Happy Newyear !!

Als ’t nieuwe jaar bij elk van ons

gezondheid brengt

wat vriendschap in ons leven mengt

dan wordt het goed…

Liefs,
Me, Myself and We.

Al een maand geleden

Al een maand geleden werd onze kleinste man al drie jaar. De tijd vliegt echt. Het is ongelooflijk. Drie jaar al. Maar soms kan hij toch nog zo klein zijn… Hij kan dan echt komen kroelen als een baby, een tutje vragen op een zeer zielige manier… Knuffelen doet hij als de beste. En als hij ’s morgens bij ons in bed komt liggen, dan streelt hij zo lief en zachtjes over mijn wang. Hij is zo lief, maar langs de andere kant zou ik hem soms achter het behang willen plakken.

Mauro zijn derde verjaardag was in het thema Kabouter Plop. Pas vanaf zijn vierde verjaardag mocht hij zelf kiezen. Ik ben een mama die van het principe is: wat de ene krijgt, krijgt de andere ook. Vooral ook omwille van het feit dat Mauro enorm veel beseft en hij zich jaloers durft gedragen. Ik ben er echt van overtuigd dat ik ze gelijk behandel en ik streef daar ook naar. Soms is dat wel vermoeiend, maar ik heb het er voor over.

Mauro zijn derde verjaardag in thema Plop? Die van Ilian ook dan. Maar er was nog zo weinig decoratiemateriaal van te vinden! Ondanks de twintigste verjaardag van die kabouter. Niks te vinden in de winkel. Ik heb dan maar met nog wat restjes van Mauro zijn feestje iets geknutseld en me op die kleuren gebaseerd voor de rest van de decoratie. Ik heb ook voor het eerst een slinger gemaakt van heel het eerste levensjaar van Ilian. Elke maand werd er een foto gemaakt en zo werd er dan een jaar opgebouwd. Alleen jammer dat hij verkeerd geplakt is en van rechts naar links ‘te lezen’ is. Ik zal daar niet goed over nagedacht hebben… Tegen Mauro zijn volgende verjaardag moet ik dat van hem ook hebben. Dan kan die slinger elk jaar boven water komen. Maar ik moet eens nadenken over een gemakkelijker en lichter exemplaar. Die van Ilian is behoorlijk ‘zwaar’. Dus als je een idee hebt hoe ik dat het best kan doen of waar ik dat eventueel zou kunnen bestellen, dan hoor ik het graag.

Zoals bij ons de gewoonte is, gaven we eerst taart, gevolgd door soep en pasta met bolognaisesaus. Lekker gemakkelijk. Wel veel afval, maar minder afwas. Het is maar waar je je prioriteiten legt… Koffie werd uiteraard niet in kartonnen bekers geschonken. Ik heb nog een beetje fatsoen hoor.

Hieronder foto’s van de versieringen, de mise-en-place, de taart en het feestje.

Ilian heeft genoten van zijn feestje en de cadeautjes, net zoals de gasten zelf ook genoten hebben. Althans, dat hoop ik. Ondertussen ben ik uiteraard al aan het nadenken over Mauro zijn volgende verjaardag, maar daar hebben we nog tijd voor.

Nu moet ik wel toegeven dat het ophangen van de versiering beduidend langer geduurd heeft dan ik dacht. Ik denk dat dat net zolang duurde als het eigenlijke feestje geduurd heeft. Als die krulletjes en spiralen en tierlantijntjes… Na het feestje is de versiering van Plop ook naar de kamer van Ilian gegaan. Zo heeft hij nu een jaar lang een Plop kamer.

Vind je het eigenlijk wel leuk om onze feestjes te zien? Of verveel ik je daar alleen maar mee?

Liefs,
Me, Myself and We.

Kerst 2017

Ik dacht dat ik dit jaarlijks postte, maar dat blijkt niet zo te zijn. Mijn vorige kerstsfeer dateert al van 2015! Twee jaar geleden dus… Oepsie. De tijd gaat toch vlug, he.

Ondertussen staat onze kerstboom voor dit jaar ook al. De luiertafel die al vijf jaar in dit lege hoekje stond heb ik uit elkaar gehaald en naar de zolder gedragen. Hopelijk komt die niet meer terug. Plaats voor de kerstboom dus! Ik heb ondertussen kerstversiering in allerlei kleuren. Dit jaar heb ik gekozen voor de combinatie rood-wit-zilver. Ik denk dat het tien jaar geleden is dat er iets roods in onze kerstboom kwam. Tijd voor herhaling dus, me dunkt.

Leeg trekt ze op niks natuurlijk. Dat is ook maar normaal denk ik. Alle versiering naar beneden halen vraagt veel over en weer geloop van het gelijkvloers naar de zolder en terug. Het Ventje denkt dat ik 7 kerstbomen kan versieren met de versiering die wij hebben. Elk jaar koop ik een beetje bij. Maar nu mag ik niet meer… Allez, het komende jaar toch.

Naast de standaard-kerstballen hang ik altijd een paar eye-catchers in de boom. En de lichtjes? Die knipperen! Maar net niet hard genoeg om er dol van te worden.

Ik probeer ook om zo weinig mogelijk versiering op de kasten te zetten. Zelfs door het jaar probeer ik minder en minder op de kasten te zetten. Te veel is nooit goed, natuurlijk. Maar zo maak ik wel plaats voor de kerstversiering en staat er alleen kerstmis op onze kast te blinken.

Ons keukenraam biedt ook altijd wel perspectief. Grote kandelaars en veel lichtjes, daar hou ik van. Kerst is toch het feest van het licht, of zie ik dat verkeerd?

En zo is het einde van dit jaar ook bijna in zicht. De laatste maand is ingegaan. Nog drie weken les, dan de feestdagen overleven en dan de examens.  De kerstvakantie wordt dit jaar ook mijn laatste blokvakantie. Eindelijk.

Staat jouw kerstboom al?

Liefs,
Me, Myself and We.

Verjaardagsfeestjes

Mauro is in tussentijd ook vijf jaar geworden. Ze worden zo snel groot, he… Het is het eerste jaar waarop we beslist hebben om twee feestjes te geven voor Mauro: eentje voor kindjes, eentje voor volwassenen (in feite onze familie). Het probleem is dat als ze allemaal samen komen, het hier veel te druk wordt. Je kan niet meer deftig praten met elkaar. Vandaar de opsplitsing.

Ook dit jaar had ik gekozen voor een themafeestje, namelijk Blaze. In feite is het Mauro die gekozen heeft, en ik probeer dat dan uit te voeren. Van uitnodiging tot versiering is dat dan.

Hierbij een paar sfeerbeelden van het kinderfeestje.

Ik weet waarom ik niet voor kleuterjuf studeer hoor. Dat is echt niks voor mij. Chapeau voor de kleuterjuffen, maar ik zie mezelf dat echt niet doen. Deze ene namiddag was al goed genoeg voor mij… Maar Mauro vond het geweldig, heeft leuke cadeautjes gekregen, lekkere cake gegeten en appel-kersensap gedronken. En Ilian? Die was ziek, had koorts en moest binnenblijven met de papa (Het Ventje). Dus ik heb in mijn eentje deze bende proberen entertainen.

De zondag na deze drukke woensdagnamiddag hadden we dan het familiefeestje. Daarbij is er ook altijd taart in thema en wordt er avondeten voorzien. Hierbij ook een paar sfeerbeelden.

Het was de eerste keer dat we een feestje buiten konden houden. Normaal gezien aperitieven we buiten, maar trekken we voor de taart en het eten naar binnen. Maar deze eerste keer hebben we alles buiten kunnen doen. Er was wel felle wind, maar dat hield ons niet tegen om er toch een fijne namiddag van te maken. We hebben ineens die rustige namiddag ook gebruikt om een draaiboek te schrijven voor onze trouwdag.

De versiering die ik zelf gemaakt heb, hangt momenteel in Mauro zijn slaapkamer. Ik heb de decoratie van zijn Paw Patrol feestje van vorig jaar weg gedaan en dit in de plaats gehangen. Hij vindt dat super!

Door alles samen te laten komen, ben ik heel eventjes ingestort. Het werd me op een zaterdag te veel… Ik had afgesproken met een lieve buurvrouw om tickets voor cultuuruitjes te bestellen, maar ik was dat vergeten en ben naar de markt gegaan met Het Ventje en de boys. We hebben toen ook onze trouwringen opgehaald. En plots kreeg ik telefoon. “Waar blijf je?” Lap! Ik heb me dan maar naar huis gehaast, maar at was niet met de zin van Het Ventje… En ja: plots wist ik dat ik niet goed bezig was om een goede moeder, vriendin, lief, organisator en student te zijn. Ik was plat op mijn gezicht gegaan, maar ik ben rechtgekrabbeld en dat heeft welgeteld 24 uur geduurd. Nadien ben ik opnieuw kunnen kalmeren. Maar dat weet ik dan ook weer: niet te veel hooi op mijn vork nemen.

Momenteel ben ik ook al een beetje bezig met het helpen van het organiseren van de babyborrel voor mijn zus. Ook niet gemakkelijk, maar we zijn er op tijd aan begonnen en dat is ook al goed. 🙂

Liefs,
Me, Myself and We.

Verjaardagsfeestje

Gisteren hebben we Mauro zijn verjaardag gevierd. Hoewel hij pas aanstaande donderdag vier jaar wordt. Dus we waren er een beetje vroeger bij dan van gewoonte. Maar we hebben daar een verklaring voor! Volgende week zaterdag zitten wij op een trouwfeest en één feest in een weekend is meer dan voldoende.

Uiteraard is er nu ook weer een thema gekozen. Mauro mocht zelf kiezen en koos voor Paw Patrol. Ik kon me dus helemaal laten gaan wat dat betreft en toen hij zondagochtend beneden kwam, zei hij constant: “het is hier echt mooi mama”. Missie geslaagd dus!

Met ons nieuw fototoestel hebben we in feite mooie foto’s kunnen trekken. Ik laat ze dan ook met plezier zien. Hierbij eerst en vooral “de zaal” aka onze living. 🙂

Dan was het uiteraard tijd voor een glaasje cava en de cadeautjes. We hebben weeral veel speelgoed gekregen, maar we vinden daar wel een plaatsje voor.

Na de cadeautjes was het dan tijd voor de taart! Zoals je ziet was alles in thema. Zelfs de taart! En mijn mama en haar beste vriendin hebben trouwens een prachtige Ryder-vest gemaakt voor onze jarige vriend. Jammer genoeg was hij er niet zo blij mee en wou hij liever een pup zijn, maar alleh! Hij heeft hem toch even gedragen en donderdag gaat hij hem toch aandoen om naar school te gaan…

Toen iedereen genoeg taart gegeten en koffie gedronken had, ben ik samen met mijn papa de keuken in getrokken – mét drie croque monsieur-machines – en hebben wij 44 croque monsieurs gebakken. Die waren ook allemaal op. De rest van de croques hebben we in de diepvriezer gestoken. (Je moet weten dat ik ’s ochtends 60 croques gesmeerd heb, he.)

Uiteraard werd er ook eventjes tijd gestolen voor de “obligatoire” foto’s. Alleen is Mauro tegenwoordig niet meer zo foto-minded… en dat is wel jammer, want zo’n knap ventje moet toch vastgelegd worden op foto! (Eigen-kind-schoon-kind, he.)

Als iedereen dan naar huis is, dan wordt alles eerst nog gedweild voor we de meubels terug op hun plaats zetten. Het is toch altijd een gedoe, hoor. Maar ik doe het met plezier en Mauro vond het ook een leuk feestje. En als iedereen bij het buitengaan ons bedankt voor de gezelligheid en het lekkere eten, dan weet je dat het geslaagd was.

Ohja, de botten- en cirkel-slingers heb ik helemaal zelf gemaakt. 🙂 Ik ben er zodanig fier op dat die vanaf vrijdag op Mauro zijn kamer gaan hangen. Zo heeft hij en jaar lang een “Paw Patrol – kamer”. Zo heb ik niet voor niets gewerkt, want misschien is Paw Patrol al zoooo passée tegen Ilian zijn vierde verjaardag dat dat helemaal niet meer ‘cool’ gaat zijn. Hij zal dan ook mogen kiezen welk thema hij wilt. 🙂

Liefs,
Me, Myself and We.

Vierde verjaardag

Op twee juni wordt onze grootste man al 4 jaar. Wat vliegt de tijd toch!

Zoals jullie wellicht al weten ben ik niet vies van op tijd aan een feestje te beginnen. Ik ben dan ook al volop bezig met het uitdenken en uitwerken van het thema voor dit verjaardagsfeestje, namelijk Paw Patrol. Hij is er zo zot van!

Ik heb dan ook online een bestelling geplaatst om decoratie te vinden, want in de fysieke winkels is bijzonder weinig terug te vinden! Ook ga ik zelf ook een beetje aan de slag.

Ik ga een slinger maken van hondenbotjes. Dat moet wel lukken.
Ook ga ik slingers maken waarbij natuurlijk de kleuren van Paw Patrol centraal staan.

Het gaat weer kleurrijk worden en hopelijk van uitnodiging tot aankleding helemaal in orde. Ik zal ook proberen om een tutorial van de slingers te maken. Ik heb dat nog nooit gedaan, maar voor alles een eerste keer, toch?

Ik ben zelfs al aan het denken wat ik ga meegeven naar school en ik heb al iets in gedachten. Ooooh! Ik heb er zo’n zin in om alles al te maken en dan zijn gezichtje te zien. Maar eerst moet er nog zoveel ander werk gebeuren. Taken voor school, huishouden in orde krijgen, het event van mijn papa dat midden april doorgaat, een verjaardagsfeestje van een neefje van Het Ventje… Zoveel te doen, nog zoveel tijd, maar je gaat zien dat ik weer nipt op tijd in gang ga schieten. Hoewel mijn vingers jeuken om er nu al aan te beginnen.

Vind je me gek dat ik dit doe? Of zijn zo’n themafeestjes eigenlijk normaal?

Liefs,
Me, Myself and We.

Verjaardagsfeestje

Zondag was het dan zover, het eerste verjaardagfeestje van Ilian. Ik wou er weer een ballonnenfeestje van maken met veel felle kleurtjes (ik werk graag met thema’s en bij Mauro was 1 ook ballonnen). Ik denk wel dat ik in mijn opzet geslaagd ben.

Eerst dronken we een glaasje cava en deden we de cadeautjes open. Nadien aten we een stukje taart en dronken een tas koffie. Als avondeten werd iedereen van één of twee (of drie) hotdogs voorzien met saus naar keuze.

Als we met zoveel volk zijn (we waren met 19, inclusief Ilian) dan maak ik het mezelf graag gemakkelijk. Ik denk dat dat maar logisch is, niet? Aan hotdogs heb je niet zo veel werk en op kartonnen bordjes geeft dat geen verkeerde indruk.

Voor de rest ga ik er niet te  veel woorden aan vuil maken. De foto’s spreken voor zich.

We waren niet zo heel blij met de taart van bij de bakker. Het Ventje heeft de naam 7x gespeld, en toch slagen ze erin om er een andere naam op te zetten. We hadden het niet gezien bij de bakker zelf, maar pas thuis. Gelukkig had ik nog een beetje suikerpasta over en decoratiechocolade, dus heb ik het zelf maar verbeterd. Beter dat dan me er druk in maken, niet?

Als de zon bij ons binnenschijnt, dan fleuren die felle kleuren nogal op! Een kleurrijk feestje was het dus zeker! Al zeg ik het zelf: ik vond de aankleding geslaagd!

Er werden veel cadeautjes gegeven, gekregen, uitgepakt en goedgekeurd. Ilian is verwend geweest, en dat zo vlak na de feestdagen. We hebben vooral veel opbergdozen gevraagd en gekregen, want al dat speelgoed overal, ik word er gek van! Nu kunnen we tenminste weer degelijk opruimen wat weer een nettere indruk geeft. Zo kunnen we dan ook duidelijker aflijnen wat voor wie is, want momenteel lukt het ‘samen spelen’ niet zo heel goed door Mauro. Ach, komt wel helemaal goed. Als ze vijftien zijn, ofzo?

Nu we de kans hadden, moesten we ervan profiteren om onze kinderen met hun meter en peter op de foto te krijgen, he. De ‘obligatoire’ foto’s als het ware. En nu pas zie ik dat mijn fototoestel écht aan vervanging toe is.

Uiteraard! Het belangrijkste moment van de dag! DE TAART! Net zoals bij Mauro hebben we nu ook Ilian zelf laten ‘sukkelen’ met zijn stuk taart. Er lag verbazingwekkend weinig deeg in de stoel, dus ik denk wel dat hij een groot deel in zijn buikje heeft doen verdwijnen. Let vooral op zijn guitige deugenietenblik als hij de tafel in de gaten houdt, want uiteraard zat hij aan het hoofd van de tafel! 🙂 Zijn papa heeft hem dan ook zo gek gekregen om hem ‘kiekeboe’ te laten doen als zijn handen vol slagroom hingen. Vandaar dat heel zijn hoofdje vol hing, maar ik ben een ‘chille’ mama en heb dit niet aan mijn hart laten komen.

De opkuis nadien is altijd rap-rap kuisen voor de meubels terug op hun plaats gaan, want laat ons eerlijk zijn: proper wordt je huis niet van zo’n feestjes. Om halftien zaten we met de voetjes omhoog in de zetel met een gekuist huisje (allez, of toch in de rapte), nog een slinger ballonnen aan het pafond en een stukje taart.

Het was een geslaagd feestje. Dus als je er zelf één wilt geven: je weet me te vinden voor als je hulp nodig hebt. 🙂 Ik moet wel zeggen: het was de eerste keer dat ik eens geen stress had en dat ik me niet heb opgejaagd door iets (verkeerde naam op de taart). Ik heb alles goed doorstaan, al zeg ik het zelf, en uiteraard krijg ik altijd hulp van iedereen. Mijn papa die me komt helpen met het opwarmen van de hotdogworsten, mijn schoonzus die meehelpt de tafel af te ruimen, Het Ventje die zonder zeuren de voorbereidingen mee tot een goed einde brengt en tijdens het feestje zelf ook altijd in de weer is. Ik mag me gelukkig prijzen met zo’n topteam en topfamilie, want waarschijnlijk heb ik de helft niet gezien van wie wat gedaan heeft.

Mijn mama zei me dat ik gek was om 19 man in mijn huis te ontvangen. Maar ik vind dat niet zo vreemd. Wat denk jij? Hoe pak(te) jij een kinderfeestje aan?

Liefs,
Me, Myself and We.

Onze kerstsfeer

Zoals beloofd en zo te zien ook voor de eerste keer op deze blog: foto’s van de kerstsfeer in ons huis.

Onze boom in vol ornaat

Met hier en daar een eye-catcher

En nog één

En nog één

En nog één

En nog één

Onze dressoir

Onze eettafel met de zelfgemaakte vaas

Onze keuken, zeer minimalistisch, want dit staat altijd in de weg als we eten

En uiteraard lichtjes, want kerstmis is toch het feest van het licht?

 

En nog meer lichtjes!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik vind het gezellig. Wat vind jij ervan?

Liefs,
Me, Myself and We.

Kerstmis krijgt vorm

Bij ons thuis krijgt Kerstmis al stilaan vorm. Jaja, Sinterklaas moet nog passeren, maar bij ons thuis komt die niet langs. Niet omdat mijn kinderen niet braaf zijn, maar omdat Sinterklaas geholpen wordt door Sint-Maarten. En die is al langsgeweest op 11 november. En daarbij: wie weet ziet Sinterklaas een mooi versierd huis ook wel eens graag?

Gisteren, voor ik de jongens ben gaan afzetten, heb ik vijf keer de trappen in ons huis op – en afgelopen. In het naar beneden gaan waren mijn armen gevuld met dozen en zakken, in het naar boven gaan waren ze leeg. Eerst de kerstboom, daarna de dozen met versiering.

Ik ben de jongens gaan wegdoen en ben naar de Aldi gereden. Ik had in het reclameblaadje gezien dat ze daar setjes voor aperitiefhapjes (glaasjes, potjes en lepeltjes) verkochten aan een schappelijke prijs. Dat wilde ik wel hebben! En ik moest sowieso boodschappen doen voor ons huishouden, dus twee vliegen in één klap.

In de winkel aangekomen heb ik ook nog een lichtgordijn gekocht en een soort krans om aan onze voordeur te hangen. Wat dat lichtgordijn betreft: als je het zelf wilt gaan kopen, haal die plastiek zakjes er niet af voor je snoer op zijn plaats hangt. Ik heb geprobeerd het uitgepakt omhoog te hangen maar zat al meer te vechten met dat gordijn dan wat anders. Ik heb dan alle knopen weer ontward en elk stuk weer in zijn zakje gestoken om opnieuw te beginnen. Tijdverlies! Ik zeg het je!

Onze kerstboom staat op de plaats van het park, tussen de twee zetels, zodat Ilian er niet aan kan (althans, dat hoop ik). Zijn park is verhuisd naar de tegenovergestelde hoek. De ballen en de versiering die erin hangen zijn zwart en wit met een klein sprankeltje goud.
Op de dressoir heb ik het heel simpel gehouden, met alleen een strook zwarte stof en goud papier over. Daar dan drie omgekeerde wijnglazen op met witte kerstballen erin en daar bovenop een gouden theelichthoudertje.
Onze eettafel is voorzien van twee omgekeerde wijnglazen met gouden en zwarte kerstballen erin. Daarbovenop stompkaarsen en tussen de twee glazen een zelfgemaakte vaas met zwarte orchideeën in.
In de keuken staat er één vaas met sneeuw en drie zwarte kerstballen in. De lichtjes in de keuken heb ik proberen leuk op te hangen, net zoals die aan ons keukenraam. (Ik zal precies eens mijn fototoestel moeten bovenhalen om het je te laten zien, want nu weet je nog niks in feite.)

Ik heb ervoor gezorgd dat alle sporen van dozen en zakken uitgewist waren tegen dat Het Ventje naar huis kwam. Vandaag komt onze poetsvrouw langs en je weet: een kerstboom versieren brengt wel wat vuiligheid met zich mee. Ocharme het vrouwtje. Maar om nu zelf alles te gaan dweilen wetende dat zij daags nadien komt, dat is ook een beetje stom, niet? We zorgen er al voor dat al het speelgoed van de kinderen uit de weg ligt en alles opgeruimd ligt. Echt klagen mag ze dus niet doen, denk ik.

Op die manier – je huis versieren – is een dag snel voorbij, hoor. Maar ik kijk er niet tegenop om naar huis te gaan vandaag. Het is er gezellig, het gaat proper zijn, ik steek wat kaarsjes aan en begin te koken en voor de rest geniet ik met volle teugen van de sfeer die er hangt. Het enige dat nog ontbreekt is een cd met kerstliedjes erop…

Uiteraard stopt het huishoudelijk werk nooit. Zo moet het afwasmachine weer leeggemaakt worden en groeit de berg strijk alleen maar weer in plaats van te krimpen. Maar ja. Zo blijft een mens bezig natuurlijk. Dus dat staat ook nog op mijn to do lijstje voor vandaag.

En wat ook is: nu heb ik de  rest van de maand december vrij om alleen het huishoudelijk werk te doen en te werken voor school. Er is geen enkele dag meer dat ik moet ‘verspillen’ aan het in ere houden van kerststradities.

Het enige wat kerst nog van mij verlangt is dat ik een feestoutfit voorzie voor ons vier en dat ik eens grondig nadenk over een kerstmenu ofwel feestelijk fingerfood.

Zet jij een kerstboom? En wanneer dan? Wordt de rest van je huis ook versierd? Of blijft het alleen bij de ene boom?
Zijn er nog andere tradities die jij in ere houdt?

Liefs,
Me, Myself and We.

Kerstmis

De feestdagen naderen met rasse schreden. Nog een goeie maand en het is alweer van ge-jinglebell langs alle kanten. Niet dat ik daar iets op tegen heb, he! Integendeel! Ik vind het heerlijk om onze kerstboom van de zolder te halen, die in elkaar te zetten en te versieren met lampjes en kerstballen. De rest van de living en de keuken worden ook onder handen genomen. Alles wordt versierd bij ons thuis. Niets zo leuk als in het donker thuiskomen en al die lichtjes doen branden om de duisternis te verdrijven.

De vuiligheid die dat met zich meebrengt neem ik er niet zo graag bij, maar houdt me ook niet tegen. Je mag er donder op zeggen dat ik na het versieren van alles grondig mag dweilen, want het stof dat ik van de kasten heb gejaagd om er iets op te zetten moet toch ergens naartoe? Dat valt dan altijd op de grond, he. Nooit valt dat op mijn plafond! Enfin.

Dit jaar heb ik gekozen voor de kleuren zwart-wit met een sprankeltje goud. Niet dat het al versierd is bij ons, hoor, maar de versiering ligt in mijn hoofd al klaar.

Kerstavond vieren we onder ons viertjes. Op pinterest heb ik al allerlei leuke ideetjes opgedaan qua eten, en dan nog kindvriendelijk ook. Ik zou het liefst van al fingerfood in de zetel eten en ondertussen een familie-kerstfilm kijken. Maar we moeten ons wel opkleden, want dat hoort zo bij kerstmis.

Daarom ben ik al eens gaan zoeken op internet naar leuke kleedjes… Nu kan ik niet kiezen natuurlijk! Hieronder de selectie van kleedjes die ik wel zie zitten voor met de feestdagen, want dat moet gedragen worden op kerstavond, met kerstdag, tweede kerstdag, oudjaar én nieuwjaar. Is het dan niet beter dat ik ze alle vijf koop…?

En nu moet ik gaan kijken, passen en kopen… Om voor 1000% te genieten van mijn familie.

Wat zijn jouw plannen voor de feestdagen? En hoort daar voor jou ook nieuwe kleding bij? Of zit jij liever in je onesie naar een kerstfilm te kijken?

Liefs,
Me, Myself and We.