Startschot voor mijn leesclub

Voila. Mijn flyer is vertrokken naar vier boekenwinkels in mijn hometown Aalst. Het volgend mailtje werd als begeleiding meegestuurd.

flyer leesclub

Geachte
 
In onze huidige samenleving hebben de mensen wel sociaal contact, maar dan via de sociale media. Het echte contact, dat ontbreekt.
Ook worden boeken al eens in de vergetelheid geplaatst. Vandaar dat ik een zoektocht naar een leesclub ben gestart om de combinatie van boeken en mensen samen te brengen.
 
Misschien kunnen wij elkaar helpen?
 
In bijlage vindt u een flyer die ik graag zou uitdelen. Ik ga starten bij ons in de wijk in Aalst. Maar misschien ziet u het zitten om deze flyer in uw winkel ook uit te delen? Zo kom ik aan een breder bereik van mensen in Aalst wat de kans op een leesclub vergroot.
 
Wat is nu uw voordeel? Als we een leesclub krijgen opgestart, kunnen we misschien samenwerken om de boeken die we gaan lezen bij u aan te kopen.
Misschien denkt u aan een meerwaarde voor uw winkel die mijn leesclub u kan bieden?
 
Alvast bedankt om dit gelezen te hebben.
 
Ik kijk al uit naar uw eerlijk antwoord. Want ik zou toch graag weten of u dit ziet zitten.
 
Met vriendelijke groeten,
Sarah Poelmans
 
Meer info kan u eventueel vinden op mijn blog www.memyselfandwe.wordpress.com.
Ik ben eens benieuwd of ik reactie ga krijgen en welke reactie. Spannend!
Flyers ben ik ook aan het afprinten om zelf ook nog uit te delen.
UPDATE
Ik heb al reactie gekregen van één boekenwinkel die wist te melden dat ze niet gaat deelenemen, omdat ze alleen maar sterips verkoopt (was me niet helemaal duidelijk toen ik haar website bezocht) maar dat ze zeker wilde flyeren omdat ze het een zeer fijn initiatief vond. WOEHOE! Klein applausje voor mezelf. 🙂
Liefs,
Me, Myself and We.

Liefste kleinste man

Gisteren hadden we weer controle bij de dokter. Omdat de eigenlijke dokter weggeroepen werd voor een spoedkeizersnede, werd je onderzocht door een assistente.

Op zich is daar helemaal niets mis mee. Integendeel. Ze nam veel meer tijd om alles goed te bekijken. Leuk zo!

Minder positief puntje… Ik ben al 10 kilo aangekomen en heb nog 11 weken te gaan. Ik zal maar beginnen met op mijn eten en drinken te letten zeker? Als ik mijn foto’s zie van tijdens ons wereldrecord ontbijt op bed, dan is een aangespoelde walrus er niets tegen! Je mama schaamt zich voor zichzelf en zou het liefst van al in een donker hoekje kruipen en zich niet meer laten zien tot ver na je geboorte. (Ahja, vanaf 1 maart 2015 ga ik sporten en op dieet. Ik wil er fabulous uitzien, en dat is met twintig kilo minder – exclusief zwangerschap.)

Om terug to the point te komen, lieve pruts, je stelt het prima! Je bovenlipje is mooi intact. Je niertjes zijn ook in orde. Dit wordt blijkbaar gecontroleerd omdat het bij jongetjes al eens durft gebeuren dat die opzwellen ofzoiets. Maar alles was dus prima in orde.

Je bewoog wel heel fel waardoor je moeilijk te vangen was. Je hartslag hebben we niet gehoord omdat je met je rug naar de dokter lag. Ze heeft je na lang zoeken toch kunnen meten. Volgens haar schattingen zou je nu 1 kg 307 wegen. Tegen je geboorte zou dat 3 kg 900 kunnen worden. Oh jee…

Ach lieve man. Je geboortekaartje is besteld, je doopsuikertjes liggen ook klaar om mee aan de slagte gaan (alleen nog wachten op de labeltjes).

De zolder krijgt ook stilaan vorm, maar is om eerlijk te zijn het laatste van mijn zorgen. Een onvoorziene kink in de kabel, die is er wel weer gekomen. Maar je bent nu al graag gezien en ik kijk uit naar je komst. Dat kamertje hoeft nog niet af te zijn. Je komt sowieso in een warm nest terecht.

Veel liefs en tot 18 januari.

Je mama.

Hoe werk ik ?

Ik lees de blogs die ik volg redelijk up-to-date. Maar vooral tijdens mijn middagpauze. Om eerlijk te zijn zet ik niet zo graag de laptop meer open en aan als ik thuiskom na een hele dag op een computerscherm te koekeloeren. Er zijn dan zoveel andere dingen die er op mij staan te roepen dat blogjes lezen wel het laatste is waar ik aan denk.

Dit ‘artikel’ ben ik tegengekomen bij Lilith. Zeer interessant om zelf eens bij stil te staan, vind ik zo… Ik ga haar stramien van haar artikeltje een beetje volgen. Is lekker gemakkelijk voor mij want ik heb geen inspiratie om het anders aan te pakken. Misschien doe ik dat ook wel omdat ik haar blog zo fijn vind en ze eigenlijk als een soort van ‘voorbeeld’ voor me is. Ik denk trouwens dat ik straks eens ga kijken of ik haar blogboek ergens kan scoren…

Huidige job: credit controller bij een bouwfirma, voornamelijk klanten opbellen die niet betalen en af en toe een order al dan niet vrijgegeven (en ook als het niet om te hoge bedragen gaat, want die ‘verantwoordelijkheid’ is mij ontnomen omdat mijn privéleven op de eerste plaats komt door ouderschapsverlof en zwangerschap…)
Huidige mobiele toestellen: iPhone 5 en Ipad 4.
Huidige computer: op het werk eentje die niet te veel mocht kosten van het merk lenovo, thuis een laptop van Sony, de vaio.

Zonder welke apps/tools/software kun jij niet werken en waarom?

Wij gebruiken op het werk quasi constant SAP en excel. We exporteren gegevens uit SAP om in excel te zetten zodat we die lijsten kunnen gebruiken als leidraad bij ons dagelijks werk. Ook outlook met zijn drie mailboxen wordt beheerd. Als er een faillissement is, zet ik die binnen twee maanden in mijn agenda om een fiscaal attest via het Belgisch Staatsblad op te snorren zodat ik dat saldo kan laten afschrijven. Planning op het werk staat in mijn agenda op het werk. We hebben ook lege maandkalenders afgeprint die we dan als team aanvullen met onze afspraken. We doen dit met de hand en die kalender hangt op een centraal punt in het kantoor. Ieder heeft zijn kleurcode waardoor we in één oogopslag kunnen zien wie wanneer afwezig is.

Voor mijn studies werk ik met Blackboard learn op de iPad en iPhone. Hier komen alle meldingen van al mijn cursussen binnen. Ook heb ik al mijn mailboxen laten synchroniseren met iPad en iPhone. Op de laptop en desktop werk ik dan met Toledo, een online ding waar ik mijn opdrachten terugvind en ze kan indienen. Daarnaast heb ik nog een papieren agenda waar ik alle gekende behandelde onderwerpen van tijdens de les noteer. De deadlines en uitleg van mijn taken komen op postits op de deadline data. Die postits gooi ik dan weg als die taak afgehandeld is. Mijn blauwe USB stick en ik zijn ook onafscheidelijk. Daar staan al mijn ongoing taken op en die steekt in elke computer waar ik op werk. Je weet maar nooit of ik een klein gaatje vind om aan een taak een tikkeltje verder te werken.

De desktop planner van de Hema die Lilith in gebruik heeft, die lijkt mij ook wel wat! Goed idee! Om ook een weekmenu enzo op te zetten. Ideaal! Staat ook op mijn te scoren lijstje voor deze week.

Hoe ziet je bureau eruit?

Op het werk: onhandig! Het is zo’n gebogen bureau maar langs beide kanten zijn de ‘rechte kanten’ veel te kort. Absoluut niet comfortabel. Zeker nu niet. Maar voor de rest is die wel redelijk clean. Zelfs tijdens het werken. Ik maak ook elk jaar een kalendertje om onder mijn schermen te zetten met daarop fotootjes van mijn familie. Dat is het enige ‘persoonlijk’ (op mijn plantjes na) dat op mijn bureau staat.

IMG_0987

Thuis is mijn bureau momenteel een rommeltje. Geen foto waard. Er staat veel te veel gerief in dat kamertje momenteel. We zijn namelijk de zolder aan het afwerken zodat we dan een deftig bureau kunnen aanschaffen met de nodige boekenkasten die ik dan heel mooi en goed gestructreerd ga organiseren. Als dat klaar is, ga ik zo’n geweldig bureau hebben waar ik met plezier aan ga werken zodat mijn studies in no time afgewerkt gaan worden. Supergemotiveerd en al!

Wat is je beste tijdsbesparende shortcut/lifehack?

Geen internettoegang hebben! Op het werk durft internet mij wel eens afleiden, maar thuis met dienen verdomde iPhone is facebook, twitter, instagram en pinterest nooit ver weg! Ik ben daarom blij dat internet op ons huidig bureau thuis niet werkt. Maar als die naar de zolder verhuisd is, dan moet het! Anders werkt onze printer ook niet en moet ik met heel mijn hebben en houden naar beneden om opzoekingswerk te verrichten.

Wat is je favoriete to do list manager?

Mijn absolute favoriet zijn mijn eigen handgeschreven lijstjes, met de data van de dealines duidelijk in zicht. Op het werk doe ik het één na het ander. Door mijn ‘degradatie’ heb ik niet echt belangrijke zaken meer te doen, dus alles is even belangrijk. Maar voor mijn studies, daar heb ik wel deadlines te respecteren. Niets zo leuk als een taak te kunnen afvinken! In plaats van met losse bladen te werken, zal ik ook eens werk moeten maken van een notitieboekje, zoals Lilith. Want ik ben er zeker van dat ik voor thuis best ook to do lijstjes maak. En liefst van al nog realistische ook.

In welke alledaagse bezigheid ben jij beter dan de rest? Wat is je geheim?

Ik krijg vaak complimentjes over de feestjes die ik geef. Alles is altijd in thema, van de uitnodiging tot de taart, de decoratie, zelfs de kleding. Ik heb dat graag. Toen onze zoon gedoopt werd, had ik gekozen voor het kleurenpalet wit en blauw. Ik heb er dan voor gezorgd dat alles (behalve het eten natuurlijk) blauw en wit was. Ik had zelfs een blauw kleedje aan. Mijn Ventje een hemdje met hetzelfde blauw in als mijn kleedje. Ik probeer om elk feestje altijd tot in de puntjes te verzorgen en ik slaag daar ook altijd in. Vraag me niet hoe ik het doe, maar ik denk dat dat ergens een verborgen talent is ofzo… Ik doe dat uiteraard bewust, maar nu ook weer niet zo tegennatuurlijk dat ik mij er oncomfortabel bij voel.

doop

Waar luister je naar terwijl je werkt?

Op het werk luister ik naar radio Nostalgie, de enige radiopost die ik via internetradio kan ontvangen. Zonder kan ik niet werken, want dan hoor ik het gekuch, ge-adem, gehoest, gesnuif en gesmak van mijn collega’s eens zo hard en is mijn concentratie helemaal ribbedebie.

Als ik aan het studeren ben of voor school taken aan het afwerken ben, dan luister ik naar niets. Meestal zit ik dan boven en heb ik daar geen radio of cd-speler ter mijner beschikking. Misschien moet ik dat toch overwegen voor als ik mijn superbureau heb. (In mijn gedachten wordt ze super. Ik zal er wel voor zorgen dat dat in het echt ook zo wordt!)

Tijdens mijn huishoudelijke taakjes kan het zijn dat de TV aanstaat op studio 100 hits ofzo. Of dat de radio aan het spelen is. Het hangt echt af van wie er thuis is en wat die aan het doen, met name de zoon.

Wat ben je op dit moment aan het lezen?

Rozengeur en zonneschijn van Jill Mansell.

Ben je eerder een introvert of een extrovert?

Ik ben eerder extrovert. Ik zeg wat er in mij opkomt en ben een zeer sociaal iemand. Ik durf gemakkelijk een praatje slaan met iemand en deins er ook niet voor terug om een heuse boekenclub uit de grond te stampen.

Hoe ziet je slaaproutine eruit?

Pyjama aandoen, ontschminken, tanden poetsen, plasje doen, in bed kruipen, handcrème smeren, boekje lezen, licht uitdoen, mij goed leggen en dan hopelijk snel in slaap vallen.

Vul in: ik zou graag ____________________ deze vraagjes laten beantwoorden.

Iedereen die zich geroepen voelt! Doet je echt nadenken over de dingen…

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

Heb lief alsof je nog nooit bent gekwetst, dans alsof niemand naar je kijkt, leef je leven alsof elke dag de laatste dag is.

Is er iets dat je hieraan wilt toevoegen dat ook interessant kan zijn voor je lezers?

Bwa, niet speciaal. Ik ben zo geen lichtend voorbeeld als Lilith. Ik denk trouwens dat ik nu wel heel veel van mezelf heb vrijgegeven. Hopelijk heb ik er een paar lezers bij en heb ik er geen weggejaagd…

Liefs,

Me, Myself and We.

Wereldrecord

Het is gelukt! We hebben het wereldrecord ontbijt op bed verbroken!

Beelden zeggen meer dan woorden én om mijn belofte na te komen: hierbij een paar fotootjes. Ze zijn met Iphone getrokken, dus de kwaliteit kon beter. Het was daar ook relatief donker enzo… Maar de sfeer wordt goed weergegeven.

Ons bedje voor vannacht

Ons bedje voor vannacht.

Een slaapmutsje drinken - cognac.

Een slaapmutsje drinken – cognac.

Wij voor het slapengaan

Wij voor het slapengaan.

Onze slaapkamer voor één nacht.

Onze slaapkamer voor één nacht.

Nog een slaapliedje zingen/dansen/springen voor het slapengaan.

Nog een slaapliedje zingen/dansen/springen.

The morning after.

The morning after.

Het ontbijt op bed.

Het ontbijt op bed.

Na het verbreken van het record.

Na het verbreken van het record.

’s Avonds vanaf 20uur werden we in het gebouw van medialaan verwacht. We mochten onze jassen aan de vestiaire afgeven. Ik ben mijn pyjama gaan aandoen. Nadien hebben we onze zak in een locker gestoken (of beter gezegd: geduwd). We mochten dan gratis koffietjes gaan afhalen wat we dan ook gedaan hebben.

We kregen ons bed toegewezen en zijn daar in feite niet meer vanaf gekomen.

Normaal gezien gingen om 23uur de lichten uit, maar dat was buiten de enorme aanvraag warme melk met honing gerekend. Ze kregen een beetje vertraging want iedereen kreeg zijn bestelde slaapmutsje nog. Om twintig voor twaalf zijn dan de lichten uitgegaan.

Ik moest er om de twee uur uit omdat er een kleintje met mijn blaas aan het voetballen was. Als ik dan terug in bed kwam, lag ik toch altijd een beetje rond te kijken omdat er zoveel te zien is! Met 352 mensen samen slapen: er was wel altijd iemand wakker. Alleen Mijn ventje, die sliep als een roos. En zonder gesnurk! Hoezee!

Om zes uur werden we gewekt. Maar ik lag in feite al wakker. Rond zeven uur begon de formaliteit van het wereldrecord. We werden twee keer geteld. Dat werd ook gefilmd, want dat is blijkbaar ook verplicht. Nadien mochten we helemaal niet meer uit bed komen. We moesten rechtop zitten. We kregen ons ontbijt maar mochten er nog niet aan beginnen. We werden ook door zeshonderdduizend argusogen in de gaten gehouden (hier is er sprake van een lichte overdrijving, maar jullie snappen hem wel, he).

Het was een fijne en unieke ervaring. Ik zou zeggen: ‘voor herhaling vatbaar’, maar bij nader inzien misschien toch beter van niet…

Liefs,

Me, Myself and We.

Wereldrecordpoging

Het Ventje en ik gaan deelnemen aan een wereldrecordpoging.

Een bepaalde radiozender gaat proberen het wereldrecord ‘ontbijt op bed’ te verbreken. Ik vond dat wel een fijn initiatief en ik had ons daarvoor ingeschreven. Van donderdag op vrijdag in het gebouw van dat radiostation gaan slapen. Ik ben op vrijdag sowieso thuis. Dat radiostation bevindt zich recht tegenover Het Ventje zijn werk en die heeft glijdende uren. Ideaal dus om ons daarvoor in te schrijven.

Een beetje zotheid kan nooit kwaad.

Ik had trouwens nooit verwacht dat we erbij zouden mogen zijn, maar vorige week vrijdag kreeg ik dan een uitnodiging in mijn mailbox. We zijn erbij!

Ik moest alleen Het Ventje nog inlichten… En iets van opvang regelen voor onze Kleine Man.

Morgenavond komt mijn zus naar ons thuis. Zij blijft slapen zodat ze vrijdag onze Kleine Man naar de crèche kan doen. Ze zijn daar nu niet bepaald flexibel en we betalen voor die dag, dus ja… Het Ventje komt donderdagavond naar huis. We laten pizza leveren ofzoiets en dan vertrekken we samen naar onze overnachtingsplaats.

Vrijdagochtend gaat Het Ventje dan na de uitzending gewoon naar zijn werk. Mijn papa komt mij oppikken en dan rijden we naar mijn zus die bij mij thuis is. We gaan er een gezellig dagje van maken. Er is wel één boodschap die ik zeker en vast moet doen, namelijk de geboortekaartjes en de labeltjes voor de doopsuiker gaan bestellen.

Alles is gekozen: de naam, het kaartje, de suikerboontjes… Ik heb er zin in om ze zelf beginnen te knutselen!

’s Avonds gaat Het Ventje dan mijn mama oppikken en dan eten we met z’n allen gezellig bij ons thuis iets lekkers. Maar wat? Daar moet ik nog eens over nadenken… Iemand tips?

Enfin. We gaan zot doen! En na afloop zal ik proberen jullie te trakteren op een paar fotootjes en uiteraard een fijn verslag van onze wereldrecordpoging.

Liefs,

Me, Myself and We.

Een flyer

Dames, jullie zijn een grote hulp voor mij!

Tiny met haar raad om volk te ronselen.

Carrie en Kakel met hun feedback op mijn flyer.

Hartelijk dank voor jullie eerlijke meningen!

flyer leesclub

Is dit dan al iets beter? Nu vraag ik mij af hoeveel ik er zou printen en uitdelen en of ik er geen ‘deadline’ moet bijzetten?

Liefs,

Me, Myself and We.

Prinsenpaar

Ik ben niet lesbisch en heb ook die neiging niet, maar toch durf ik zeggen of een vrouw wel of niet knap is. Zo heb ik een kennis die ik een echte vamp vind. Meer dan één zelfs… Soms durf ik er niet naast gaan staan omdat ik mij ineens Moe Flodder voel, hoewel ik ook mijn best doe om er zo niet bij te lopen! Maar kom: jullie begrijpen mij wel. Mooie lange benen, zelfs na een zwangerschap een platte buik, mooi kapsel, altijd mooi gekleed en mooi opgemaakt. Kortom: om door een ringetje te halen.

Wat doe ik? Ik kleed mij aan. Meestel rokjes/kleedjes, zeker nu. Maar een zwangerschapsbroek zit er ook tussen (twee jeansen en één geklede). Ik doe elke dag mascara aan. Zonder zie ik er maar ziekjes en moe uit. Heb ik trouwens pas vastgesteld na de geboorte van zoon 1… Ik wou ten allen koste vermijden dat hij zich zou moeten schamen voor zijn mama…

Ondertussen weet ik dat ik nog altijd te veel kilo’s meesleur. Ik had altijd iets van: “Ach, ik wil toch opnieuw zwanger worden, dus verdikken doe ik sowieso…” Flauw excuus, ik weet het.

Ik ben volledig aan het afwijken!!

Vandaag zag ik in de digitale krant een krantenkop staan: “Kostprijs Australië-tour Kate en William: 330.000 euro“¨

*Slik* Hoeveel? Voor twee weken verlof? Daarmee betalen wij ons huis af, volledig afgewerkt en al! (Of toch bijna…)

Jawadde!

Nu weet ik niet of ik moet zeggen dat het hen gegund is of niet. Daar ga ik me niet over uitspreken. Maar wat ik wel durf zeggen is dat die Kate toch een knappe madam is. Ach, dat is waarschijnlijk ook niet zo moeilijk.

Moest er nu een heel team aan schminksters, kappsters, stylistes en schoonheidsspecialistes voor de ontharng aan mijn voeten liggen: ik zou er ook zo bijlopen! (Maar dan een paar kilootjes zwaarder, tot mijn grote spijt…)

‘In mijnen jongen tijd’ dweepten alle meisjes van mijn klas met prins William. Dat die zo knap is. Om eerlijk te zijn vind ik dat niet echt. Harry vind ik nu niet knap, hoor! Om niet te denken dat de rosse wel mijne meug is! Maar zeker nu, nu William zo’n beetje ouder wordt. Zijn haarlijn wijkt toch fel achteruit en het is toch allemaal een beetje aan het uitdunnen, niet? Neen, hij is mijn type niet.

Maar dan die George. Oh my god! Zo’n schattig om op-te-vreten mannetje! *smelt*

Kate: yes. William: no…

Wat vinden jullie eigenlijk van dit koppel?

Liefs,

Me, Myself and We.

Een leesclub

Op aanraden van Tiny, zou ik volk willen beginnen zoeken voor mijn leesclub. Met de kat uit de boom te kijken, schieten we alleen maar wortel natuurlijk. Ik heb een flyertje gemaakt die ik bij ons in de wijk (daar staan 85 huizen) denk uit te delen. Afhankelijk van het aantal aanmeldingen kan ik dan verder bouwen. Nietwaar?

Graag jullie eerlijke mening! Wat vinden jullie hiervan?

flyer leesclub

Zonder jullie ‘go’, ga ik het niet uitdelen. Geef maar tips, trics, suggesties, verbeteringen… Al wat jullie willen. Uiteindelijk wordt het mijn leesclub dus dan kies ik toch nog altijd zelf. 😉 Maar ik zal zeker rekening houden met jullie tips!

Liefs,

Me, Myself and We.

Laatste keer

laatste keer

Hierbij hebben we de eerste ‘verplichte’ blogspot.

Maak een lijst met de laatste keren.

De laatste keer dat je moest huilen: dat zal in november 2013 geweest zijn. Mijn grootvader is toen voor de eerste keer in het ziekenhuis opgenomen doordat hij dingen uitstak waar hij zich niet meer bewust van was door zijn dementie. Hij was toen 83 jaar, ondertussen 84. Hij stelt het nog altijd niet heel goed en de dag dat hij ons verlaat kan vandaag of morgen zijn, maar evengoed binnen vijf jaar… Enfin. Ik zag hem dus in dat ziekenhuis bed liggen en hij was gefixeerd aan zijn buik. Hij was dus vastgebonden. Ik kan jullie verzekeren dat dat absoluut geen pretje was om hem zo te zien liggen. Het brak letterlijk en figuurlijk mijn hart en ik heb toen geweend vanuit het diepst van mijn hart. In mei dit jaar, op de crematie van ons buurmeisje, heb ik ook gehuild, maar precies iets minder ‘gemeend’ dan toen… Bizar eigenlijk.

Het laatste gerecht dat je klaarmaakte: ik kook elke dag! Gisteren was het gewone kost eigenlijk. Patatjes met gestoofde worteltjes en voor Het Ventje gehaktburger, voor mij een gepaneerde kipfilet met ham en kaas vulling. Maar zondag heb ik iets meer mijn best gedaan. Steak met een champignongroomsausje en pommes duchesses. Mmmmmmmm… Ik bestel op restaurant zelden nog champignonroomsaus omdat ik de mijne véél lekkerder vind! Vanavond staan er weer patatjes op de menu, met groentenmix uit de diepvries (boontjes, erwtjes, worteltjes en maïs) en kaasburgers voor Het ventje en weer zo’n kipfilet voor mij.

Het laatste boek dat je las: goh. Ik lees in feite constant. Het laatste dat ik las was Zijde van Alessandro Baricco, een boektopper van uitgeverij Van In voor de derde graad. Over een Fransman die in 1861 voor de eerste keer naar Japan vertrok om zijderupsen te gaan kopen. In die tijd bestonden er nog geen vliegtuigen. Zo’n reis duurde toen veel langer dan nu. Het was wel een speciaal boek. Waarom lees ik nu jeugdboeken? Allemaal voor mijn droom, jongens! Het wordt nu eenmaal van ons verlangd om die te lezen in het kader van onze opleiding.
Momenteel ben ik Rusteloos Land van Belinda Bauer aan het lezen, ook een jeugdboek. het sleept me helemaal mee!

De laatste site die je bezocht: de website van Van In. Om mijn vorige vraag te kunnen beantwoorden…

Het laatste waar je trots op was: de schoppende baby in mijn buik en de knuffelachtige peuter thuis. Ons huisje dat gisterenavond helemaal proper en opgeruimd was toen ik ging slapen. Ach: de kleine dingen thuis, waar alles in feite om draait.

Liefs,

Me, Myself and We.