Onmogelijke droom

Binnen afzienbare tijd begint er weer een nieuw seizoen van Mijn Pop-Up Restaurant. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik dit leuke televisie vind.

Toen ik gisteren in de wagen zat en het nieuwste liedje van Hooverphonic hoorde (Alex Callier die vorig seizoen een jurylid was) dwaalden mijn gedachten af…

Ooit zei een goede vriendin van mij, die trouwens geweldig kan koken, om ons samen in te schrijven voor het programma. Vorig jaar was het bijna zover, maar dan zat ik met een klein baby’tje en dat zag ik niet zitten.

Maar gisteren, in de auto, dwaalden mijn gedachten af… De naam van ons studeerrestaurant zou ik dan KiSa of SaKi geven. Mijn vriendin in de keuken, ik in de zaal. Betaalbare en gezonde gerechten in combinatie met ruimte en gezelligheid om te studeren.

Ach, ik weet niet. Ik zie het wel voor mij, hoor. Ken je die containers van Mijn Pop-Up Restaurant? Ik zou die in het groen met oranje accenten willen aankleden. Lekker contrasterend, maar ik zou wel voor rustieke meubels gaan (tafels dan, ik zou oranje stoelen kiezen) en veel boekenkasten met boeken als scheidingswanden.

Mijn vriendin in de keuken, ik als gastvrouw. Ik heb al een beetje ervaring in de zaal en zou er dan ook op toezien dat iedereen van alles genoeg heeft en nooit droog komt te staan in een rustgevende outfit. (Geen rode bh-bandjes onder een zwart kleedje met crocs.) Maar ik vraag me dan weer puur zakelijk af: zouden zo’n ‘studenten’ wel genoeg kunnen opbrengen? Daar vrees ik dan weer voor…
Ach, een studeerrestaurant. Ik denk dat dat alleen zou draaien ‘in de blok’. En dan nog. Dromen mag toch?

Misschien moeten we het omtoveren tot een bibliotheekrestaurant. Plaats, tijd en ruimte om (kort)verhalen te lezen tijdens het eten. Zo hoef je je niet te schamen als je ergens alleen naartoe gaat. Met comfortabele oranje stoelen, tegen bleekhouten tafels en knalgroene muren. Ook in dit format zou ik boekenkasten als scheidingswanden gebruiken en deze vullen met allerlei (kort)verhalen, geschreven door mensen uit de buurt en gevonden op internet. Tijd voor een heel boek heb je niet, dan maar zo?
Ik zou er zelfs voor durven kiezen om een paar van mijn ‘opstellen’ van in mijn schooltijd van onder het stof te halen. Leuk om te herlezen en ook wel kortverhalen op zich. Of onze eigen geschreven briefroman.

Wie weet kunnen we dan zelfs op regelmatige tijdstippen een schrijver uitnodigen voor een voorleessessie ofzo. Of een student lerarenopleiding die moet oefenen met voorlezen. Of een student logopedie. Of een vrijwilliger die wilt komen voorlezen! Ikzelf ben een boekenwurm en ik denk niet dat dit concept al bestaat.

Ach, dromen mag toch?

Stel nu dat jij zou meedoen aan Mijn pop-Up Restaurant, wat zou jij dan willen doen qua concept? Want om eerlijk te zijn: dat bibliotheekrestaurant spreekt me wel aan. Dus Kimberly, als je dit leest… Misschien toch nog eens over nadenken? 🙂 😉

Liefs,
Me, Myself and We.