hij als enige persoon een probleem had met een andere godsdienst, dat alle Christenen zo waren. Ik denk dat we dit wel kunnen vergelijken.

Ikzelf ben niet echt bang. Ik werk in Anderlecht, niet ver van Vorst. Daar gebeuren toch veel huiszoekingen enzo. Moet ik mij daarvoor opsluiten? Ik dacht het niet, he.

Ik probeer ook om er thuis niet over te praten als de kinderen erbij zijn. Mauro die hoort veel te veel. Ik wil hem daar niet in betrekken, in het verdriet dat heel ons land ervaart. Gisteren was ik zo blij toen Het Ventje durfde zeggen dat hij zich soms ook de vraag stelt “In wat voor wereld hebben wij die kinderen gezet?” Gelukkig sta ik niet alleen met dat gevoel. Ik heb daarop geantwoord dat zij in ons eigen coconnetje met zoveel liefde worden omringd dat ze het toch goed gaan hebben. Meer kunnen we toch niet doen…

Ik ga je niet vragen wat je van de aanslagen vond, of je nu bang bent. Ik kan het allemaal perfect lezen op je blog.

Soit, geef gerust je mening, maar hou het respectvol. Ik heb dat ook proberen doen in dit stukje. Dus als er foute informatie in staat ligt dat puur aan het feit dat ik geen journalist noch geschiedkundige ben.

Liefs,
Me, Myself and We.

Struisvogelpolitiek

Ik heb hoe langer hoe meer zin om mijn kop in het zand te steken voor alles wat er gebeurt op deze wereld. De mensen worden toch gek???

Vanmiddag even de hoogst aangeschreven krant van Vlaanderen (Het Laatste Nieuws) online gelezen en de dingen die ik daar lees… (Hieronder een samenvatting van de artikels in eigen woorden en mijn eigen mening.)

Een greep uit de krantenkoppen:
Vlaanderen – Moeder en vier kinderen leven al drie jaar op bouwwerf
Een vrouw neemt een aannemer onder de arm om hun huis te verbouwen in 2012. Ze hebben al een voorschot betaald. De aannemer laat het huis in vreselijke staat achter. Nu is het proces gestart, maar onmiddellijk uitgesteld naar 23 juni (nog eens twee maand later!) omdat de advocate van de aannemer het dossier nog niet helemaal heeft kunnen bekijken. Kun je dat nu geloven? Dat rechtssysteem hier in België trekt toch op niets. Als die advocate het dossier wilt inkijken, dat ze dat huis eens gaat bezoeken! Blijkbaar is deze vrouw met vier kinderen niet de enige gedupeerde. Mevrouw zelf en haar twee oudste zonen hebben er al aan gedacht een einde te maken aan hun leven. Alsjeblief, laat hen het niet doen! Moesten ze het toch doen, laat die andere twee kleine kinderen dan toch met rust… Ik hou mijn hart vast voor het volgende krantenbericht over een gezinsdrama…
Buitenland – Vader vecht maanden voor dochtertje en slaat haar dan dood
Dan voer je een hele juridische strijd om het hoederecht over je dochter, dan ga je ze een paar maanden nadien doodslaan. Begrijpe wie begrijpe kan. Of andersom: als mama je kind verliezen aan je ex waar je – waarschijnlijk niet voor niets – van bent weggegaan en je kind op die manier verliezen. Oh my! Ik mag er niet aan denken! Hoe kun je nu je kind iets aandoen? Ik kan de mijn soms ook ‘achter het behang’ plakken. Maar ik zou ze nooit, maar dan ook nooit, moedwillig pijn doen. Een pedagogische tik kan al eens gebeuren. (Don’t judge me!) Maar je baby door elkaar schudden omdat het non stop huilt of je kleuter zo’n pandoering geven dat het sterft aan zijn verwondingen… Van kinderen blijf je af!
Vlaanderen – Zure buurvrouw ‘beveiligt’ muur met prikkeldraad tegen voetballende kinderen
Nog zo iets. Een mens wordt toch onverdraagzaam, he. Er is een groepje mensen die klacht indienen tegen spelende kinderen (dat al om te beginnen!). De kinderen worden door de rechter naar een ander speelterrein doorverwezen. Een van de buurtbewoners van dat nieuwe speelterrein is het daar niet mee eens en zet dan maar prikkeldraad op haar omheining om te vermijden dat kinderen zelf hun bal gaan halen als zij weigert die terug te geven. Als het speelpleintje voor onze deur mijn voeten uithangt, dan verhuis ik toch? Ik ga toch niet vragen aan de gemeente om dat daar terug weg te halen? het was er al voor we er gingen wonen! Als er een bal in onze tuin terecht komt, we leggen ze in het zicht van eventuele voorbijgangers in de hoop dat die komen bellen als ze hun bal herkennen. Zou dit mevrouwtje (ik beeld er mij een oud vrouwtje bij in) zelf (klein)kinderen hebben?
Vlaanderen – Spaarder verdient minder een spaarboekje dan overheid
Alles wat met politiek en overheid te maken heeft, maakt mij kotsmisselijk. Ik spreek mij hier verder niet over uit, want het enig wat ik eraan over hou is een maagzweer…
Buitenland – Mama na virale borstvoedingsfoto: “Ik deel gewoon de waarheid over moederschap”
Ik heb het artikel eens goed gelezen. Ze heeft zoveel gelijk, deze mama! Als ik op Instagram kijk, of eender waar, elke mama ziet er geweldig uit. Hun huis ligt er proper bij. Ze zien er altijd goedgezind uit, hebben nooit kleine oogjes (zelfs niet onder de hashtag #justwokeup of zoiets), bevlekte kleding, uitgelopen schmink, ongekamd haar… Ik wil eens de echte waarheid zien! Niet de Instagram waarheid! Want ik voel me naast al die supermama’s een echte slons… Onder welke hasthag lanceer ik het? Of bestaat het al?
Vlaanderen – Vrouw vermoordt man en stopt lijk in diepvriezer: jaar lang smoesjes verzinnen
Hier zit potentieel in voor een nieuwe aflevering van Kroongetuigen. Ik snap het niet! Ik ga er ook geen woorden aan vuil maken, maar ik snap het gewoon niet. Blijkbaar is het realiteit en geen fictie…

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Misschien is het ook beter om deze krant uit mijn feed te verwijderen, want hoe vaak lees ik niet het volgende: Man slaat spin dood en dan gebeurt dit … Ik vraag me af waar ze hun journalisten halen. Het nieuws dat zij brengen heb ik al veel eerder op Twitter of Instagram gelezen. En dan plaatsen zij een artikel ‘BREAKING NEWS’.

Om mij dus een maagzweer te besparen, focus ik me liever op mijn eigen nieuws in mijn eigen bescheiden kringetje… Struisvogelpolitiek? Jazeker! Maar is het mij mijn gezondheid waard? Moet ik er mij per sé druk in maken? Ik kan het maar beter niet doen, kwestie van mijn humeur OK te houden.

Wat vinden jullie van het nieuws heden ten dage?

Liefs,
Me, Myself and We.