Doelen voor 2019

Blijkbaar heb ik vorig jaar een doelenlijstje geschreven. Niet dat jij er benieuwd naar bent, maar voor mezelf is het wel eens leuk om te kijken hoe het met die doelen, oftewel voornemens, gegaan is.

In 2018 waren dit mijn doelen:

• een bachelorproef schrijven
• afstuderen
• een opkuis houden in mijn digitale foto’s en daar fotoboeken van maken

Die bachelorproef is gelukt. Alleen was ik een beetje teleurgesteld in de punten die ik daarvoor kreeg, namelijk een 13/20. Maar al bij al hangt dit toch wel samen met dat tweede doel.

Ik ben afgestudeerd geraakt! Ook fijn om te weten. En zelfs met onderscheiding. Hoe ik dat gedaan heb, is mij een raadsel, maar het is gelukt en ik ben er onnozel weg super fier op.

Die opkuis houden in mijn digitale foto’s en de fotoboeken maken is deels gelukt. Ik ben klaar tot en met 2016. Ik heb dus nog 2017 en 2018 te “behandelen”.

Voor 2019 zijn dit mijn doelen:

• digitale foto’s van 2017 en 2018 opkuisen en fotoboeken van maken
• een nieuwe eetplaats kopen
• ons huis rommelvrij, luchtig en leeg maken (KonMari-methode)

Ik heb met kerst een e-reader gekregen van Het Ventje, hoewel ik fan blijf van papieren boeken. Maar ik had het boek Opgeruimd! van Marie Kondo alleen als e-book gekocht. Op de iPad heb ik het nooit helemaal uitgelezen, maar nu op de e-reader heb ik het bijna in één keer verslonden. De zin om aan ons huis te beginnen is groot! Joy van dezelfde schrijfster ben ik ook aan het lezen.

Ik heb in een “colère”, hoewel er van kwaadheid ofzo geen sprake is, alle kleren uit mijn kleerkast gehaald en op mijn bed gelegd. Marie Kondo zegt wel om alles op de grond te leggen, maar ik leg dat liever op bed. Dat is dus het eerste wat ik doe: mijn kledingkast leeghalen, wegdoen waar ik niet blij van word, herschikken op haar manier in de schuiven die ik nu niet gebruik zoals het hoort. Ik ben nu al zeer benieuwd naar het eindresultaat.

Vermits er op mijn doelenlijstje ook een nieuwe eetkamer staat, moeten eerst alle kleren opgeruimd worden voor we aan de inhoud van de kasten van de eetplaats kunnen beginnen. Hoewel mijn boeken en paperassen normaal gezien eerst moeten gebeuren, maar dat zien we nog wel. Meteen de korte pijn zegt ze, maar ik heb ook nog schoolwerk te doen en dat gaat nu heel even toch nog voor. We zien wel…

Heb jij nieuwe doelen voor 2019? Of zijn het dezelfde als voor 2018? Hoe is het daarmee gegaan? Of zijn doelen voor jou niet hetzelfde als voornemens?

Liefs,
Me, Myself and We.

Al een maand geleden

Al een maand geleden werd onze kleinste man al drie jaar. De tijd vliegt echt. Het is ongelooflijk. Drie jaar al. Maar soms kan hij toch nog zo klein zijn… Hij kan dan echt komen kroelen als een baby, een tutje vragen op een zeer zielige manier… Knuffelen doet hij als de beste. En als hij ’s morgens bij ons in bed komt liggen, dan streelt hij zo lief en zachtjes over mijn wang. Hij is zo lief, maar langs de andere kant zou ik hem soms achter het behang willen plakken.

Mauro zijn derde verjaardag was in het thema Kabouter Plop. Pas vanaf zijn vierde verjaardag mocht hij zelf kiezen. Ik ben een mama die van het principe is: wat de ene krijgt, krijgt de andere ook. Vooral ook omwille van het feit dat Mauro enorm veel beseft en hij zich jaloers durft gedragen. Ik ben er echt van overtuigd dat ik ze gelijk behandel en ik streef daar ook naar. Soms is dat wel vermoeiend, maar ik heb het er voor over.

Mauro zijn derde verjaardag in thema Plop? Die van Ilian ook dan. Maar er was nog zo weinig decoratiemateriaal van te vinden! Ondanks de twintigste verjaardag van die kabouter. Niks te vinden in de winkel. Ik heb dan maar met nog wat restjes van Mauro zijn feestje iets geknutseld en me op die kleuren gebaseerd voor de rest van de decoratie. Ik heb ook voor het eerst een slinger gemaakt van heel het eerste levensjaar van Ilian. Elke maand werd er een foto gemaakt en zo werd er dan een jaar opgebouwd. Alleen jammer dat hij verkeerd geplakt is en van rechts naar links ‘te lezen’ is. Ik zal daar niet goed over nagedacht hebben… Tegen Mauro zijn volgende verjaardag moet ik dat van hem ook hebben. Dan kan die slinger elk jaar boven water komen. Maar ik moet eens nadenken over een gemakkelijker en lichter exemplaar. Die van Ilian is behoorlijk ‘zwaar’. Dus als je een idee hebt hoe ik dat het best kan doen of waar ik dat eventueel zou kunnen bestellen, dan hoor ik het graag.

Zoals bij ons de gewoonte is, gaven we eerst taart, gevolgd door soep en pasta met bolognaisesaus. Lekker gemakkelijk. Wel veel afval, maar minder afwas. Het is maar waar je je prioriteiten legt… Koffie werd uiteraard niet in kartonnen bekers geschonken. Ik heb nog een beetje fatsoen hoor.

Hieronder foto’s van de versieringen, de mise-en-place, de taart en het feestje.

Ilian heeft genoten van zijn feestje en de cadeautjes, net zoals de gasten zelf ook genoten hebben. Althans, dat hoop ik. Ondertussen ben ik uiteraard al aan het nadenken over Mauro zijn volgende verjaardag, maar daar hebben we nog tijd voor.

Nu moet ik wel toegeven dat het ophangen van de versiering beduidend langer geduurd heeft dan ik dacht. Ik denk dat dat net zolang duurde als het eigenlijke feestje geduurd heeft. Als die krulletjes en spiralen en tierlantijntjes… Na het feestje is de versiering van Plop ook naar de kamer van Ilian gegaan. Zo heeft hij nu een jaar lang een Plop kamer.

Vind je het eigenlijk wel leuk om onze feestjes te zien? Of verveel ik je daar alleen maar mee?

Liefs,
Me, Myself and We.

Opluchting…

Wat een opluchting. Wat een blok is er van mijn schouders gevallen! Herinner je je nog de hele rompslomp die er volgde op mijn ontslag van september vorig jaar? Het was nogal een geloop en een gedoe, maar om het kort samen te vatten: het is in orde!

Vorige week dinsdag kreeg ik een mail van mijn vakbond. “U heeft een goedgekeurde code gekregen voor de maanden april tot en met juli. U zal dus uitbetaald worden. Maar is het mogelijk ons de controlekaarten voor deze 3 maanden opnieuw te bezorgen, net zoals uw inschrijvingsbewijs bij de VDAB?”

Eerst was ik blij, tot ik de ‘maar’ las. Het is toch niet mogelijk, he?! Nu dat weer! Ik mail vriendelijk terug dat ze mijn inschrijvingsbewijs twee weken geleden nog maar een derde keer gekregen hebben, maar dat ik ondertussen een vrijstelling heb gekregen bij de VDAB. Ik vroeg ineens ook welke controlekaarten ik nu opnieuw moest indienen, want door die vrijstelling heb ik er geen blauwe meer, maar witte. Bon.

Ik kreeg een mail terug met de vraag of ze mij die blauwe controlekaarten opnieuw moest opsturen. Uiteraard heb ik ‘ja’ geantwoord! Woensdag zaten ze al in mijn bus.

Donderdagochtend, ik ga wéér naar het kantoor van mijn vakbond. Ik krijg eindelijk een ticketje toegewezen. Maar mijn kaarten had ik nog niet afgegeven. “Ik wil ze persoonlijk afgeven en horen dat het in orde is, dat ik binnen twee dagen weer geen brief krijg om te zeggen dat er iets niet in orde is.” Ik werd begrepen.

Ik kwam bij een man terecht. Die zegt mij: “het is allemaal in orde. Ik ben nu de betaling aan het valideren.” Je wilt niet weten hoe blij ik was. Echt serieus! Bovenop de betaling die volgde, kwam er ook nog een bijpassing, want ik had te weinig gekregen. Ongelooflijk content was ik! Ik wil vertrekken, en die man van de vakbond zei me: “Ik wil u nog bedanken voor uw koelbloedigheid, mevrouw. In uw plaats zou ik bijlange zo kalm niet kunnen gebleven zijn. Want het had nogal wat voeten in de aarde, he.” Ik schrok van deze woorden, want ik vond dat ik alles behalve koelbloedig was. Maar langs de andere kant wil dat ook zeggen dat ze daar heel wat andere gevallen dan mij over de vloer krijgen.

Bon, gisteren was ik helemaal content. Het geld stond op onze rekening. Eindelijk in orde! En vanaf nu zal het ook zo zijn. Oef.

Van slag was mijn stageles die ik nadien gaf een pak beter dan eerder in de week. En thuis was ik ook plots een ander mens. Want zo lopen en doen, dat vreet toch aan een mens…

Liefs,
Me, Myself and We.

Mijn bureau

Ik heb er een liefde-haat verhouding mee, met mijn bureau. Thuis dan. Aangezien ik al een jaar niet aan het werk ben, heb ik geen professioneel bureau meer en ik ben er niet rouwig om. Mijn eigen bureau thuis vind ik om eerlijk te zijn een heerlijk plaatsje om te vertoeven. Mijn bureautafel staat onder het dakvenster. Zo krijg ik lekker veel licht binnen (tijdens de juni maanden iets te veel en dan brengt de ventilator ook al eens ‘verkoeling’.) Alleen jammer dat ik het soms niet georganiseerd krijg…

Alles in fardes. Mooi. Op orde, maar toch ook weer niet… Die mappen zitten niet allemaal vol en in feite blader ik er niet zo veel meer door. Ze nemen ook veel plaats in… En dan heb ik het nog niet over de boeken die bij elk vak horen. Help! Nadenken, nadenken, nadenken…

Ik ben begonnen met van alle cursussen die afgewerkt waren een bundel te maken. Veel netter, nog altijd beschikbaar ter inzage en gedaan met nieuwe fardes kopen! Recyclen for the win! Maar langs de andere kant, het is ook een wanordelijk boeltje, he… Aan stevigheid ontbreekt het elke bundel dus echt mooi recht staan doen ze niet… Nadenken, nadenken, nadenken…

Dan was het mijn verjaardag… En ik heb nagedacht! Over een manier om de bundels te verstevigen en samen te voegen. Ik heb dus tijdschrifthouders (denk ik) gevraagd voor mijn verjaardag, en ze gekregen van mijn lieve zus! OK. Op zich neemt dit misschien wel even veel plaats in als een farde, maar in de bakjes zitten ook mijn studienotities, mijn opdrachten en taken (4 bundels per vak omvatten in feite twee dikke fardes en zitten nu samen in 1 bakje) en de bijhorende handboeken. Ik heb dus per vak 1 bak. Ik ontbreek er nog dus ga ik er binnenkort weer bijhalen. Ik heb namelijk nog wel wat bundels te maken, maar niet voor ik ze netjes kan wegzetten.

Eindelijk krijgt mijn boekenkast zijn overzicht terug! Net als mijn bureau zelf… Opruimen zonder rommel maken gaat niet.

Zoals gezegd: ik spendeer graag tijd aan mijn bureau. Ik hoop het helemaal in orde te krijgen tegen eind volgende week zodat ik hier met plezier kan komen zitten om mijn bachelorproef te schrijven… En te studeren. En dingen uit te werken. Ja, de laatste rechte lijn naar mijn diploma gaat bijna van start!

Hoe ziet jouw bureau eruit? Wordt dat ook gemakkelijk een rommeltje? Of heb jij altijd alles continu onder controle?

Liefs,
Me, Myself and We.

Wat een geloop en gedoe …

12 september 2016. De dag voor mijn 31ste verjaardag. Die dag kreeg ik mijn ontslag en moest ik als een crimineel het bedrijf verlaten. In tranen heb ik Het Ventje gebeld. Want hoe je het ook draait of keert: een deuk in je ego is het wel…

Ik werd uitbetaald tot 6 april 2017 na 6.5 jaar dienst enzo. Hoe dat juist wettelijk geregeld is weet ik niet, maar ik was toch een paar maanden ‘gerust’. Ik ben wel quasi onmiddellijk naar mijn vakbond gegaan om mijn verhaal uit de doeken te doen en te vragen wat ik nu moet doen. “Niets, kom gewoon eind maart terug, een week voor je uitbetaling afloopt, en dan zullen we alles in orde brengen.”

Zo gezegd zo gedaan. Eind maart ging ik terug naar de vakbond, maar ondertussen had ik ook al gewerkt in het onderwijs. Ik zat dus met een grote C4 van mijn eerste werkgever, en een kleine C4 van in het onderwijs. So far so good. Alle papieren waren op tijd binnen en doorgestuurd.

Pas na een tijdje en nadat ik zelf terug naar het ACV ben gegaan, kreeg ik te horen dat er een probleem was met mijn dossier en dat er een bepaald document ontbrak. Het dossier werd vanuit de RVA terug opgestuurd naar het ACV waar het nooit is toegekomen. Waar waren mijn papieren? Kwijt. Simpelweg kwijt. In die 19 jaar dat die mevrouw voor de vakbond werkte, heeft ze dat nog nooit meegemaakt…

Blijkbaar had ik in 2007 ook een werkloosheidsuitkering aangevraagd in Vlaams-Brabant, maar nooit gekregen omdat ik direct nieuw werk had. En blijkbaar ontbrak er dus een overdrachtsformulier om mijn dossier van RVA Vlaams-Brabant naar RVA Oost-Vlaanderen over te dragen. Dat papier werd ingevuld en ondertekend, maar tegelijkertijd werd er mij ook gevraagd om contact op te nemen met mijn ex-werkgevers (zowel de privé als de school) om nieuwe originele C4’s op te sturen. Ik heb hier wijselijk voor bedankt en gezegd dat ACV dit zelf mocht doen. Het is ergens bij hun communicatie dat mijn papieren zijn verloren gegaan en ik neem liever geen contact meer op met mijn privé-werkgever. (Ik heb trouwens ook quasi iedereen die daarmee te maken heeft geblokkeerd op Facebook en Instagram.)

Uiteindelijk waren mijn C4’s dan opnieuw in orde, dank u ex-werkgevers. Dus dacht ik dat het in juni wel in orde zou komen… Niets daarvan. In juli nog altijd geen uitbetaling gekregen, dus ik terug… Er werd gebeld naar RVA: “Ze moeten je nog een code geven, maar dat zal tegen eind volgende week in orde zijn.”

Vorige week (we zijn bijna midden augustus): nog steeds niet in orde. Er werd opnieuw gebeld naar RVA: “Het is allemaal in orde, eind volgende week krijg je daar nieuws over.”

Vandaag had ik nog niets in de bus gekregen en aangezien het ACV alleen in de voormiddag open was, ben ik nog maar eens teruggegaan. “Ahja, vandaag werd er iets in je dossier gewijzigd. Neem maar een nummertje en wacht nog maar even.” (Een uur heb ik in de wachtzaal gezeten…)

Bon, ik kom aan een bureautje bij een vriendelijke dame (ze zijn daar allemaal wel vriendelijk hoor, hoewel ik ook behoorlijk boos begin te worden) die me wist te vertellen dat er een 0 code werd gegeven vanaf 7 april, de dag waarop ik mijn uitkering aanvroeg, en een deftige code ga krijgen vanaf 28 juli 2017. Ik vroeg dus, net zoals jij nu denkt: “Wilt dat dan zeggen dat ik geen uitkering ga krijgen van 7 april tot 28 juli?”

“Inderdaad.” werd mij gezegd en tegelijkertijd werd er mij ook verzekerd dat er maandag contact wordt opgenomen met de RVA, want dat ik wél met alles in orde en op tijd was, maar dat de communicatie tussen beide volledig is verkeerd gelopen en dat het dus niet aan mij lag.

Nu hoop ik maar dat het ACV het in orde gaat krijgen, of ik moet naar de arbeidsrechtbank stappen… Vandaag zat er trouwens een brief in de bus met de beslissing van de RVA op vermeld. Gelukkig had ik al een woordje uitleg gekregen, of ik zou gewoon gefreakt hebben.

Maandag zou ik dus meer moeten weten (nog wachten) en ga ik weten hoe ze dat gaan oplossen. Ik ben eens benieuwd, want hoe je het ook draait of keert: onze spaarpot geraakt stilaan leeg… Gelukkig heb ik een vakbond om dat een beetje voor mij op te lossen. Ze nemen er wel hun tijd voor, maar als je dat allemaal zelf moet in orde brengen: waar moet je in hemelsnaam zijn? Ik zou het echt niet weten…

En zo heb ik dus deze voormiddag mijn tijd een beetje verspild en verspeeld…

Liefs,
Me, Myself and We.

Weer een beetje groter …

Dat kinderen groeien als kool, dat moet ik je niet uitleggen. Dat weet iedereen, en niet in het minst de mensen die zelf kinderen hebben. De tijd gaat zo snel voorbij! Ik heb ergens eens gelezen dat je dat gevoel hebt, dat de tijd sneller voorbij gaat, naarmate je verantwoordelijkheden groter worden. En ergens kan ik die redenering wel volgen…

Ook onze kleinste prins wordt groot. Weet je dat die op 1 september al naar school gaat? Kleine jongens worden ook groot. Maar tegelijk kan hij ook nog zo klein zijn en bijna terug kruipen in mijn buik… Dan rolt hij zich in een heel klein bolletje en komt echt in mijn oksel liggen en wringen tot hij erin past. Zo schattig! Ik zou hem dan zo kunnen opvreten!

Toen Mauro naar school ging, kreeg hij zijn ‘groot bed’. We hebben dat met Ilian ook gedaan. Het Ventje is een hele dag bezig geweest om de babykamer om te toveren in een grote jongenskamer.

Een dag van bloed, zweet en tranen heeft het hem gekost. Maar ik heb niet geholpen. Niet dat ik niet wou, maar voor de lieve vrede in huis en het risico op ruzies te doen dalen, was dat de beste optie.

Ziehier het eindresultaat.

Hoe hij het doet in zijn ‘groot bed’ is echt een ramp. Het was al de laatste twee weken dat hij in zijn babybedje sliep en vooral het eerste uur veel huilde. Soms zelf zo luid dat we dachten dat hij erin zou blijven. We hoopten dat met de verandering naar een groot bed dit zou beteren, maar nu komt hij eruit en gaat op de gang staan brullen. Normaal gezien hebben wij goede slapers en slapen die quasi direct nadat hun hoofd het hoofdkussen raakt, maar nu… We weten echt niet wat er aan de hand is met onze kleine man. ’s Nachts blijft hij gelukkig wel liggen en lijkt hij goed te knorren, maar dat eerste uur nadat hij in zijn bed werd gelegd… De Hel!

Ik heb al helemaal wilde plannen voor de kamer van Mauro onder handen te nemen als die naar het eerste schooljaar gaat. Hij heeft zo heel zachte kleuren tegen zijn muren en ik zou hem volgend jaar in de zomervakantie willen verrassen met een stoere jongenskamer in stoere kleuren. Maar daar hebben we nog tijd voor.

Ohja, de potjestraining van Ilian loopt ook niet van een leien dakje. Maar elk kind is anders zeker? Op zijn zestiende zal hij geen pampers meer dragen, denk ik dan…

Liefs,
Me, Myself and We.

Verjaardagsfeestjes

Mauro is in tussentijd ook vijf jaar geworden. Ze worden zo snel groot, he… Het is het eerste jaar waarop we beslist hebben om twee feestjes te geven voor Mauro: eentje voor kindjes, eentje voor volwassenen (in feite onze familie). Het probleem is dat als ze allemaal samen komen, het hier veel te druk wordt. Je kan niet meer deftig praten met elkaar. Vandaar de opsplitsing.

Ook dit jaar had ik gekozen voor een themafeestje, namelijk Blaze. In feite is het Mauro die gekozen heeft, en ik probeer dat dan uit te voeren. Van uitnodiging tot versiering is dat dan.

Hierbij een paar sfeerbeelden van het kinderfeestje.

Ik weet waarom ik niet voor kleuterjuf studeer hoor. Dat is echt niks voor mij. Chapeau voor de kleuterjuffen, maar ik zie mezelf dat echt niet doen. Deze ene namiddag was al goed genoeg voor mij… Maar Mauro vond het geweldig, heeft leuke cadeautjes gekregen, lekkere cake gegeten en appel-kersensap gedronken. En Ilian? Die was ziek, had koorts en moest binnenblijven met de papa (Het Ventje). Dus ik heb in mijn eentje deze bende proberen entertainen.

De zondag na deze drukke woensdagnamiddag hadden we dan het familiefeestje. Daarbij is er ook altijd taart in thema en wordt er avondeten voorzien. Hierbij ook een paar sfeerbeelden.

Het was de eerste keer dat we een feestje buiten konden houden. Normaal gezien aperitieven we buiten, maar trekken we voor de taart en het eten naar binnen. Maar deze eerste keer hebben we alles buiten kunnen doen. Er was wel felle wind, maar dat hield ons niet tegen om er toch een fijne namiddag van te maken. We hebben ineens die rustige namiddag ook gebruikt om een draaiboek te schrijven voor onze trouwdag.

De versiering die ik zelf gemaakt heb, hangt momenteel in Mauro zijn slaapkamer. Ik heb de decoratie van zijn Paw Patrol feestje van vorig jaar weg gedaan en dit in de plaats gehangen. Hij vindt dat super!

Door alles samen te laten komen, ben ik heel eventjes ingestort. Het werd me op een zaterdag te veel… Ik had afgesproken met een lieve buurvrouw om tickets voor cultuuruitjes te bestellen, maar ik was dat vergeten en ben naar de markt gegaan met Het Ventje en de boys. We hebben toen ook onze trouwringen opgehaald. En plots kreeg ik telefoon. “Waar blijf je?” Lap! Ik heb me dan maar naar huis gehaast, maar at was niet met de zin van Het Ventje… En ja: plots wist ik dat ik niet goed bezig was om een goede moeder, vriendin, lief, organisator en student te zijn. Ik was plat op mijn gezicht gegaan, maar ik ben rechtgekrabbeld en dat heeft welgeteld 24 uur geduurd. Nadien ben ik opnieuw kunnen kalmeren. Maar dat weet ik dan ook weer: niet te veel hooi op mijn vork nemen.

Momenteel ben ik ook al een beetje bezig met het helpen van het organiseren van de babyborrel voor mijn zus. Ook niet gemakkelijk, maar we zijn er op tijd aan begonnen en dat is ook al goed. 🙂

Liefs,
Me, Myself and We.

Het nieuwe jaar

Ik ben het nieuwe jaar een beetje in mineur gestart… Op oudejaarsavond zelf ben ik behoorlijk ziek geworden van de drank. Voor je nu denkt dat ik een alcoholiste ben: neen, dat is het niet. We zijn begonnen met een glas cava als aperitief. Nadien hebben we een glas gin tonic gedronken. Tijdens het eten een glas witte wijn. Van mijn rode wijn heb ik eens geproefd, maar niet uitgedronken. En na middernacht terug gin tonic. Die laatste is mij zo slecht bevallen dat ik bijna moest gaan overgeven… Ik voelde mij slecht! Ongelooflijk! Ik denk dat ik gewoon teveel gemengd heb…

De woensdag na nieuwjaar werden we verwacht bij vrienden om nieuwjaar te vieren en nieuwjaarsbrieven te lezen. Ook daar kreeg ik een gin tonic voorgeschoteld die mij ook niet zo goed bevallen is, maar nog niet zo erg als met oudjaar. Ik begon me daar gewoon slecht te voelen… Spierpijn over heel mijn lijf, een lelijke hoest, koorts… Ik had het allemaal.

De maandag nadien ben ik dan maar eens naar de dokter gegaan omdat ik mij nog altijd niet goed voelde. Griep in combinatie met een bronchitis werd me gezegd. Daarmee dat ik mij zo slecht voelde! Maar de examens komen eraan! Ik voelde me zo slecht dat ik heel de week nadien vooral geslapen heb. Kinderen afzetten in de crèche en de school en dan terug mijn bed in tot ik ze moest gaan halen. Geen eetlust… Soit. Ik heb al een betere blokperiode gekend…

Nog een week later ben ik nog maar eens teruggegaan naar de dokter. Mijn hoest ging niet over, integendeel. Ze bekeek me nogal bedenkelijk toen ik begon te hoesten. “Oei. Dat klink slechter dan vorige week.” Ja, waarom denk je dat ik terug ben? Nog een weekje rusten en uitzieken. En puffen en antibiotica slikken. Ik kreeg ook een briefje dat ik mijn examens niet kon afleggen. Het zou nogal wat zijn om voor mijn docenten te zitten en een hoestbui te krijgen waarbij ik begin te kokhalzen. Noch voor hen, noch voor mij, noch voor eventuele medestudenten zou dit fijn geweest zijn.

Ik had gehoopt mijn examenkans in juni te krijgen, maar dat is dus “tegen mijn rekker”. Ik moet alles in augustus inhalen en verlies een examenkans. Jammer, want ik heb er ook niet voor gekozen om zo ziek te zijn. Ik ben echt in jaren zo ziek niet geweest. Ach ja. Kan al eens gebeuren, he. Ik kon echt niks doen. Laat staan studeren. Jammer, maar het is nu zo.

Ik hoop dat jij jouw jaar beter hebt ingezet dan ik. Een goede gezondheid, dat is wat ik je toewens. Want je mag het draaien of keren zoals je wilt: daar valt of staat toch veel mee, he.

Liefs,
Me, Myself and We.

Een wat vreemde vaststelling

Vanmiddag ben ik in de Ikea in Anderlecht het verjaardagscadeautje gaan halen voor mijn zus. Ik werk op vijf minuutjes afstand van daar, dus onder de middag is een snel bezoekje niet uitgesloten.

Vanmiddag was daar iets heel raars te zien en ik vraag me af aan wat dat kan liggen. Aanschouw: een bijna lege parking!

Uiteraard opent dat wat prespectieven, zeker zolang mijn verlof nog niet begonnen is. Misschien kan ik ervan profiteren om tijdens deze rustige zomerperiode (want waarom zouden er anders zo weinig auto’s zijn?) een paar nuttige zaken in te slaan die ik kan gebruiken voor ons huisproject?

De kader voor de babyfoto’s van Mauro moet ik eens opmeten. Wie weet kan ik een ‘goedkope’ kader op de kop tikken en daar het glas van gebruiken?

Ook heb ik mijn oog laten vallen op dit flessenrek… Voor in ons traphokje… Maar ik ga dat eerst eens allemaal moeten opmeten. Kwestie dat het er zeker in past!

Afmetingen 46x92x36

Onze gang wil ik ook onder handen nemen als in: magneetverf voorzien, kleurtje tegen de muren en deuren (kleurkaarten liggen al thuis, nu kiezen!) en dan een schoenenrek. De schoenenopberger op de foto zou ik graag gaan halen, in drievoud. We hebben er al drie witte. Die zou ik dan met cif en javel te lijf gaan zodat ze weer wit-wit zijn. En dat in combinatie met deze zwarte, in dambordpatroon. Drie in de lengte, twee hoog, vastgevezen aan de muur zodat er plaats is tussen de vloer en de kast. Dan kunnen we eronder blijven kuisen, he. En misschien vinden we dan onder de schoenenkast een plaatsje om onze plooibuggy neer te leggen… (Voor zolang we die nog nodig hebben…) Boven de schoenenkast zou ik dan de strook magneetverf willen hebben om daar Instagramfoto’s op te hangen met de mooie magneetjes van de geboortesuiker van Ilian. Ooooh! Ik heb er zo’n zin in en zie het al helemaal voor mij!

Zou het voor de rest wel goed zijn voor onze rekening? Ik denk het niet. Maar hey: het wordt eens hoog tijd dat er investeringen gaan gebeuren zodat we ons huis EINDELIJK eens op orde gaan hebben!

Wat zou jij gebruiken om de drankvoorraad in op te bergen? En heb jij misschien een ideetje om onze stofzuiger en allerhande kuisgerief deftig weg te steken, maar wel in een piepklein hokje? (Denk de grootte van Harry Potter zijn ‘slaapkamer’ in de eerste film… 😉 :)) En wat denk je van mijn idee qua schoenenkast? Van Het Ventje kunnen er twee paar schoenen per bak in. Voor mij zijn dat er drie per bak. Plaats genoeg, denk ik dan!

Liefs,
Me, Myself and We.

Huisproject – update

Het jaar is halfweg. Tijd voor een update van ons huisproject. Wat hebben we al kunnen schrappen? Of wat heb ik toegevoegd of aangepast?

Zolder

• babykleding sorteren
• dozen babykleding correct labelen
• schappen leegmaken en hersorteren
  • in goeie dozen/ boxen steken wat we nog nodig hebben
  • wegdoen wat we niet meer nodig hebben
• speelgoed kindjes goed zetten
  • naar beneden wat klein en makkelijk opruimbaar is
  • uitstallen en spelensklaar zetten wat groot is
• afgewerkte cursussen/ taken van school bundelen
• leerplannen bundelen
• boekenkast vastvijzen
• administratie klasseren
• boekenkast leegmaken en hersorteren
  • naar De Slegte wat weg mag
• kleerkast leegmaken en hersorteren
• 1 rek bijkopen
• archiefdozen bijkopen
• opbergboxen bijkopen
• luiken en kadrement wegdoen
• zonnewering/verduistering dakvenster kopen

Badkamer

• kasten leegmaken en hersorteren
• handdoeken wegdoen die we niet gebruiken
• vervallen medicijnen weggooien
• handdoeken jongens in de kast leggen
• rekje wegdoen

Onze slaapkamer

• kleerkast leegmaken en hersorteren
• dressoir leegmaken en hersorteren
• nachtkastjes leegmaken en hersorteren
• kleren wegdoen die we nooit dragen

Douchekamer

• kast leegmaken en hersorteren

Mauro zijn slaapkamer

• kleerkast leegmaken en hersorteren
• dressoir leegmaken en hersorteren
• nachtkastje leegmaken en hersorteren
• te kleine kleren naar de zolder
• kapotte en vuile kleren (ook na het wassen) wegdoen
• babykader in orde zetten
  • nieuw glas voor voorzien
  • babyfoto’s (-1 jaar) bestellen

Ilian zijn slaapkamer

• kleerkast leegmaken en hersorteren
• dressoir leegmaken en hersorteren
• nachtkastje leegmaken en hersorteren
• te kleine kleren naar de zolder
• kapotte en vuile kleren (ook na het wassen) wegdoen
• nieuwe kastdeur

Traphokje

• schilderen langs binnen
• plaats voorzien voor drank
• kuisproducten deftig opbergen

Vestiaire

• opruimen
• wegdoen wat we niet gebruiken
• schilderen langs binnen
• zomerjassen of winterjassen naar zolder (afhankelijk wanneer ik opruim)
• te kleine jassen van de kinderen naar zolder

Hal + traphal

• strook magneetverf voorzien
• alles schilderen
• schoenenkast voorzien
• plank boven schoenenkast voorzien
• vestiairedeuren schilderen
• traphekje benedenverdieping naar 1e verdieping

Keuken

• kasten leegmaken en hersorteren
• naar zolder wat we niet veel gebruiken (1x/jaar)
• wegdoen wat we niet gebruiken
• voorraadkast inventariseren en weggooien wat vervallen is
• vouwgordijn fixen

Living

• glazenkast
  • leegmaken, afwassen en herorderen
  • naar zolder doen
  • brede kaders geboortekaartjes jongens kopen (goed meten)
• barkast
  • leegmaken en herordenen
  • weggooien wat vervallen is
  • extra schap (ikea) voorzien
  • DVD’s ordenen
  • muziekcd’s op pc zetten en weggooien
  • foto’s bestellen en inkleven
• dressoir
  • leegmaken en herordenen (servies)
  • plaats maken voor foto-albums
  • schuiven leegmaken en herordenen
  • 1 schuif voorzien voor teken – en kleurgerief kindjes
  • kaarskast leegmaken en herordenen

Berging

• alles schilderen
• bekisting voorzien rond regenwaterpomp
• strijkgerief naar zolder
• schoenenrek wegdoen (naar garage)
• herschikken naar gelang mogelijkheden

Tuin

• opbergbox kussens kopen
• opbergbox buitenspeelgoed kopen

Garage

• leegmaken en herordenen
• schappen aan muren hangen
• haken aan muren voorzien voor borstels, harken…
• extra rek (uit berging)
• rolsysteem tuinslang + verlengkabel kopen

Ophangen

• whiteboard op zolder
• schapje op Ilian zijn kamer
• 2 zwart-wit  canvassen op onze kamer
• 1 kader met foto Ilian op onze kamer
• 1 canvasschilderij voor Ilian op de gang boven
• 1 canvas doop Ilian in de living
• surroundboxen aan voorziene kabels
• olifant verhuizen naar zolder
• puzzels ophangen op zolder
• babykader op Mauro zijn kamer

Retouches

• deur wc bijschilderen
• wcrolhouder, handdoekhaakje, reservewcrolhouder afhalen + gaten opvullen met beton (brico) en opnieuw ophangen
• trapleuningen bijschilderen
• livingdeur bijschilderen
• keuken retoucheren + bijschilderen
• TV muur retoucheren + bijschilderen
• zetelmuur retoucheren + bijschilderen
• douchekamer retoucheren + bijschilderen
• klinken van alle deuren vastmaken
• spiegelkast badkamer: lamp vervangen

We zijn er nog niet. Nog laaaaaaaang niet. Maar in juli heb ik twee weken verlof zonder Het Ventje en aangezien ik een handige Harriëtte ben, ga ik er dan eens stevig invliegen zonder commentaar te krijgen!

Ohja, Marie Kondo ga ik ook eens dringend moeten lezen alvorens ik aan de slag kan gaan. Dat staat komend weekend gepland!

Hopelijk zien we dan eindelijk een beetje progressie.
Op naar het einde van het jaar!

Liefs,
Me, Myself and We.