Dit jaar is het format van 1 restaurant in 1 stad lichtjes gewijzigd. Momenteel zijn er zes pop-ups in de running. Twee in elke stad, op hetzelfde plein en met een gezamenlijk terras. Spanning verzekerd! Want je buren zijn ook je concurrenten… Oeoeoeoeh! 🙂
Dit jaar komen er maar drie steden aan hun trekken: Antwerpen, Genk en Kortrijk. Ik zal nu eventjes de kandidaten, hun restaurant en concept (voor zover ik het begrepen heb) een beetje toelichten en mijn eigen mening over de kandidaten geven.
Antwerpen.
Willem & Miette – Jalapeño Loco
Miette en Willem komen uit het Kempense Laakdal. Ze vormden jaren een koppel maar gaan sinds kort als beste vrienden door het leven. Miette weet met haar betoverende glimlach de gasten te charmeren in de horecazaak waar ze in de bediening werkt. Willem studeert elektromechanica en werkt tijdens de weekends in de keuken van datzelfde restaurant. Hij zorgt voor de voorbereidingen, de koude gerechten en desserts die Miette dan met veel plezier serveert aan de gasten. Dit opgewekt duo wil de zon naar hun pop-upzaak én in hun gerechten brengen.
Het concept zoals ik het nu begrepen heb is als volgt: hun hoofdbezigheid zal taco’s zijn. Ik denk nu wel dat hier een markt voor kan zijn. Het is eens iets anders dan anders: een taco-restaurant. Niet dat ik daar heel erg in thuis ben, maar ik wil het gerust wel eens uitproberen.
Ergens, heel ver in mijn achterhoofd, heb ik zo het gevoel dat dit duo de vorige jaargangen wil imiteren. Ze zijn een ex-koppel, net zoals vorig jaar in Ket! ook het geval was. Alleen speelden ze het daar uit in hun voordeel door de vraag “zijn ze nu terug samen of niet?” Ik vind niet dat het ‘wij zijn beste vrienden’ hier fel naar voor komt. Ik voel geen warmte of echte vriendschap tussen die twee. Maar dat zal misschien nog komen! Ook heb ik soms het gevoel dat Willem iemand anders wilt imiteren, zijnde Jaro van Sticks&Stones. Het enige probleem is, naar mijn gevoel, dat Willem nog niet aan de enkels van Jaro komt op culinair gebied. Wat bedoel ik nu met ‘imiteren’? Een beetje de underdog spelen, alles traag doen en aanpakken en daar nog fier op zijn ook. Jaro deed dat ook wel, maar die kwam op tijd uit zijn schulp. Ik ben eens benieuwd hoe Willem gaat evolueren.
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? Ik heb geen flauw idee wat het wilt zeggen, maar het klinkt leuk en gek (loco). Ik vind het wel een passende en ronkende naam die even zal blijven hangen.
Gillian & Caroline – Bikke & Smooz
Hartsvriendinnen Gillian en Caroline zijn twee ambitieuze vrouwen die al kunnen terugvallen op hun onderneming skills. De Antwerpse Caroline heeft haar eigen catering bedrijf en is gebeten door de vegetarische keuken. Ze heeft veel gereisd en heeft zich laten beïnvloeden door verschillende smaken. Gillian, mama van twee jonge kinderen, heeft eveneens een eigen zaak en is aan de slag in de verzekeringswereld. Gillian en Caroline zijn vastberaden dames die elkaar heel goed weten aan te vullen. Waar Caroline zal zorgen voor creativiteit op het bord, zal Gillian haar organisatietalent benutten. Ze dromen ervan een toffe, laagdrempelige eettent uit de grond te stampen waar ze hun gasten laten proeven van originele, eigentijdse maar gezonde gerechten.
Dit concept gaat volledig aan mij voorbij: ontbijt en lunch maar op een bijna veganistische wijze. Ontbijt en lunch, daar is zeker wel een markt voor te vinden. Maar ben je dan de naam ‘restuarant’ wel waard? Niet in mijn ogen. En dat veganistisch gedoe…
Nope, not my cup of tea. Daar moet ik zelfs niet over nadenken! >Wat de dames zelf betreft: vééls te koppig en te eigenwijs. Ik heb zo het gevoel dat ze niet willen luisteren naar de juryleden. Als Gert (dé ondernemer der ondernemers) zegt dat de niche en het publiek te beperkt zal zijn, waarom luisteren ze daar niet naar? Neen, ze blijven volharden in de boosheid. Mij niet gelaten, maar om het nu cru te stellen: ik hoop dat ze met hun neus plat tegen de muur lopen. Ik heb geen goed gevoel bij deze ‘ambitieuze’ vrouwen. Ze willen écht hun eigen ding doen, wat hen langs één kant wel siert, maar langs de andere kant: je zit in een wedstrijd dus doe nu gewoon alles wat in je mogelijkheid ligt om te winnen en doe pas daarna, met het gewonnen geld, je eigen ding. Dan is er niemand die je met de grond gelijk kan maken voor heel Vlaanderen.
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? “Bikke-bikke-hap, eerst de soep en dan de pap.” Dat is wat in me opkomt als ik deze naam hoor. Ik ben er niet zo’n fan van…
Wie valt er – volgens mij – als eerste af in Antwerpen?
Bikke en Smooz.
Genk.
Giordano & Myrthe – L’oro nero
De jonge twintigers uit Maasmechelen zijn twee handen op één buik. Ze gaan voor elkaar door het vuur en zijn beiden gepassioneerd door de horeca. Giordano kreeg de passie voor koken van zijn Italiaanse mama die hem al op jonge leeftijd liet roeren in de potten en liet proeven van de verfijnde cucina italiana. Myrthe houdt van haar werk achter de bar. Ze volgde verschillende mixology-cursussen en kan shaken als een behendige bartender. Samen willen ze een leuke zaak uit de grond stampen waarin Myrthe de leiding neemt over de zaal en Giordano stevig de touwtjes in handen houdt in de keuken.
Hun oorspronkelijke concept dat door Gert Verhulst op applaus onthaald werd, bestond uit pizza en cocktails. Mmmm! Daar wil ik wel eens langsgaan!
Maar om nu tijdens de drie gangen met gin rond de oren geslagen te worden, neen, daar heb ik zelfs geen zin in. Je zou nu toch denken dat iemand met cocktail-ervaring meer kan dan een beetje gin mixen en pimpen? En dan Giordano… Sorry dat ik het zeg, maar voor mij is dat weer zo’n typisch ‘ik-ben-Italiaan-in-Genk-en-iedereen-zal-me-wel-steunen-Limburg-for-life’ type. IK KAN ER NIET TEGEN. In Limburg is er elk jaar wel altijd iemand die teert op dat Limburgers onder elkaar gevoel. Behalve vorig jaar. Daar ben ik van overtuigd dat dat alleen door hard werken gelukt is voor Dries en Guus. Maar alle andere jaren was er in Limburg wel een koppel dat zich onaantastbaar waande door dat Limburg-gevoel. Terug naar pizza’s en cocktails (die op elkaar afgestemd zijn) en je hebt een gouden zaak in handen. Ik vind het vooral zo sneu voor Myrthe dat Giordano zo’n verschrikkelijke attitude heeft.
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? Ik vind dit een fantastische naam voor een Italiaans restaurant. Een naam van een restaurant moet de lading kunnen dekken en in dit geval zal dat misschien nog wel gebeuren.
Sven & Amanda – Kommati
Amanda en Sven, uit respectievelijk Wommelgem en Brasschaat, zijn de allerbeste maatjes. Ze kennen elkaar al jaren en steunen elkaar door dik en dun. Amanda heeft enorm veel bewondering voor Svens kookkunsten en daagde hem uit om zich in te schrijven voor Mijn Pop-uprestaurant 2016. Sven heeft zijn eigen cateringbedrijf en werkt full time als souschef. Hij is bescheiden en de ambitieuze Amanda geeft hem het duwtje in de rug. Amanda is een pittige dame die heel goed weet wat ze wil. Een harde werker die momenteel een cursus voor kapster volgt en daarnaast bijklust als hostess. Amanda en Sven vullen elkaar perfect aan en daarom was de naam voor hun Mijn Pop-uprestaurant 2016 al heel snel gekozen: Kommati, Grieks voor puzzelstuk.
Ik weet niet goed wat hun oorspronkelijk concept was, maar omdat ze met een Griekse naam zitten zijn ze die toer dan maar opgegaan. Of toch naar mijn gevoel. Zelf heb ik geen ervaring in deze keuken, laat staan dat ik het al gegeten zou hebben, maar ik wil gerust ook eens gaan proeven hoor!
Ook hier wordt beweerd dat ze beste vrienden zijn. In tegenstelling tot het eerste duo dat ik eerder al aanhaalde, voel ik dat wel van het televisie-scherm afkomen. Die zijn supergrappig samen, kunnen veel van elkaar verdragen en zijn niet rap kwaad op elkaar, ondanks een gare aardappel. Ik vind dit een topduo! Sven zal zijn plan wel trekken in de keuken, maar is heel introvert. Amanda is dan weer een zeer opvallende verschijning, maar net die combinatie maakt het zo fijn om naar te kijken. Ze vullen elkaar aan en dat is fantastisch om te zien. Ik ben benieuwd hoe ver zij het gaan brengen!
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? De symboliek die erachter zit vind ik wel mooi. Je moet het maar weten dat het in feite Grieks is, anders zou ik het nooit linken aan een Grieks restaurant.
Wie valt er – volgens mij – als eerste af in Genk?
Dit is een moeilijkere… Als Giordano zich herpakt, zal Kommati eerst sluiten. Als hij dat niet doen, dan sluit L’oro Nero als eerste.
Kortrijk.
Jan & Nele – Mémé Gusta
Jan en Nele uit Gent vormen samen met hun twee kinderen een voorbeeldig gezin. Ze hebben als gerantenkoppel gedurende twee jaar een B&B uitgebaat in Frankrijk en Nele heeft ondertussen al meer dan een jaar een eigen winkel in Gent. Jan kookt graag en doet dat nu vooral thuis maar hij stond tijdens zijn vrije uren ook zijn schoonmoeder bij in haar horecazaak. Jan en Nele zijn een gepassioneerd koppel met een gezonde ambitie en enorm veel zin voor avontuur. Ze leerden elkaar kennen op de schoolbanken en het vuur is nog steeds niet gedoofd. Dat vuur willen ze ook overbrengen in hun pop-uprestaurant. Ze willen hun gasten laten kennis maken met bistronomie en met de overheerlijke gerechten waarmee ze zijn opgegroeid.
Een bekend concept, denk ik, de ‘ouderwetse’ keuken opwaarderen en pimpen en er iets culinairs van maken. Ik weet niet of ik echt op restaurant zou gaan voor stoofvlees met friet. In een bistro serveren ze dit even goed.
Ik vind Nele en Jan wel een leuk koppel. Zij zijn het enige liefdeskoppel tussen de kandidaten, maar gezien hun staat van ervaring kan dit geen kwaad. Als je al twee jaar samen een B&B uitbaat, dan ken je elkaar wel door en door op zakelijk vlak en zie ik daar geen graten in. Het enige wat me op televisie een beetje ‘stoort’ is het stemgeluid van Nele. Ik vraag me af of zij in het echt ook zo klinkt, want op televisie vind ik dat nogal schel. Maar dat is mijn idee, he.
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? Ik vind het wel leuk. “Kom, we gaan bij Mémé Gusta eten”. Dat klinkt toch goed! En het geeft ook direct zo’n thuisgevoel, vind ik.
Chloé & Magali – Strombowli
De Limburgse Chloé en Magali zijn zussen uit een gezin van 7 kinderen. Met een Poolse vader en een Italiaanse moeder is gezellig samen tafelen vanzelfsprekend en worden er nog steeds uren gespendeerd in de keuken en aan tafel. Chloé volgt een koksopleiding en kookt graag voor haar familie en vrienden. Magali is trots op haar oudere zus en heeft geen seconde getwijfeld om mee te stappen in dit avontuur. Chloé en Magali zullen hun gasten verwelkomen in een “vurig” concept waar grillen de basis is en er geproefd kan worden van gerechten, smaken en kruiden van over de hele wereld.
Van hun ‘vurig’ concept met dat grillen is tijdens de generale repetitie niet veel over gebleven, naar mijn gevoel. Ik denk dat hun concept gewijzigd is naar gerechten die ze in kommetjes kunnen serveren.
Voor mij zijn deze twee dametjes toch de verrassing van dit seizoen, tot nu toe. Ze hebben de jury stil gekregen door lekker te koken. Heerlijk vind ik dit! Ook sta ik ervan versteld dat ze zich zo snel over de afstand Limburg-Kortrijk hebben gezet. Eén keer heb ik ze er triest weten bijlopen, dat was tijdens hun eerste rit naar Kortrijk. Maar ik vind dat ze zich geweldig herpakt hebben en deze kans met beide handen grijpen.
Wat vind ik van de naam van hun restaurant? Ik vind de naam goed bedacht. Alles in bowls. Leuk zo! Hopelijk gaan ze hun naam waarmaken en brengen ze een vurige keuken in kommetjes. Ik denk dat dit duo niet te onderschatten is…
Wie valt er – volgens mij – als eerste af in Kortrijk?
Ik vrees Mémé Gusta…
Wat vind jij van de kandiaten van dit seizoen? Wat vind je van de concepten? Waar zou jij graag eens gaan eten?
Liefs,
Me, Myself and We.
Wij vragen “waarom”?
Me, Myself and We 