Vorige week dinsdag heb ik beslist mijn account te deactiveren. Zondag heb ik de knoop doorgehakt om mijn account definitief te verwijderen. Dat is toch niet zo simpel als een account aanmaken!
What a relief! Ik voel me van slag beter! Alleen heb ik nu wel mijn wederhelft opgetrommeld om lid te worden van de groep van de school van Mauro. Anders geraken we misschien niet aan de foto’s van het schoolfeest… En om daarvoor alleen terug een account aan te maken…
Ik heb veel minder het gevoel dat ik op de hoogte moet zijn van de dingen. Als ik iets wil weten, dan mail of sms ik zelf naar die personen. Dat de anderen hun zaken maar op facebook uitvechten. I don’t care. Ik voel me – eerlijk waar – veel beter! Meer tijd om te bloggen, te Instagrammen, te Twitteren (en dan nog in beperkte mate vind ik.)
Ik word volwassen!
Als de wereld vergaat, zal ik niet het via facebook vernemen vermoed ik. Als iemand van mijn getrouwde vrienden gaat scheiden (wat ik nu niet direct verwacht) dan denk ik wel dat ze me dat persoonlijk zullen meedelen? Enfin. Ik voel me er veel beter bij!
Dank u wel, innerlijke ik.
Liefs,
Me, Myself and We.
Me, Myself and We 