We zijn begonnen…

Dit weekend hebben we de eerste dozen van de zolder gehaald. De dozen met de babykleertjes. Ik geloof dat het met gemak een twintigtal pamperdozen zijn…

Ik heb ze allemaal opengedaan. Ik heb nieuwe hoopjes gemaakt per kledingmaat. Ik heb de kapotte en na herhaaldelijk wassen toch nog vuile kleertjes in een zak gestoken voor de kledingcontainer. De andere heb ik netjes terug in dozen gestoken. Daar heb ik dan een net papiertje opgeplakt met de kledingmaat. Zo kunnen we bij de nakende geboorte de nodige dozen nemen, beginnen wassen en drogen en zo blijven we bij.

De dozen staan nu verspreid op onze slaapkamer. Tussen de spleten van de muur en de kleerkast. (langs de zijkant, he, niet langs achter ofzo.) Op de eerste verdieping he. Aangezien de zolder helemaal leeg moet.

Nu zijn we van plan elke avond een halfuurtje aan de zolder te werken. We zullen er wel geraken! En of hij nu wil of niet, ik ga hem helpen! Ik wil ook mijn zegje doen  bij het kiezen van wat we weggooien en wat niet. Want Het Ventje houdt ALLES bij…

Het Ventje zei dat we dan nadien de kleertjes terug in die dozen kunnen steken. Hij, die absoluut geen derde kindje wilt, wilt toch nog geen afstand nemen van de babykleertjes. Wie weet komt het er nog van…

Foto’s van onze overvolle zolder volgen nog! Ze staan nog op het fototoestel, maar ik wil ze jullie zeker niet onthouden.

Liefs,

Me, Myself and We.

Planning

Het Ventje heeft me min of meer gerustgesteld wat betreft de planning voor zoon nummer 2.

Op 3 oktober gaan we er een gezellig dagje van maken. Een ontbijtje meepikken, naar een babywinkel gaan voor een geboortelijst, kaartjes gaan bekijken, ideetjes opdoen voor de doopsuiker… Wij twee samen. Zonder zoon nummer 1. Maar daarom niet minder gezellig.

Op 11 oktober wordt de chauffage op onze zolder gehangen. Dan kunnen we die ook verwarmen als we daar gaan ‘leven’.

Eind oktober wordt de gyproc geplaatst op de zolder. Als die geplaatst is, neemt het Ventje verlof om de vloer te leggen.

Midden november zouden de meubels uit ‘onze bureau’ naar de zolder moeten geraken zodat ‘den bureau’ vrij is en er een kinderkamer van gemaakt kan worden.

Goh. Ik ga mijn fototoestel van onder het stof mogen halen want er gaat nog veel veranderen op korte tijd in ons huisje!

Liefs,

Me, Myself and We.

Frustraties

Volgens Van Dale: gevoel van teleurstelling.

Iedereen kent het wel. Iedereen wordt er jammer genoeg mee geconfronteerd. Bij mij is dat niet anders…

Ik heb vooral frustraties op mijn werk. Ik denk dat dit ook bij de meesten bekend is.

Hoe komt dat nu?

Wel. Ik werk hier nu bijna vijf jaar. Ik dacht dat ik mijn job goed deed, want niets wees het tegendeel aan. Ik heb nooit opmerkingen gekregen, ondanks het feit dat ik regelmatig om feedback vroeg. Ik heb hier ook veel veranderingen gezien (op twee jaar tijd heb ik 16 collega’s gehad en drie bazen. Na vier jaar zijn we gesplitst en terug op 2 mensen gevallen ipv ons gekend team van 4…) en ik heb me altijd weten aan te passen. De ene keer al een beetje beter en geduldiger dan de andere keer, maar ik denk dat dat niet geheel abnormaal is.

Toen ik 18 weken zwanger was van zoon nummer 2 (dus een vijftal weken geleden), begon ik last te krijgen van bekkeninstabileit. Om aan mijn bureau te geraken, moet ik 51 treden afleggen. Dit is net iets hoger dan twee gemiddelde trappen. Er is geen lift ter beschikking.

Ik had aan mijn baas gevraagd of ik in één van onze filialen mocht gaan werken waar het gelijkvloers is. Eventueel wou ik wel in twee verschillende winkels gaan werken, om de één niet voor te trekken op de andere (we hebben er in totaal zeven, maar dit geheel ter zijde). Zo moest ik geen trappen doen en ontzag ik mijn bekken een beetje.

“Ja… Ik begrijp dat wel, hoor. Maar we staan daar niet voor te springen…” werd mij toen geantwoord.

Twee weken later viel de puzzel in elkaar. Ik werd op het matje geroepen. Er waren klachten over mij. De winkels durfden mij niet te bellen want ik ben te cru en te bot, ik heb geen begrip voor hun situatie. Mijn communicatieve skills lieten te wensen over. En als klap op de vuurpijl sta ik niet open om mij naar de winkels te verplaatsen om daar te gaan werken! (We hebben er, zoals eerder vermeld, zeven: in Bredene, Nazareth, Ranst, Leuven, Kermt, Grace-Hollogne en Charleroi. Ik moet deze afstanden volgens hen twee maal per maand per winkel afleggen met mijn eigen wagen!). Ook komt mijn privéleven op de eerste plaats omdat ik dus 4/5de werk, binnenkort in bevallingsverlof ga en daarna terug van plan om 4/5de te komen werken.

Hierdoor kreeg mijn rechtstreekse collega ‘promotie’ en werd hij mijn leidinggevende. Hij kreeg een auto, een gsm… Niet dat ik dat zou willen, dus ik heb hem daarmee gefelicteerd. Hij antwoordde direct met te zeggen dat hij er niet om gevraagd had.. Goed voor hem. Ik mag mij bezighouden met alléén maar bellen naar de klanten om geld te innen, en dan nog ‘de kleine klanten’. De grote zijn dus voor mijn baas, net zoals het contact met de winkels.

Dit alles werd me meegeedeeld op een donderdag, vlak voor mijn weekend. Maandagochtend kom ik dan braafjes terug naar het werk en mijn baas ‘die er niet naar gevraagd heeft’ kon ineens niet snel genoeg met mij samenzitten om het takenpakket te herverdelen. Ineens wordt er ook van mij verwacht dat ik alle telefoontjes in de eerste lijn beantwoord. Alle post wordt bij mij gelegd ter klassement.

Vandaag zit ik hier met barstende hoofdpijn: een migraine-aanval.

Ik heb dit al gemeld aan ‘mijn baas’. Zijn laconieke reactie: “Ah, dan ben ik niet alleen. En nu weet ik zeker dat ’t niet van ’t drinken is.” Mijn andere ‘baas’ zei doodleuk: “Ik ben blij dat ik geen vrouw ben, want niets mogen innemen bij een migraine-aanval… Pfff…”

Ik ben nog geen enkele dag ziek geweest n.a.v. een zwangerschap. Niet bij zoon nummer 1; noch nu. Maar op een beetje begrip kan ik hier niet rekenen en dat frustreert me enorm, wat dan ook weer niet goed is voor de baby…

Wat moet ik toch doen? Ik ben alles goed aan het afwegen en zal jullie hiervan op de gepaste tijden op de hoogte houden.

Liefs,

Me, Myself and We.

Een leesclub

Ik ben op een superinteressante blog gevallen! Haar blognaam viel onmiddellijk in mijn smaak, want mijn metekindje heet in het echt zo. Ook over haar zal ik jullie nog wel veel vertellen!

Lilith heeft dus op haar blog een hele lijst gezet van hoe je een leesclub moet oprichten. Awel, ik heb goesting om daarmee te starten, zie! Voor meer informatie en details enzo verwijs ik jullie naar haar stukje tekst. Het is te schitterend geschreven om het niet met jullie te delen.

Dus als er gegadigden zijn in de omgeving van Aalst, aarzel niet! Ik zal de organisatie wel op mij nemen om eens ‘uit mijn kot’ te komen met anderen die ook graag lezen en zonder gezien te worden als een alien omdat ik graag lees.

Ik lees de reacties hier wel en kijk er alvast naar uit!

Liefs,

Me, Myself and We.

Onze vakantie

Ook dit jaar zijn we er eventjes tussenuit geweest. Tien daagjes naar de Belkgische ardennen met heel de familie. Weg van thuis en de dagelijke routine omringd door mensen die elkaar graag zien… Wat heeft een mens nog meer nodig?

Hieronder staan een paar sfeerfotootjes van onze familie.

Het was leuk. Liefdevol. Warm. Gezellig.

Ik kijk al uit naar de volgende editie, dat ik weer kan meespelen met drankspelletjes! 😉

Liefs,

Me, Myself and We.

Nieuwe verslaving

Ik ben aan niet veel dingen verslaafd. Of toch niet bij mijn weten… Ik rook niet, ik drink niet, ik gebruik geen drugs… Een nymfomane ben ik allerminst. 😉

Waar ik wel aan verknocht ben, is aan mijn smartphone. Ik heb die in maart cadeau gekregen van Het Ventje. Ik had nood aan een nieuwe gsm en ik wou heel graag een witte iPhone5c (beetje reclame maken mag, maar is niet mijn bedoeling…) Je moet niet vragen hoe graag Het ventje me ziet dat hij dat dan ook gaat kopen voor mij. 🙂

Enfin. Het is gemaakt om te bellen en te smsen natuurlijk. Dat doe ik daar ook mee.

Maar ik kan er ook mee op internet. En op sociale media. Zo check ik constant Facebook (zeker nu ik lid ben geworden van de groep ‘Iedereen leest’, goed voor boekenwurmen zoals ik). Ik zit ook op Twitter en Instagram. Maar mijn allerlaatste nieuwste zonde is Pinterest. Ik kan er uren en dagen op rondsnuffelen en borden maken. Ideeën opdoen. Ongelooflijk eigenlijk. Bij elk dingetje dat ik daar zie, begint het meer en meer te kriebelen om te beginnen knutselen.

Momenteel heb ik verschillende prikborden aangemaakt. De eerste waar ik aan wil beginnen is ‘Halloween’. Nadien zal dan Sinterklaas aan de beurt zijn. Dan Kerstmis. Dan geboorte en doopsel. Dan Pasen. Dan is er een derde verjaardag die gevierd moet worden. Dan zijn er twee die dertig worden op redelijk korte tijd. Dan is het weer bijna Halloween…

Zo blijft een mens bezig natuurlijk. En dat is nu net mijn laatste nieuwste verslaving.

Liefs,

Me, Myself and We.

Boekenwurm

Ik ben een echte boekenwurm. Ik lees sowieso graag een boek, ter ontspanning. Vlak voor het slapengaan.

In functie van mijn opleiding ben ik nu verplicht om per academiejaar 15 jeugdboeken te lezen. Dit is voor mij geen straf, maar wel tijdrovend, wetende dat ik dan een hele verhaalanalyse moet maken. Dat is het minst fijne eraan, maar daarom niet minder graag gelezen.

Ik ben trouwens van plan om mijn bestaande verhaalanalyses allemaal digitaal te zetten zodat ik ze altijd ga hebben. Dan hoef ik er ook niet meer voor te zorgen dat ik netjes geschreven heb. Dat is een werkje voor momenten dat ik me min of meer verveel.

Ik ga mijn reeds gekochte boekjes ook plastificeren zoals in een echte bibliotheek zodat ze netjes blijven. Ik ben nogal een boekenfreak, vandaar.

Om jullie niet op jullie honger te laten zitten, heb ik op deze blog twee nieuwe pagina’s aangemaakt. Ik heb een pagina met Mijn jeugdboekenblibliotheek en een pagina met Mijn volwassenbibliotheek. Hier vinden jullie een lijst terug met de door mij gelezen boeken.

Indien gewenst kan ik eventueel een woordje uitleg geven bij één of ander boek waarvan de interesse jullie interesse al heeft weten op te wekken.

Nog een fijn weetje: ik heb grootse plannen voor een fantastische boekenkast! Van zodra alles in orde is, zal ik jullie ook daarvan weer op een paar fotootjes trakteren. Ik kijk er al enorm naar uit om eraan te beginnen!

Liefs,
Me, Myself and We.

Mijn droom

Toen ik vroeger, als kind, vriendschapsboekjes moest invullen en ik kwam bij het voorgedrukt zinnetje: “Wat ik later worden wil…” dan vulde ik steevast “Juffrouw” in. Ik speelde ook altijd schooltje met mijn broer en zus en was altijd de juf. Het is er in feite nooit meer uitgegaan.

Toen ik na mijn zesde middelbaar een studierichting moest kiezen, koos ik dan ook resoluut voor de lerarenopleiding secundair onderwijs. Ik koos de vakken Nederlands-Engels-Economie. (Ik kwam uit de richting Economie-Moderne Talen, dus dat moest wel lukken, dacht ik.)

Ik weet niet wat er verkeerd is gelopen, maar ik had ineens een zware examentijd in augustus aan mijn been. Ik denk dat ik bijna alles moest herdoen in tweede zit. Ik heb dat dan ook braafjes gedaan, maar zonder succes…

In september ben ik terug naar het eerste jaar gegaan, maar nu voor de lerarenopleiding lager onderwijs. Als iemand denkt dat dat makkelijker is dan het secundair: think twice! Niets is minder waar.

Ook hier had ik weer een zware tweede zittijd aan mijn been die ik wel heb meegedaan maar waar ik niet voor alles slaagde.

Tijdens mijn bevallingsverlof van zoon 1, ben ik een manier gaan zoeken om toch nog mijn allereerste gedacht te kunnen waarmaken, in combinatie met een job. Ik ben dan bij een hogeschool terechtgekomen die dezelfde standaardopleiding als voor reguliere studenten aanbiedt in afstandsonderwijs. Dit wil zeggen dat we dezelfde cursussen moeten kennen en studeren dan een normale student, maar dat we dit thuis op eigen tempo moeten leren.

In het academiejaar 2012-2013 heb ik de keuzevakken Nederlands-Engels gevolgd. Engels bleek al snel de verkeerde keuze. Ik heb dan van het eerste jaar de algemene vakken en Nederlands afgewerkt, weliswaar in tweede zit, maar ik ben er geraakt! Engels heb ik laten vallen.

In september 2013 kreeg ik dan te horen dat ik over heel de lijn geslaagd was. Ik was daar supergelukkig mee!

Het jaar nadien, dus vorig academiejaar, had ik een redelijk zwaar studieprogramma. Ik heb het keuzevak Frans erbij genomen. Wetende dat ik in het Brusselse werk en dus veel met Frans in aanraking kom, dacht ik dat dat wel te doen ging zijn. Ik volgde dus Frans in het eerste jaar, Nederlands en de algemene vakken in het tweede jaar. Het was een zware brok, want alles samen waren het 60 studiepunten. Soms heb ik het gevoel dat Het Ventje niet helemaal achter mijn keuze staat en dat is dit weekend nogmaals gebleken. Dus dan is het soms moeilijk om aan iets te beginnen voor school zonder schuldgevoel. Ik heb besloten om voor 36 studiepunten deel te nemen aan de examens en van die 36 ben ik toch al geslaagd voor 30 studiepunten.

Dit academiejaar ga ik dus twee opleidingsonderdelen van Nederlands hernemen in het tweede jaar. Ik ga ook opnieuw Frans in het eerste jaar volgen. Mijn credits voor mijn stages heb ik al behaald, dus dat zit ook al goed. En dan herneem ik nog drie algemene vakken van het tweede jaar. Het zal een studieprogramma worden van 30 studiepunten.

Traag maar gestaag bouw ik verder aan mijn droom in de hoop er binnen drie jaar vanaf te zijn zodat ik eindelijk kan gaan lesgeven. Het gaat mijzelf en mijn gezin enorme deugd doen!

Ik kijk er alleszins al heel fel naar uit!

Liefs,

Me, Myself and We.

Mijn schoolresultaten

Op 11 september 2014 heb ik mijn punten gekregen van mijn examens.

FR1-1a – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
FR1-1b – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
FR1-2a – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
FR1-2b – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
Agogische vaardigheden – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
Didactiek 2 – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
RZL – niet meegedaan, dus sowieso herdoen
NE 2-1a – 8/20 – te hernemen: feedback reeds opgevraagd via mail
NE 2-1b – 12/20 – GESLAAGD !
NE 2-2a – 11/20 – GESLAAGD !
NE 2-2b – 8/20 – te hernemen
E-learning – 11/20 – GESLAAGD !
Opvoedkunde  – 14/20 – GESLAAGD !
Taalcompteneties – 10/20 – GESLAAGD !
BSO Project 1 – 13/20 – GESLAAGD !
BSO Project 2 – 16/20 – GESLAAGD !
Stage 2 FR – 11/20 – GESLAAGD !
Stage 3 NE – 12/20 – GESLAAGD !
Stage 4 NE – 13/20 – GESLAAGD !

Uiteindelijk valt het wel nog mee en zal ik een studieprogramma hebben van 30 studiepunten. Dit valt goed te doen, denk ik. Maar het allerbelangrijkste examen dat ik moet afleggen zit in deze dertig studiepunten niet inbegrepen. Namelijk een tweede bevalling doorstaan en voor de tweede keer mama worden.

Het Ventje wil nooit meer zien staan: niet meegedaan, dus sowieso herdoen. Ik begrijp dat en ik zal ervoor zorgen dat dat niet meer gebeurt!

Uiteindelijk ben ik wel blij en trots. Op naar volgend jaar! Traag maar gestaag en met maar één doel voor ogen: gelukkig worden. Komt al mijn mannen thuis alleen maar ten goede!

Liefs,

Me, Myself and We.

Mijn gezinnetje – laatste deel

In september 2012 moest ik stilaan terug beginnen werken. Ik ben dan ineens ook beginnen nadenken. Ik doe mijn werk wel graag, maar om dat nu tot het einde van mijn carrière te doen… Neen, dat zag ik niet goedkomen.

Ik ben op zoek gegaan naar een manier om mijn droom alsnog te kunnen waarmaken, namelijk leerkracht secundair onderwijs worden. Dit moest natuurlijk wel gecombineerd kunnen worden met mijn werk, want we hebben een huisje af te betalen.

Zo geschiedde. Ik vond een hogeschool die de opleiding in afstandsonderwijs aanbod.

Ik ben er dan op gesprongen en heb me gesmeten. Eerst de vakken Nederlands en Engels, maar al gauw zag ik in dat het Engels toch niets voor mij was. Ik heb dan alles in het werk gesteld om Nederlands te doen slagen en al mijn algemene vakken. Dit is gelukt! Ik mocht naar het tweede jaar.

In september 2013 ben ik dan aan mijn tweede jaar begonnen voor de algemene vakken en voor Nederlands. Maar ik moest nog een tweede onderwijsvak kiezen. Dit werd dan Frans en hier ben ik dan gestart in het eerste jaar.

In november 2013 ben ik weer bij de gynaecologe langsgeweest. Ik geraakte weer maar niet zwanger en we wilden zo graag een tweede kindje! Zes maanden lang heb ik de ene hormonenspuit na de andere gekregen. Zes maanden lang had ik last van hormoonschommelingen, hoop en teleurstelling. Twee keer ben ik zwanger geweest maar twee keer ben ik het vruchtje zeer vroeg verloren. (Als je er zo kort met je neus op zit, dan weet je wel wat je wanneer mag verwachten…)

In april 2014 heeft de dokter ons aangeraden om met insinimatie te beginnen. Ik heb tegen Het Ventje gezegd dat ik dat niet zag zitten. De stages gingen beginnen. De examens kwamen eraan. Neen, die strikte planning kon ik er echt niet bijhebben. Ik heb dan gezegd dat we het zo laten en in september wel gingen zien. Als het dan nog niets was, dan gingen we ervoor.

Op 8 mei 2014, de dag dat ons buurmeisje gecremeerd werd, had ik alsnog een positieve zwnagerschapstest in mijn handen. Zonder hulp. Dan toch nog spontaan.

Begin juli 2014 hebben we weer de grootouders ingelicht. Ik was toen een elftal weken zwanger. Ik had hen uitgenodigd voor een etentje bij ons thuis. Wij hebben een plateau waar normaal gezien fotootjes in zitten. Ik had deze overplakt met de vier woordjes “Mauro” “wordt” “grote” “broer”. Vier venstertjes met achter elk venstertje een woordje. Op deze plateau had ik een serviette gelegd en het lag vol met toastjes. We hebben redelijk gepusht om de toastjes op te eten, want ja, dat wordt wak en op den duur ook niet meer lekker. Toen ze eindelijk op waren, heb ik dan het serviette weggenomen zodat de tekst zichtbaar werd. De reacties waren weer geweldig! Iedereen was gelukkig door dat nieuws.

In augustus 2014 kregen we te horen dat het weer een zoontje is. Om eerlijk te zijn was ik een heel klein beetje teleurgesteld, want ik had graag een koningswens gehad, maar hoe langer ik het weet, hoe meer en beter ik eraan kan wennen.

Liefs,

Me, Myself and We.