Countdown…

Nog een maand en we trouwen. Nog exact 1 maand! Wat gaat de tijd toch snel…

We hebben nog wel het één en ander te regelen. Zo gaan we dit weekend de locatie voor de foto’s in orde proberen brengen, gaan we de lunch voor de suite regelen. En verder moeten we nog een openingsdans vinden en muziek voor tijdens de ceremonie.

Voor de rest is alles wel klaar. Mijn trouwjurk hangt al bij mijn ouders thuis. Het kostuum van Het Ventje is ook bijna klaar. De trouwringen liggen klaar bij de juwelier. Mijn juwelen zijn vandaag binnen gebracht om te maken zodat ik die dan kan aandoen. Ik heb ook prachtige kousen gevonden vandaag en ben vollebak bezig met het oefenen van lenzen dragen. Het begint goed te lukken, ja! De uitnodigingen zijn ook de deur uitgeraakt. De taart is ontworpen en wordt gemaakt naar onze wens. De DJ en de fotograaf hebben ook nog niet afgebeld. Wat een pak van ons hart is.

Ondertussen moet ik ook nog taken maken voor school en beginnen studeren voor mijn examens. Ik heb ook niet stilgezeten door mijn stage Nederlands. Ik wist heel even niet meer waar mijn hoofd stond. Vandaar ook – en omdat Het Ventje via een collega van hem kan meegenieten van mijn blog en dat niet zo heel tof vindt – dat het hier zo stil is geweest. Niet dat ik mij daarvoor verontschuldig, maar prioriteiten stellen heet dat.

Met de kinderen gaat ook alles heel goed. Binnenkort wordt onze oudste al 5 jaar! De voorbereidingen voor zijn feestje zijn ook al aan de gang. Heb jij trouwens een idee voor leuke buitenspeelspelletjes met een hoop kinderen? Ik denk aan 1,2,3 piano, schipper mag ik overvaren (maar hoe gaat dat verder?), zakdoek leggen, hinkelen…

Hoe gaat het in feite met jou?

Liefs,
Me, Myself and We.

Trouwblog – update

Gisteren waren we nog exact vijf maanden van onze trouwdag verwijderd. Wat vliegt de tijd toch! Gisteren ben ik ook een beetje in actie geschoten.

Zo heb ik iemand aangeschreven om hun locatie als locatie voor onze huwelijksshoot te mogen gebruiken. Inclusief lichte lunch. We trouwen normaal gezien om 12u30 in het stadhuis in Aalst. Dat is een ambetant uur, he. Ik ga proberen om onze suite om 11uur te ontvangen en een soort van mini-buffet met kant-en-klare koffiekoeken te voorzien. Koeken waar je niet meer moet in snijden of die nog ‘gesmeerd’ moeten worden. Ik denk dan eerder aan rozijnenkoeken, chocoladebroodjes, boterkoeken.

Ik zou dan tijdens de fotoshoot een lichte lunch willen aanbieden aan onze suite, want dan nog wachten tot pakweg 19uur ’s avonds… Ik denk dat er dan een paar mensen zullen flauwvallen van de honger als er de hele dag niet gegeten wordt. In de eerste plaats ikzelf. Tenzij ik stilaan sterf van de zenuwen en geen honger ga hebben… Maar dat weer ik dus nog niet.

Ik heb ook de feestzaal aangeschreven met de vraag wat er nu juist van decoratie wordt voorzien door hen. “U moet op onze website kijken, mevrouw.” Jaja, allemaal goed en wel. Er staan daar een 25tal foto’s op en op geen enkele is duidelijk te zien wat er in de prijs is inbegrepen, want er zijn zoveel verschillende kleuren en settings enzo… Ik heb hen dus gevraagd wat zij juist doen en wat wij juist mogen vragen (bv. de kleur van de servietten). Hun antwoord kwam vrij snel en nu weet ik dat er nog véél ruimte is om DIY decoratie te voorzien in de kleuren die wij wensen, want zij voorzien alles in het wit.

Wat de ceremonie betreft ben ik ook in blijde verwachting van een antwoord. De DJ heb ik ook nog even gecontacteerd om te horen of alles nog in orde is. Ik begin wel stress te krijgen dat er iemand gaat afzeggen (fotograaf zou ik ook nog eens moeten contacteren…)

Ik heb zoveel zin om er écht werk van te maken. Ik zal jullie dan ook op de hoogte houden, want vijf maanden is echt niet zo lang meer.

Wat denk jij nu? Dat ik een bridezilla ben? Of dat het uiteindelijk allemaal nog wel zal meevallen? 🙂

Liefs,
Me, Myself and We.

Nieuw academiejaar

Het nieuw academiejaar staat voor de deur, maar het gaat een pittig jaartje worden! Ik ben supergemotiveerd én het einde is eindelijk in zicht! Nog even en ik heb eindelijk dat diploma in handen! Het gaat me bloed, zweet en tranen gekost hebben, maar ik ga zo blij en fier zijn. En met mij hoop ik ook de rest van mijn familie (als Het Ventje, mijn ouders en schoonmama en mijn broer en zus enzo…)

Nu hebben ze op de hogeschool niet beter gevonden dan de benamingen van de opleidingsonderdelen te veranderen. Het kan dus zijn dat ik niet goed kan reconstrueren welke resultaten ik behaald heb, omdat het voor mij heel even een spinnenweb is. Maar ik geraak er wel uit!

Ik heb al een heel deel afgewerkt, want ik ben over de helft. Ik ga dan ook kort schetsen hoe het komend academiejaar eruit gaat zien.

Afhankelijk van mijn resultaat van mijn tweede zit, kunnen deze vakken er nog aan toegevoegd worden:
PAV 1-2a = Historisch en actueel referentiekader (ofte geschiedenis)
PAV 1-2b = Ruimtelijke en maatschappelijke oriëntatie (ofte aardrijkskunde)

Voor aardrijkskunde heb ik een goed gevoel bij mijn herexamen van gisteren. Ik denk wel dat ik geslaagd ga zijn. Geschiedenis was een pak moeilijker… Geen idee wat dat gaat geven. Dit zijn dus opties die eventueel bovenop de komende opleidingsonderdelen kunnen terechtkomen.

Voor het tweede jaar heb ik de volgende opleidingsonderdelen op de planning staan:
PAV 2-1a = Vakstudie verdieping
PAV 2-1b = Wetenschap en techniek
PAV 2-1c = Moderne vreemde talen Frans
Stage = 6 uur lesgeven
-> Dit alles staat ook vast vanaf september tot aan de kerstvakantie en hier dien ik examens voor af te leggen in januari.
PAV 2-2a = Democratie en burgerzin
PAV 2-2b = Relationele en seksuele vorming
PAV 2-2c = Moderne vreemde talen Engels
Stage = 12 uur lesegeven
-> Dit alles staat ook vast vanaf februari tot mei en hier dien ik in juni examens voor af te leggen.

Van het derde jaar pik ik ook al een aantal zaken mee:
Zorg in het onderwijs
Psychopedagogiek
-> Dit zijn algemene vakken waarbij ik beoordeeld zal worden aan de hand van portfolio-opdrachten.
Stage Nederlands = 22 uur lesgeven

Het gaat, zoals eerder gezegd, pittig worden en een strikte planning zal noozakelijk zijn. Maar wat nog noodzakelijker zal zijn is om mij daaraan te houden! Dat wordt de grootste uitdaging…

Ik zie het wel zitten. En jij? 🙂

Liefs,
Me, Myself and We.

 

 

Bachelorproef

Ik loop al vooruit op de feiten, maar ik ben van mening dat je nooit vroeg genoeg kan beginnen aan je bachelorproef. Dit is iets voor het derde jaar, maar ik zit al een tijdje met een bepaald onderwerp in mijn hoofd… Ik zou iets willen doen rond Tablets in de klas. Nu weet ik niet of ik dit voor Nederlands of voor PAV moet doen, want ik denk dat dat voor beide vakken wel interessant kan zijn.

Voor een bepaald opleidingsonderdeel heb ik hier al een stukje over geschreven. De bedoeling was dat we een essay schreven, dit aan iemand doorstuurde die zijn opmerkingen noteerde en je dan met die opmerkingen aan de slag ging. Het eindresultaat zag er als volgt uit: (de rode tekst bevat de opmerkingen van mijn ‘kritische vriend’, de groene tekst heb ik weer geschreven als antwoord op die opmerkingen). De opdracht op zich vond ik redelijk lastig moet ik zeggen.

Tablets in de klas Ja of neen?

Tablets zijn een dagdagelijks iets geworden voor de jongeren. Het is een nieuwe technologie die overal opduikt en die iedereen wel kent. Iedereen zal het concept wel kennen, maar ga er niet van uit dat iedereen er mee overweg kan. Er zullen zeker jongeren zijn die niet met een tablet kunnen werken. Wel denk ik dat het aantal ‘tablet-dummy’s’ met elk jaar kleiner wordt. Elke reclame die we tegenkomen wordt begeleid door een te scannen vierkantje waardoor je meer informatie krijgt. Dit gebeurt via tablet of smartphone. Het zit bijna in onze vingers gebakken. Zie voorgaande opmerking. Indien ik zou merken dat een leerling toch niet zo vertrouwd is met de tablet, dan zal die de gepaste begeleiding krijgen om het toch te leren kennen.

Jammer genoeg heeft niet iedereen een tablet in zijn bezit thuis omdat het nog steeds duur in aankoop is. Dat is een terechte opmerking. Op die manier kan het gebruik van tablets de diversiteit in je klas heel duidelijk maken. Dat kan een positief gegeven zijn als je er goed mee omgaat. Het kan echter een negatieve ervaring worden voor de jongere(n) als de klas in zijn geheel niet op een correcte manier leert om te gaan met deze diversiteit. Het is binnen je onderzoek misschien wel interessant om ook daar even kort bij stil te staan. Hoe werk je met tablets zodat elke leerling in de klas een optimaal leerresultaat bereikt? Wat als tablet-experts en tablet-dummy’s in één klas zitten? Ik zou er dan ook voor zorgen dat de school deze tablet ‘uitleent’ zodat niemand zijn eigen tablet moet meebrengen. Als iedereen een tablet ‘leent’, valt de diversiteit van wie heeft zijn eigen tablet minder op. Ook zou ik ervoor opteren om met verschillende niveau’s van applicaties te werken zodat de experts zich niet ondergewaardeerd voelen en de dummy’s overschat.

Dit is voor scholen nagenoeg niet anders waardoor het voorstel om tablets te integreren in de klas afgeketst kan worden. Er zijn verschillende scholen die een ‘tabletkoffer’ hebben voor gedeeld gebruik. Maar zoals je opmerkt niet alle scholen. Met je onderzoek kan je die scholen misschien alsnog over de streep trekken. Ook wordt de vraag gesteld wie er voor de reparatie gaat opdraaien als zo’n tablet niet correct gebruikt wordt. Dat is denk ik zeker een groot probleem. Dat heb je ook met de schoolcomputers. Je kunt misschien onderzoeken hoe scholen omgaan met dit probleem bij hun schoolcomputers. Er kunnen zo misschien al enkele tips naar voor komen die toepasbaar zijn voor tablets. Via mijn bachelorproef zal ik proberen om zoveel mogelijk scholen de voordelen van het gebruik van een tablet in de klas te overtuigen. In samenspraak met de andere leerkrachten, de leerlingen zelf en de directie kan er over het reparatieprobleem ook al iets gezegd worden. Potje breken is potje betalen?

Om deze problemen te kunnen aanpakken is een grondige marktstudie nodig. Welke tablets worden aangeboden aan welke prijs? Hoe zit het met de dienst na verkoop? Uiteraard moeten er ook duidelijke afspraken gemaakt worden over wie de tablet-koffer mag en kan gebruiken en hoe dat zal gebeuren. Dit is dus een werk van lange adem, want zo’n marktstudie kan algauw veel tijd in beslag nemen. (Prijzen vergelijken, informatie en advies inwinnen, wachten op feedback van allerlei verschillende partijen.)

Veel zal ook afhangen van hoe de ingesteldheid van de betrokken partijen is. De leerlingen zullen er maar al te graag mee aan de slag willen dat denk ik ook, maar ik zou eerder zeggen dat de meesten er zeker mee aan de slag willen, er zullen denk ik enkelen zijn die het niet graag zullen doen, maar net zo goed gaan er leerlingen zijn die zich onzeker voelen en er niet graag mee werken. Leerkrachten zullen misschien iets terughoudender zijn, om nog maar te zwijgen over de directie. Ik denk dat er inderdaad veel leerkrachten en directie sceptisch kijken naar tablets in de klas, maar zijn er ook niet al veel leerkrachten en directies die hierin heel progressief zijn? En de sceptici hebben ook hun redenen om tegen te stemmen. Het is belangrijk alle voordelen tegenover de nadelen te plaatsen. Formuleer daarna zelf een conclusie zonder vooroordeel. Veel praten en beargumenteren zal dus nodig zijn en is niet op vijf minuten geklonken. Daarom wil ik tijdens de bachelorproef alle partijen aan het woord laten om een sluitende conclusie te kunnen trekken zonder iemand voor de borst te stoten.

Maar misschien is het net wel leuk om van deze leuke, nieuwe ontspanningsmogelijkheid iets te maken waarmee we aan de slag kunnen in de klas? Daar ben ik ook van overtuigd. Aangezien niet elke jongere dit in huis heeft (daar mogen we nooit vanuit gaan) kan dit een leuke manier zijn om hier kennis mee te maken. Het is ook eens iets anders dan met krijt en bord te werken en al zeker dan iets noteren op een stuk papier in een werkboek. Alles wordt veel interactiever. En via bepaalde platformen kan je ook alle leerlingen dwingen deel te nemen aan de les. (vb. iedereen moet verplicht antwoorden op een bepaalde vraag, want de leerkracht kan dit snel nagaan op eigen tablet) Voor de leerkracht kan het ook handig zijn om zo’n tablet te koppelen aan een beamer waardoor de leerlingen exact kunnen volgen wat er moet gebeuren. Ook hoeft er dan niet meer geïnvesteerd te worden in aparte computerlokalen, Daar had ik niet aan gedacht, maar je hebt wel een punt. Het is waarschijnlijk goedkoper om tablets voor een hele klas te kopen dan om een hele klas uit te rusten met vaste computers.  maar wel in de tablets natuurlijk. Voor dit punt is uiteraard ook een kosten-baten-analyse vereist en deze zou ik graag maken.

Elk gestaafd argument is goed genoeg om de directie toch proberen te overtuigen en stimuleren om mee in dit project te stappen. Zo denk ik bijvoorbeeld aan de (zelf)ontplooiing van de leerlingen, de variatie in werkvormen waardoor de motivatie groot genoeg blijft en het feit dat de leerkracht ook verplicht wordt om na te denken over hoe dit geïntegreerd kan worden in de klas. Dit daagt iedereen uit om na te denken over hun eigen aanpak. Het is ook van groot belang dat het financiële plaatje goed wordt toegelicht, want door al de bezuinigingen zal hier niet licht overgegaan worden.

Misschien is het ook ‘gevaarlijk’ voor de afleiding die ermee kan ontstaan, want het internet is dan onbeperkt toegankelijk. Deze internetverbinding moet dan wel vlekkeloos kunnen verlopen wat niet altijd het geval is. Bestaan er educatieve apps die gewoon gedownload kunnen worden, zodat internet niet noodzakelijk meer is. Kan je ook gewoon met Bluetooth werken? Daarom ga ik op zoek naar applicaties die offline perfect functioneren zonder dat een internetverbinding vereist is.

Daarom denk ik dat het handig zou zijn om een app te ontwikkelen die alle deelvaardigheden die in PAV aan bod komen te oefenen. De leerlingen moeten aan deze verleidingen kunnen weerstaan en spelenderwijs aan de slag kunnen met oefeningen voor taal of wiskunde. Dat is een noodzakelijke vaardigheid die ze moeten leren, niet alleen in de les. Het zal hen ook in het dagelijkse leven ten goede komen als ze leren geconcentreerd werken en daarbij kunnen weerstaan aan de ‘verleidingen’. Leerlingen moeten deze verleidingen kunnen weerstaan, want in hun latere professionele carrière zullen ze deze ook moeten kunnen mijden. Dan wordt er niet offline gewerkt, maar is alles online te vinden en zullen ze van alles moeten afblijven wat niet werk-gerelateerd is.

Uiteraard zal dit verder onderzocht worden in mijn bachelor proef. Ik ben namelijk van mening dat tablet niet uit de klas weerhouden kunnen worden. Veel hangt af van de leerkracht en zijn visie op tablets. Wie weet wordt het later in de werkomgeving een onontbeerlijk iets en worden de toekomstige werkkrachten er wel toe verplicht om hiermee te kunnen werken. We zouden dan niet goed bezig zijn door deze boot te missen.

Zelf heb ik absoluut geen ervaring met het gebruik van een tablet in de klas. Toen ik jonger was, mochten we al blij zijn dat we eens naar het computerlokaal gingen en van de 50 minuten les toch wel 10 minuten effectief op de computer mochten werken. Daarom ben ik ervan overtuigd dat dit zeer goed werkbaar is als dit goed en grondig wordt aangepakt.

 

Wat is jouw mening over tablets in de klas? Moet dit geïntegreerd worden of vind je dat dit uit de klas moet blijven? Ik ben zeer benieuwd naar jouw ideeën hierrond!

Liefs,
Me, Myself and We.

 

2016

Ik ben niet zo iemand die wacht op een nieuw jaar om goede voornemens te maken. Ik ben eerder iemand die er onmiddellijk mee begint als ik iets wil veranderen.

Nochtans heb ik voor dit nieuwe jaar waarin mijn agenda nog relatief blanco is, een paar zaken die ik wil veranderen en ook ga doen.

Zo ben ik van plan heel ons huis en de garage te ‘declutteren’ gelijk ze dat zo schoon kunnen zeggen. Daarom heb ik het e-book Opgruimd! van Marie Kondo besteld en ga ik dat eerstdaags betalen, samen met een ander boek voor de #verbeeldingbc2016. Uiteraard ben ik blogsgewijs ook van plan om hiermee aan de slag te gaan en hier dus regelmatig updates te posten.

Ook wil ik de inkomhal en de berging van hun eerste laagje verf voorzien zodat dat eindelijk ook eens in orde komt. Op wat trekt dat nu? Een onafgewerkte hal? Het is nochtans het eerste dat de mensen zien als ze binnenkomen, he! Ik wil een coole IG wall maken, met magneetverf, waaronder ik een supertoffe schoenenkast ga zetten zodat we eindelijk geen schoenen meer in de doorgang hebben staan.
Door die nieuwe schoenenkast gaat er dan weer ruimte vrij komen in de berging wat daar ook weer zijn voordeel zal uithalen. Ons traphokje waar we al onze drank in zetten moet ook nog onder handen genomen worden zodat we eindelijk eens een overzicht hebben. Momenteel is alles zo’n beetje een zootje.

Zelfs in een jong huis (we wonen er vier jaar en een half) is er al ruimte voor retouches. Zo ga ik de muren die een beetje schade hebben opgelopen door een omvallend park ofzo opnieuw voorzien van renovatieplaaster en dan een klein likje verf erover zodat alle kleine mankementjes verdwijnen. De deuren kunnen ook al een nieuw laagje verf gebruiken, want dat slijt nogal af jongens! Onze klinken, die vallen dan weer quasi van alle deuren af, dus misschien ineens nieuwe deuren steken?

De laatste dingen die nog tegen de muren moeten geraken ga ik ook zo snel mogelijk in orde brengen. Onze zolder is weer alleen zolder in plaats van combinatieruimte. Ook daar is er veel werk.

Oplijsten wat ik allemaal ga doen doe ik nu niet. Het is te veel. Deadlines erop plakken doe ik ook niet. Zolang alles dit jaar maar gelukt is, dan ben ik al lang tevreden. Hoewel, misschien is het niet slecht om alles eens in een lijstje te gieten… Eerst in het klad uiteraard!

Doorstrepen: I like it! Dus met ons huisproject moet dat wel lukken.

Voor de rest heb ik geen ‘voornemens’ voor dit nieuwe jaar. Ik neem me iets voor en doe dat dan ook dadelijk. Ik heb zin in het nieuwe jaar en heb energie voor tien en jeukende handen… Ik wil ons huis eindelijk eens opgeruimd hebben zonder ons druk te maken in de kleine dingen. We begrijpen soms niet hoe we het doen, maar heel af en toe is ons huis een weerspiegeling van een tijdschrift. Als we de kasten dicht laten…

Hoe zit het bij jou? Heb jij ook een project dat je dit jaar tot een (goed) einde wil brengen?

Liefs,
Me, Myself and We.

Komende tijd is het weer druk-druk-druk…

Er komt weer een drukke periode aan. Ik zou eigenlijk willen zeggen “De feestdagen staan voor de deur” maar dat is nog niet helemaal aan de orde. Daarvoor is het nog een beetje te vroeg…

En toch staan de komende weken volgeboekt tot-en-met!

Eerst en vooral ga ik morgen naar school.
Woensdag doe ik in de voormiddag boodschappen (ik ga eens langs bij AVA en bij Action. Wie weet ga ik dan voor het eerst een shoplog schrijven…) en ga ik naar toneel.
Zaterdag gaan we dan eindelijk onze fotoshoot doen en een heel klein beetje shoppen.
Zondag hebben we dinertje ter ere van de verjaardag van Het Ventje. Bibi gaat koken.

Zaterdag 31 oktober ben ik alleen thuis met de jongens. Het Ventje gaat iets doen met zijn vrienden. ’s Avonds verwacht ik dan gezang aan de voordeur. (En nu gaat er niemand meer komen, let erop!)
Zondag is het 1 november en gaan we naar de kerkhoven en mijn oma. Ik zou eens moeten proberen of ik tussen de kinderstoelen pas, want dan brengen we mijn oma mee.

Dan opvang voorzien voor Mauro op maandag en dinsdag (waarschijnlijk logeren bij oma en opa).
Woensdag de 4e november zou ik graag naar de Boekenbeurs gaan. Of anders donderdag of vrijdag erna. Alleszins, Het Ventje is donderdag en vrijdag ook thuis. Eén dag van de twee ga ik doorbrengen in de mediatheek in de hogeschool. De andere dag doen we samen iets gezelligs, mag ik hopen. (Misschien Boekenbeurs?)
Zaterdag 7 november is dan die Homeparty.
Zondag 8 november komt mijn neef met zijn vrouw en hun dochtertje op bezoek. Mijn neef is een paar jaar geleden ongelukkig van de trap gevallen en zit vanaf dan in een rolstoel. Dus chapeau dat ze willen komen.

Woensdag 11 november brengt Sint Maarten in Aalst cadeautjes voor onze kindjes en ons mete- en petekindjes en hun zusjes. Ze komen die dan halen en ik ga om vier uur pannenkoeken bakken. Dan komt er nog een bevriend koppel en gaan we bespreken wat we met oudjaar gaan doen.

Vrijdag 13 november vertrekken Het Ventje en ik op citytrip. Zondagavond komen we terug. Het gaat zo leuk worden!

Woensdag 18 november ga ik een totale make-over doen qua kapsel. Wie weet kan ik er nog iemand plezier mee doen… Ook daar zal een blogje over volgen!

Vrijdag 20 en zaterdag 21 november heb ik op het werk inventaris. Dit jaar heb ik geen excuus om niet te moeten deelnemen (vorig jaar was ik 7 maanden zwanger…).
Zondag 22 november vieren Het Ventje en ik ons zeven jaar samen zijn.

Dan zijn we 28 en 29 november en is onze agenda blanco.

Het weekend daarna ben ik op zaterdagavond gaan eten met ex-collega’s.
Zondag 6 december moet Het Ventje gaan werken… Ik ga dan misschien naar een babyborrel, maar ben er nog niet helemaal uit.

En dan is het tijd om de kerstboom te zetten en alles voor te bereiden voor de feestdagen! Ik ga niets meer plannen zodat we kunnen gaan kersthoppen, en ruim op tijd. Anders is het weer last minute en vind ik weer niet wat ik nu juist zoek…

Wat doe ik mijzelf toch aan?!

Hoe zien jullie komende weekends eruit? Of is het bij jullie altijd zo druk?

Liefs,
Me, Myself and We.

Werkelijk weekend

Eerder konden jullie al lezen hoe ik graag mijn weekend gezien had. Maar zoals jullie wellicht weten komt een planning in iemand zijn hoofd nooit overeen met de werkelijk uitgevoerde plannen.

Vrijdagavond verliep een beetje zoals gepland. Het eerste deel: de jongens gaan halen, mijn jogging aandoen en het eten maken is goed gelukt. Voor mij werd het uiteindelijk loempia met roze garnalen en ik moet zeggen: het was lekker! De jongens in bad steken is niet meer gelukt, want het was snel laat. Ook waren de aardappelen voor de jongens grandioos mislukt. Leeggekookt en aangebrand. Dat kan stinken! Enfin. Ze hebben dus Ardeense vink gegeten met brocolli zonder patatten.

Zaterdagochtend was Ilian wakker om 7u. Om 10 na zeven zijn we naar beneden gegaan en heb ik hem zijn fles gegeven. Een uur eerder dan ik gehoopt had! Ik wou me dus na dat flesje nog even in de zetel installeren terwijl Ilian in zijn park lag, maar dat was buiten Mauro gerekend. Om kwart voor acht stond die aan de trap “mamaaaaaa! Ik wil mee naar beneden!” te roepen. Ik ben hem dan maar gaan halen en heb hem bij mij onder het dekentje in de zetel genomen en een filmpje van Plop opgezet. ‘Plop in de wolken’. Mauro keek naar de film; ik sliep een beetje half in coma maar toch met één oog open.

Om negen uur was de film afgelopen en verkondigde Mauro dat hij honger had. Hij installeerde zich al aan de keukentafel terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef. We hebben dan maar ontbeten. Blauwe ontbijtgranen voor Mauro, Special K voor mij. Tijdens ons eten werd Ilian ook weer wakker en begon die te brabbelen. Om halftien zijn de we dan naar boven gegaan. Papa werd een eerste keer wakker gemaakt. De kindjes werden in bad gestoken. Om tien uur waren ze allebei gewassen en aangekleed en waren we terug beneden. De papa is ook beneden gesukkeld, die dronk een tas koffie terwijl ik mij aan het douchen was.

Om halfelf was ik beneden, heb ik de verzorgingszak van Ilian gemaakt (pampers, reservekleren, een potje patatjes) en om tien voor elf zaten we in de auto. We gingen eerst naar Dreamland om een cadeautje te scoren voor volgende week zaterdag. Dan zijn we even in Dreambaby binnen geweest en hebben we nog een paar nieuwe body’s voor Ilian meegebracht alsook nieuwe fopspenen.

Na het winkelen zijn we naar mijn schoonmama gegaan. We hebben Ilian daar zijn patatjes gegeven en zelf een boterham gegeten. Na het eten ging Het Ventje het gras afrijden. Ik heb me bezig gehouden met wiskunde. De kindjes hebben zich ook bezig gehouden. We zijn een beetje blijven hangen en om 15uur zijn we naar huis gegaan.

Thuisgekomen om halfvier heb ik fruitpap gemaakt voor Ilian en hem die gegeven. Ondertussen stak Het Ventje een machine was in en at Mauro ook een stuk fruit. Na het eten ging Ilian een beetje slapen en Het Ventje naar de Delhaize met Mauro achter balletjes in tomatensaus. Ik wou me dan ook eventjes in de zetel leggen om te dutten, maar ik kreeg dadelijk het volgende naar mijn hoofd geslingerd “Een lief vrouwtje zou zelf naar de winkel gaan en mij naar de qualificaties van de Formule 1 laten kijken in plaats van te dutten.” Ik heb me dan maar rechtgezet en het afwasmachine leeggemaakt. Maar Ilian weende nogal veel, dus echt makkelijk was dat niet. Enfin. Ik was niet zo goed gezind na die opmerking eigenlijk, maar allez. (Er zit een heel verhaal achter, maar dat zal ik misschien nog wel eens vertellen…)

Toen Het Ventje thuiskwam was ik aan het strijken. Balletjes in tomatensaus had hij niet gevonden dus was het lasagne geworden. Voor mezelf had ik een wrap gemaakt volgens dat Weight Watchers boek. Om kwart na zes waren we aan het eten. Dan tafel afruimen en nog een beetje tv kijken met Mauro tot vijfentwintig na zeven.

Dan ben ik naar de garage gegaan, heb mijn fiets genomen en gewacht op twee buurvrouwen. Om acht uur wilden we in De Werf zijn, met de fiets, om naar Battle, the show te gaan kijken. (Later meer daarover.) Rond tien uur was het optreden afgelopen, zijn we weer op onze fiets gekropen en naar Bar Terroir in Aalst gereden. We hebben alledrie een lekker glaasje rosé wijn gedronken, gevolgd door een glas rode wijn en vergezeld van een charcuteriebordje. Om een beetje te ontnuchteren heb ik na die twee glazen wijn een glas spuitwater gedronken. Voor een kleine 50 euro hadden we met drie lekker gedronken en gesnoept. Rond één uur kropen we opnieuw op onze fiets engingen we naar huis.

Om halftwee kwam ik thuis (nog een beetje napraten aan de garageboxen, je kent dat wel). De gordijnen waren nog open en de lichten brandden nog volop. De tv stond nog aan, maar Het Ventje lag diep te slapen. Hij heeft niet gemerkt dat ik thuis was en ik kreeg hem niet wakker. Om kwart voor twee ben ik in bed gedoken.

Om zeven uur waren de twee jongens opnieuw wakker! Weer zo vroeg! Maar nu mocht ik blijven liggen en heeft papa zich om de kinderen bekommerd. Pas om tien voor tien ben ik naar beneden gegaan. Ik heb snel ontbeten en heb dan Mauro bij mij geroepen. Samen hebben we appelcake gebakken. Mauro mocht de bakvorm ‘schilderen’ met gesmolten boter. Hij mocht de suiker in de mengkom kieperen en de keukenrobot aanzetten. Ondertussen stond de boter te smelten die ik bij het suiker en ei mengsel kapte. De bloem hebben we samen gezeefd. Eerst heb ik gemengd, nadien mocht Mauro roeren. Ik sneed de appels in kleine blokjes. Mauro mocht die eerst in een kommetje doen. Als de appels gesneden waren, mocht hij alles onder het beslag doen. En maar roeren! Dan alles in de bakvorm gieten en alles in de oven schuiven. Ik denk dat Mauro het leuk vond om de pot uit te likken.

Ilian zijn patatjes werden gemaakt in de babycook. Rond twaalf uur kon hij eten (nadat ik de keuken van ons bakavontuur had opgeruimd). Na de patatjes aten wij een boterham en Ilian viel rechtopzittend in zijn stoel in slaap. Ik heb hem om halféén naar boven gedragen. Zijn pamper ververst en in zijn bedje gelegd. De cake stond ondertussen af te koelen. Ik heb me deftig aangekleed. Dan terug naar beneden en wat gestreken. Om kwart voor twee alles opgeruimd, want om twee uur kregen we bezoek.

Het werd twee uur, geen bezoek te zien. Het Ventje zat naar de Formule 1 te kijken. Mauro liep een beetje rond. Ilian sliep. Uiteindelijk heeft Mauro op de iPad een beetje naar Brandweerman Sam gekeken. Om kwart voor drie kwam ons bezoek dan toe. Als je zo aan het wachten bent, dan gaat de tijd traag voorbij. Zeker omdat je aan niks meer kan beginnen ofzo.

We dronken een glaasje cava, er werden cadeautjes uitgepakt, Ilian werd gewekt en die kreeg dan weer fruitpap. Na de fruitpap installeerden wij ons ook aan tafel om appelcake te eten en koffie te drinken. Om zes uur is ons bezoek dan vertrokken. Het was gezellig!

Dan nog snel de verzorgingszak van Ilian gemaakt (pampers, reservekleren en twee flesjes). Snel-snel de auto in en wij weg naar mijn ouders. Om kwart voor zeven kwamen we daar toe. Ilian zijn pap gegeven. Dan lekker gegeten. Om kwart voor tien vertrokken we daar opnieuw. Onderweg gestopt bij mijn schoonmama om Mauro daar te gaan afzetten. Die bleef daar slapen zodat hij vandaag niet uit zijn bed gehaald moest worden. Om kwart voor elf waren we thuis. Ilian kreeg zijn fles om elf uur en zelf lag ik in mijn bed om kwart na elf.

Om zes uur liep mijn wekker af. Snel mijn haar bij elkaar gebonden, mascara aangebracht, tanden gepoetst. Dan naar beneden om twintig na zes, koffie gedronken, ontbijtgranen gegeten, lunchpakket gemaakt en om tien voor zeven zat ik achter het stuur van mijn auto richting werk.

Zo zie je maar. De planning die je in je hoofd hebt komt nooit helemaal overeen met de werkelijkheid. Het was een fijn weekend. Maar ik ben toch nog moe.

En bij jullie? Slagen jullie er altijd in om jullie planning volledig af te werken?

Liefs,
Me, Myself and We.