Het gaat vooruit…

Het Ventje heeft me deze week toch een kleine verrassing gegeven, maar geen romantische. Ach ja. Hij weet dat ik daarop zit te wachten, dus dat zal er dan nog wel eens van komen zeker?

Als ik bij ons in de wijk rij met de auto, dan heb ik zicht op ons dakvenster. Zo had ik onlangs gezien dat die zo vuil was! Ik kon me niet meer beheersen en heb een emmertje water genomen en ben die gaan kuisen. Ons dakvenster was groen! Na mijn poetsbeurt was ze weer stralend proper en blonk ze zoals een spiegel. Mijn water daarentegen was niet meer zo kraakhelder.., De dag nadien reed ik weer de wijk in en zag ik ons dakvenster als fonkelende ster naast die van de buren die nog altijd groen zijn…

Enfin. Zo reed ik gisteren onze wijk dus in na een werkdag, maar zoals jullie wellicht al gemerkt hebben, is het al vroeg donker. Ik kom dus in de donker thuis. Ik zie ons dakvenster niet meer fonkelen. Maar gisteren brandde er toch wel een lamp zeker!? Ik dacht bij mezelf ‘allez, hoe is dat nu mogelijk? Zou Het Ventje al thuis zijn?’

Ik draaide de hoek om en zag zijn auto geparkeerd staan. Ik was blij verrast!

Blijkbaar had hij drie uur verlof genomen om nog verder de grondlaag te schilderen. Zo zien we het tenminste vooruit gaan. Hij is bezig geweest tot een uur of tien ’s avonds. Hij heeft nu niets speciaals gedaan voor mij op romantisch vlak, maar hij heeft me toch laten voelen dat het (ons huis, de zolder dat mijn bureau zal worden, de kinderkamer…) voor hem ook belangrijk is. Over het algemeen moet hij wreed in gang gesjot worden, vandaar dat ik echt versteld stond dat hij er op eigen houtje aan begonnen was.

Ik ga jullie raad nog wel opvolgen. Met hem eens een hartig woordje spreken over het feit dat we meer us-time moeten inlassen. Onze zoon is op die twee jaar en een half misschien 3 x ergens gaan logeren. Ik moet wel toegeven dat dat ook een beetje mijn schuld is, want we werken allebei en zien dat kind in de week quasi niet. Vandaar dat wij onze ‘verloren’ tijd in het weekend willen inhalen… Misschien dat ik daar ooit eens een ander blogje aan wijd, maar nu wijk ik af.

Ziezo, ik vond dit het vermelden waard want ik ben toch minder teleurgesteld in hem door het gevoel dat hij me gaf. Raar? Onnozel? Goedgelovig? Naïef? Maakt mij niet uit wat jullie denken! Ik voel wat ik voel en daarmee basta. 🙂

Straks gaan we frietjes halen. Ik heb weer een migraineaanval en lag daarnet in de zetel al te slapen. Ik heb sowieso niet veel honger en het eten dat ik voorzien heb is veel te lekker om niet mee van te smikkelen, namelijk gratin patatjes met rundstong in madeirasaus. Dat is dan voor morgen!

Liefs,

Me, Myself and We

11 gedachtes over “Het gaat vooruit…”

  2. Silke zegt:
    Beantwoorden

    Ik vind dit net een heel mooi gebaar van hem. Maar dat ligt mss aan mij. Ik ben tien keer blijer dat michael dit weekend de laatste kast van onze nieuwe badkamer gaat installeren dan dat hij met bloemen thuis komt. 🙂
    En over dat logeren ga ik zwijgen. Wij geloven daar niet zo in. 🙂

    Like

      • Silke zegt:
        Beantwoorden

        Wij zijn niet zo een fans van logeren. Mss omdat we dat als kinderen zelf nooit hebben moeten doen. We hebben jules wel al eens een avond naar oma gebracht maar zijn hem rond tien uur gaan halen. Ben al bang voor de dag dat hij er zelf achter vraagt. 🙂

        Like

  3. anna1985nl zegt:
    Beantwoorden

    Ik vind dit ook echt een heel lief gebaar van jouw Lief! Dit vind ik ook veel romantischer dan een bosje bloemen zoals hieronder al wordt benoemd. 🙂 Ik snap wel dat jullie vrije tijd gespendeerd wordt aan jullie kindje. Mijn dochter logeert eigenlijk nooit ergens (behalve bij vriendinnetjes), maar dat komt ook omdat zij om de twee weken naar haar vader gaat. Ik vind het dan helemaal niet fijn als ik in ons weekend niet bij haar kan zijn, maar… ik merk wel dat ik tijdens de weekenden dat zij bij haar papa is op kan laden. Dat heb je denk ik soms ook gewoon nodig: even tijd voor jezelf nemen. Maar goed, ook dat is per persoon verschillend…

    Like

    • memyselfandwe zegt:
      Beantwoorden

      Ik ben ervan overtuigd dat het zowel voor het kind als voor ons eens deugd kan doen. Maar van onze kant moeten we met twee zijn, en de papa heeft er nog meer last mee dat hij zijn zoon zo weinig ziet. Ik zie hem bijvoorbeeld om zes uur s avonds en om halfnegen ligt hij al in zijn bedje. Als je weet dat de tijd daartussen bij ons spitsuur van jewelste is, dan kan je al raden dat ik weinig aandacht aan hem schenk. De papa ziet hem s morgens een halfuurtje, s avonds is hij pas om zeven of halfacht thuis. Als we in die tijd ook nog eten, dan schiet onze zoon er een beetje bij in… Enfin.
      Mijn reactie op zich is al een blogberichtje!

      Like

  4. misscaesar zegt:
    Beantwoorden

    Ik denk dat onze oudste (bijna 6 jaar) in totaal al 6 keer uit logeren geweest is 😉 Probeer ook thuis te genieten: ipv een “klassieke” maaltijd eens tapas halen (of maken), eten als de kindjes in bed zitten, eens ouderwets samen in de zetel hangen, kleine dingen kunnen véél veranderen.

    Blijven praten en blijven zeggen waar je jou aan ergert of wat je anders wil. Hier begin ik zo’n gesprekken al vaak met “ik ga zagen” of nog beter: “ik ga wenen” 😀 Het is een groot stuk effectief hormonaal (al ga je dat nooit geloven nu, iedere zwangere komt dit zowat tegen), ik vergeet het ook vaak. Maar het betert, het duurt en het wordt nog zwaarder en minder leuk even, maar het wordt echt beter 🙂 En verder gewoon uitrazen, tegen vriendinnen, op je blog, op eender wat, niet opkroppen.

    En vooral: super dat je ventje op kamervlak wél in actie is geschoten!

    Like

  5. trijnewijn zegt:
    Beantwoorden

    Hiep hiep hoera voor je man, die helemaal zonder aanporren in actie kwam! Geef mij ook maar een man die spontaan karweitjes opknapt, dat is zo veel nuttiger als je moe/ziekjes/zwanger bent dan een romantisch gebaar -al blijft de combinatie ideaal, maar ja, wie heeft er eigenlijk echt een ideale man?

    Like

Plaats een reactie