Het studentenleven

Het studentenleven… Ik heb er nooit deel van uitgemaakt en zal dat ook nooit doen. Hoe kan het ook anders? Ik heb thuis twee koters rondlopen. Ik kan het me niet permitteren om nog naar fuiven te gaan tot een kot in de nacht.

Neenee, ik ben een zelfbewuste studente. Ik maak mijn taken (nipt) op tijd. Maar het zijn er zo veel. Ik combineer in het eerste semester 5 opleidingsonderdelen. Dat wil zeggen dat ik minimum 15 grote opdrachten moet maken, plus dan nog alle vaardighedenassessments. En ook nog de tussentijdse opdrachten van in de klas. Want ja, ik ga nu ook effectief naar de les.

Ik moet wel bekennen dat ik dit relatief leuk vind. Zo word ik al eens met de leerstof geconfronteerd en hoor ik alles al eens. Ik ben er nog gemotiveerder door en wil het écht tot een goed einde brengen.

Maar langs de andere kant: ik ben ook wel een uur onderweg naar ginder of naar huis. Ik zit dus minstens twee uur in de auto om naar school en terug thuis te geraken. Als de lessen tot 17u45 duren, ben ik niet voor 19 uur thuis. Als de lessen om 8u30 beginnen, moet ik om 7uur de deur uit zijn én sta ik op om 5u30. Eén dag in de week, de woensdag, starten de lessen om 8u30 en eindigen ze om 17u45. Dus… Ik zie de kinderen niet zo veel meer.

Gelukkig hebben we fantastische (schoon)moeders die gerust één dag in de week willen komen oppassen en de kinderen van school willen gaan halen. We hebben ook een babysit die dit wilt doen. Op die manier eten de kinderen op tijd en moeten Het Ventje noch ik ergens onderuit muizen of ons opjagen. Ik denk dat de (schoon)mama’s niet half weten hoe dankbaar ik hen ben. Want het is dankzij hun hulp dat ik mij volledig kan gooien op mijn studies.

Ik ben ook weer met vanalles tegelijk bezig. Een opdracht voor PAV werk ik uit zodat ik die tijdens mijn lessen voor mijn Bachelorproef ook kan gebruiken… Twee vliegen in één klap noemen ze dat dan. En de weekends… Tjah… Dit weekend wordt een werkweekend. Maar anders probeer ik zo veel mogelijk in de week te doen.

Ik merk wel dat ik geen 20 meer ben en dat ik kinderen heb, want ik ben op vrijdag zo moe. Mentaal wordt er veel van me gevraagd. Het vroeg opstaan, het laat doorwerken… ’s Nachts nog eens uit bed gezet worden door één van de twee knappe zonen. Ik voel het wel.

Volgende week begint mijn observatiestage. De week daarna begin ik aan mijn stagelessen. Ik kan onmogelijk uitleggen hoeveel zin ik erin heb en hoe had ik ernaar uit kijk om les te geven. Ken je het gevoel dat je je hart volgt? Dat gevoel heb ik echt wel.

Hoe gaat het eigenlijk met jou? Heb je ook soms het gevoel dat je nogal veel hooi op je vork genomen hebt? Want dat gevoel heb ik wel, hoewel ik er mij ook van bewust ben dat het nu in rechte lijn naar mijn diploma zal leiden. Daar trek ik mij aan op.

Blijkbaar ben ik niet de enige die een evenwicht zoekt tussen studeren en gezinsleven. Ik mag me dan nog gelukkig prijzen dat ik voorlopig niet hoef te werken, maar dat is ook ooit anders geweest. Kim doet ook haar eigen ding om een goed evenwicht te vinden. Een straffe madam vind ik haar.

Liefs,
Me, Myself and We.

En plots zijn we maart …

Mijn vorig berichtje is al van een hele poos geleden, maar er is zoveel gebeurd intussen dat ik er voor mezelf eens nood aan heb om alles op een rijtje te zetten… Ondertussen heb ik al overal #40dagenbloggen zien opduiken. Leuk initiatief, maar ik kan nu al niet meer volgen.

Ik zal eens vertellen wat er allemaal gebeurd is…

Op 1 februari kreeg ik telefoon met de vraag of ik die dag kon beginnen werken in een school op 3km van ons huis. Ideaal! Maar ik heb mijn diploma nog niet en daarbij: het was pedagogische studiedag in de school van Mauro, dus ik kon die dag sowieso niet beginnen. Dit werd me trouwens via mijn voicemail gevraagd, samen met de vraag om terug te bellen wat ik dan ook deed, maar zonder gevolg.

Op donderdag 2 februari kreeg ik opnieuw telefoon. Ik legde uit dat ik echt wel had proberen terugbellen, maar zonder gehoor. Plots viel de ‘frank’: ze was vergeten een nummer achter te laten en op de vaste lijn antwoordt ze niet gemakkelijk op woensdagnamiddag… Soit: ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Maar het was bijna einde schooltijd voor Mauro en onvoorbereid stuur ik die niet graag naar de opvang. Ik legde dit dan ook uit en kreeg prompt te horen: breng je kinderen maar mee. Dus donderdag zat ik om vier uur aan het bureau van de directrice van dat centrum, met twee kinderen in mijn kielzog en met mijn agenda in de aanslag.

Zou je zo snel mogelijk, als in morgen, kunnen starten bij ons op het leerlingensecretariaat? Ik heb open kaart gespeeld en gezegd dat ik dat wel wou doen, maar dat ik al veel stage had ingepland in het kader van mijn opleiding. “Geen probleem! Zet er niks nieuws bij en we passen daar wel een mouw aan.” Mijn stage PAV gaat door binnen dezelfde scholengroep als waar ik werk. Mijn stage voor Nederlands gaat door in een andere school en heb ik verzet tot na de paasvakantie.

Dus op vrijdag 3 februari ben ik beginnen werken. En tot op de dag van vandaag doe ik dat nog altijd met véél plezier en graagte. Het contact met leerlingen spreekt mij enorm aan. Het feit dat het ook een beroepsschool is en ik voor het vak PAV kies heeft er ook voor gezorgd dat ik zonder schrik de sprong waagde. En uiteindelijk is het een tijdelijke opdracht, tot aan de paasvakantie. Leuk voor mij ook, want zo altijd alleen thuis zitten. Het heeft zijn voor- en nadelen!

Plots was het aanpassen, want van fulltime thuis zijn naar fulltime werken. Het was weer even zoeken naar een evenwicht thuis. Ondertussen hebben we dat gevonden, maar mijn stage loopt een beetje ‘in het honderd’, organisatorisch toch. Plots heb ik geen tijd meer overdag om eraan te werken. En dat voel ik wel. Gelukkig is het woensdag gedaan. Niet dat ik het niet graag doe, maar gewoon zodat ik terug op tijd mijn bed in kan.

Ergens tussendoor probeer ik dan nog dingen te regelen voor onze trouw. Het huishouden blijft liggen, want mijn prioriteiten liggen elders. Vandaag hebben we toch kunnen kuisen. Het was hoog tijd! Straks ga ik nog twee lesuren van 100 minuten voorbereiden en dan kan ik met een gerust hart gaan slapen.

Mijn docent waarvoor ik morgen normaal een opdracht klaar moet hebben, heb ik ook gemaild om te zeggen dat ik er niet klaar mee ga geraken. Ik hoop dat hij mij begrijpt… Ik wil niks afgeven waar ik niet tevreden mee ben. Dat is voor niemand fijn, dus ik heb een beetje respijt gevraagd tot volgend weekend. Dat valt nog mee, he?

Voor de rest gaat alles hier zijn gangetje. Alles loopt goed. De kinderen groeien als kool. De trouw nadert met rasse schreden. Carnaval in de carnavalsstad bij uitstek hebben we niet meegevierd door een zieke Ilian. Ach ja… Het is een beetje druk, maar we kunnen daar wel tegen.

Ik ga proberen weer wat meer structuur te brengen in mijn blog. Maar voorlopig heeft ons gezin het meest nood aan structuur.

Hoe gaat het in feite met jou?

Liefs,
Me, Myself and We.

Nieuw academiejaar

Op 15 september heb ik de ‘startsessie’ in school. Dit wil zeggen dat ik om 18uur in school moet zijn en allerlei informatie doorkrijg van wat er me staat te wachten dit academiejaar.

Ook zou ik die avond mijn boeken en cursussen moeten kunnen ophalen die ik gisteren besteld heb. Ik zat op hete kolen om ze te bestellen en nu zijn die kolen nog heter geworden om erin te vliegen!

Wat studeer ik nu in feite? Wel, ik probeer om leerkracht in het secundair onderwijs te worden. De lijdensweg is zwaar en moeilijk, omdat ik deze volwaardige bacheloropleiding combineer met mijn werk, mijn gezin, mijn huishouden en mijn hobby’s (waarvan bloggen mijn grootste hobby is geworden). Het feit dat de school zich in Sint-Niklaas bevindt, ikzelf in Aalst woon en werk in Anderlecht, ben ik nogal veel op de baan. Heel veel.

Ik heb al een heel traject afgelegd zoals jullie eerder al konden lezen. Maar dit jaar ga ik het écht waar anders aanpakken! (Ik zeg dat elk jaar, maar ik ben van plan om er nog maar drie jaar mee te verspillen, en niet langer.) Op woensdag ben ik thuis. Mauro gaat een halve dag naar school (zoals dat hoort), Ilian gaat een halve dag naar de crèche. Ik ben dan ook van plan om de ontvangen planningen, cursussen, opdrachten van dinsdagavond 15 september in mijn coole hema-agenda in te plannen. Ik ben ook van plan en dat meen ik (ik ga niet wijken dit jaar!) om me aan die planning te houden zodat ik drie maanden vakantie heb!

Ik heb er zoveel zin in en zal jullie regelmatig berichten over dingen die ik doe, ook inhoudelijk. Ik wil over sommige dingen jullie mening wel eens horen.

Zo vraag ik mij af waar jullie aan denken als jullie “BSO” horen? Welke (voor)oordelen hebben jullie? Of hebben jullie er juist geen? Want deze groep leerlingen zal mijn doelgroep worden omdat ik voor het onderwijsvak PAV kies.

Liefs,
Me, Myself and We.

De kogel is door de kerk

Voilà. De beslissing is genomen.

Vorige vrijdag had ik mijn herexamen Nederlands. Mondeling. Mijn docente zei op het einde van het examen: “Dit was heel wat anders dan vorige keer, he.” Ja, dat gevoel had ik ook. Ik was zelfzekerder. Ik kon beter antwoorden. Heb ook langer nagedacht over mijn antwoorden waardoor ik zowat heel mijn cursus kon afratelen. Het enige ‘verkeerde’ dat ik gedaan had, was de dichters Vondel, Bredero, Hooft en Huygens als tachtiger bestempeld in plaats van in de Renaissance. Ach, mijn kenmerken waren wel correct enzo, en de rest van de uitleg en zelfs de gedichtenanalyse. Enfin, op het einde van mijn examen zei ze dat ik geslaagd was en door mocht naar het derde. JEUJ! Hieronder zien jullie hoe mijn studievoortgang er momenteel uitziet.

Groen is reeds afgewerkt. Geel wordt dit academiejaar opgenomen.

Groen is reeds afgewerkt. Geel wordt dit academiejaar opgenomen.

Geel wordt dit academiejaar opgenomen.

Frans heb ik gewoon laten vallen, na zijn commentaar en feedback. Ik heb er echt geen tijd en energie in gestoken omdat ik wist dat ik dan van ’s morgens tot ’s avonds moest studeren, en ’s nachts ook nog. Ik wou ook nog een beetje tijd met mijn drie mannen. Die twee kleinste zijn zo snel groot! Ik kan er maar beter een beetje van genieten…

Ik heb vrijdag ook gesproken met de docente PAV en met mijn studietrajectbegeleider. Ik ga me komend academiejaar toeleggen op PAV in het eerste jaar, en twee opleidingsonderdelen uit het derde jaar meenemen. Ik ga mijn studiepunten echt goed spreiden de komende drie jaar zodat ik na zes jaar eindelijk afgestudeerd geraak! Een lang traject, maar ik ga er zo blij mee zijn! Ik kies dus nu definitief voor PAV, Project Algemene Vakken.

Mijn Hema-agendaatje.

Dit moet nog aangevuld worden eens mijn herinschrijving in orde is.

Een strikte planning opmaken en volgen!

Ik zie het zitten en hoop nu eindelijk wél eens te kunnen doorzetten. Het begint te wegen, maar wat ben ik al blij dat ik door dat tweede jaar geraakt ben! Ik heb nog een reden om er nog maar drie jaar mee te verspillen… Ik zou graag na mijn studies een derde kindje willen… Jaja, een derde! Ik heb het gevoel dat ik nog niet compleet ben. Maakt mij niet uit of het dan opnieuw een jongen wordt of een meisje, zolang er nog maar eentje komt. Ik heb nog plaats in mijn hart. Maar pas als ik afgestudeerd ben of aan het allerlaatste stuk bezig ben.

Ziezo, nu weten jullie ook weer wat ik ga doen het komende jaar. Duimen jullie mee dat ik deze keer voor de eerste keer in eerste zit slaag? Dat zou geweldig zijn (dat slagen, he)!

Liefs,
Me, Myself and We.

Nog veel te doen

Ik heb nog zoveel werk en zo weinig tijd! Wat moet ik allemaal doen tegen wanneer?

Zondag 31 mei komt er 24 man de derde verjaardag van onze oudste zoon vieren. Ik moet nog taart gaan bestellen (ik ga proberen dat vanavond te doen als ik op tijd in Aalst ben), de voortuin moet proper gezet worden (man! Wat een onkruid!), mijn bestelling met decoratie is onderweg, de babyversiering moet weggehaald worden, mijn fotobestelling is ook onderweg, de ruiten moeten overal gekuist worden, plopmutsen tekenen op de kommetjes waarin we pasta gaan serveren… Op zich is dit niet zoveel werk, maar het is niet het enige dat er op de planning staat tegen dan.

De zaterdag voordien hebben we schoolfeest bij Mauro. Die dag zal dus ook vrij bezet zijn.

Buiten dit alles zijn er nog taken voor school die ik dringend moet afwerken – als in DIT WEEKEND! Gelukkig is het een lang weekend! Ik ga voor mezelf even oplijsten welke taken, zo kan ik het een beetje bijhouden.
– Portfolio Agogische Vaardigheden – al klaar voor 80%
– Ethische casus RZL – van 0 te beginnen
– Vakoverschrijdend werken met een boektopper – Zijdeman nog uit te lezen, dan taak maken
– Portfolio Frans 1-1 – al klaar voor 60%
– Portfolio Frans 1-2 – van 0 te beginnen

Op zich zie ik het  wel allemaal zitten, want ik heb véél verlof gepland in juni voor de examens. Studeren zal ik dan wel doen. Vanaf 1 juni. Maar als dit weekend alles al klaar is (en dat moet!), kan ik volgende week al beginnen en in het weekend ook – als ik een vrij moment vind.

Als er iemand zich geroepen voelt om op mijn jongens te komen letten zodat ik kan studeren, feel free! Ik kan alle hulp gebruiken, want op woensdagnamiddag gaan er veel uren voorbij als ik er alleen voor sta.

Als het hier dus nog stiller wordt dan het al is, dan weet je waar dat aan ligt!

Liefs,
Me, Myself and We.